اسطوره ها را دیدیم؛ سیمرغ و ققنوس شدن را

به گزارش پایگاه خبری 598، محمد ایمانی نوشت: اسطوره در زیست تمدنی بشر، داستانی است که از سنت‌ها و روایت‌ها گرفته شده است. اسطوره، به این پرسش می پردازد که چگونه هر چیزی به وجود می‌آید و به هستی خود ادامه می‌دهد.

گفته اند: اسطوره، راهی است از جنس روایت که بشر برای آرام زیستن در متن اضطراب ها و پیمودن مسیر پر التهاب ماندن و ساختن، برگزیده‌است؛ عقل و خردی آمیخته با روایت، از جنس نماد و برآمده از کهن‌ الگوها.

اسطوره ها می گویند: قُقنوس، هزار سال عمر کند و چون هزار سال بگذرد، توده‌ای بزرگ از هیزم فراهم سازد و بال گشاید و آواز خواند. و چون به وجد و اشتیاق آمد، آتشی افروزد و سوزد، و از خاکستر او، ققنوسی دیگر متولد شود. ققنوس در فرهنگ ملت های مختلف، نماد جاودانگی، فداکاری و عمر دگرباره است.

حکیم عطار نیشابوری در منطق الطیر گوید که ققنوس، طُرفه مرغی دلسِتان است؛ در بلندی‌ها نشیند و با وزیدن باد بر منقار او، نوایی دلنشین پدیدار شود و مرغان دیگر از این آواز خوش، مدهوش و گِرد او جمع شوند.

سیمُرغ هم، پرنده ای اسطوره‌ای در شاهنامه حکیم فردوسی است. بر کوه قاف آشیان دارد. دانا و خردمند است و به رازهای نهان، آگاه. زال را می‌پرورد و پشتیبانی می‌کند. به رستم در نبرد با اسفندیار رویین‌تن یاری می‌رساند.

سیمرغ، مظهر عقل تمام عقل، و استعاره‌ای از مجموعه پرندگان دانا (از حوادث غیب) است. منطق الطیر عطار، داستان سفر گروهی به سمت کوه قاف، با راهنمایی هُدهُد و برای رسیدن به آستان سیمرغ است.

هر مرغ، نماد دسته ای از انسان‌هاست. سختی‌های راه باعث می‌شود مرغان یکی یکی از ادامهٔ راه منصرف شوند اما سی مرغ به کوه قاف و آستان سیمرغ می‌رسند. سیمرغ به یک معنا، جمعیت آنها، و از آن بالاتر، رمزی از ناپیدایی و بی همتایی حق تعالی است.

ما، ققنوس را در افسانه ها و اسطوره ها خوانده بودیم؛ سیمرغ را هم. اما با ماجرای شهادت شهدای مقاومت در مسیر آزادی قدس، سیمرغ شدن را و ققنوس شدن را به چشم دیدیم.

ما سوختن قاسم سلیمانی و طلوع دوباره او از جان ده ها میلیون انسان تشیع کننده را پنج سال قبل دیدیم. امروز هم، "قیام" میلیونی مردم لبنان در تشییع پیکر شهید نصرالله را به نظاره ایستاده ایم. آیت و نشانه اعجاز آمیز الهی در زنده و متحد کردن جان انسان ها، آشکار تر از این؟!

اجتماع و همدلی و همنوایی ملت ها، از هر سلاحی در برابر مستکبران عالَم کاری تر است. هیچ حربه ای مانند اجتماع و همدلی، کمر آمریکا و اسرائیل را نمی شکند.

حقیقت لبنان را در پس همه هیاهو ها و فشار ها و کشمکش ها، امروز باید پای تابوت شهید نصرالله و شهید صفی الدین دید؛ همان گونه که جوهره ملت بزرگ ایران، در ایام تشییع شهید سلیمانی به نمایش درآمد و تمام رشته های شیطان بزرگ را به مدد الهی پنبه کرد.