"جهادگرانی که رویاها را می‌سازند"

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری 598-علی شعبانی: در دل کوه‌ها و دشت‌های ایران، جایی که شهرهای بزرگ تنها در خیال می‌آیند و امکانات اولیه به یک رویا تبدیل شده، گروهی از جهادگران هر روز به روستاهای دورافتاده می‌روند تا با دستان خود، آینده‌ای بهتر برای کودکان و مردم این مناطق بسازند. این جهادگران که بدون هیچ چشمداشتی، از وقت و توان خود برای ساخت مدارس، مساجد و زیرساخت‌های اساسی استفاده می‌کنند، نه‌تنها زندگی مردم این مناطق را تغییر می‌دهند، بلکه خود نیز تجربه‌ای از معنای واقعی "جهاد" را به دست می‌آورند.

جهاد، به معنای خدمت به مردم

برای بسیاری از جهادگران، خدمت به مردم و بهبود زندگی در مناطق محروم، نه تنها یک وظیفه بلکه یک ارزش مقدس است. این جهادگران که اغلب جوانان و دانشجویان از نقاط مختلف کشور هستند، با عشق و انگیزه‌ای مثال‌زدنی به روستاهایی سفر می‌کنند که شاید حتی روی نقشه به‌سختی قابل‌تشخیص باشند. روستاهایی که اغلب از کمبود زیرساخت‌های اولیه، مانند مدرسه، مسجد یا حتی آب آشامیدنی رنج می‌برند.

یکی از این جهادگران، مهدی ۲۵ ساله است که برای چهارمین سال متوالی به جهاد در مناطق محروم پرداخته است. او در گفت‌وگویی با خبرنگار ما می‌گوید: "برای ما جهاد یعنی کمک به ساختن آینده‌ای که این کودکان سزاوار آن هستند. وقتی می‌بینیم با دستان خودمان مدرسه‌ای برای آموزش بچه‌ها یا مسجدی برای عبادت مردم می‌سازیم، احساس می‌کنیم به معنای واقعی جهاد کرده‌ایم."

ساختن آینده با دست‌های خالی

ساخت مدرسه یا مسجد در این روستاهای دورافتاده به معنای واقعی کلمه از صفر آغاز می‌شود. جهادگران نه تنها مسئولیت تامین مصالح و نیروی کار را بر عهده دارند، بلکه اغلب باید خودشان به‌عنوان معمار و کارگر هم عمل کنند. اما با تمام این چالش‌ها، انگیزه‌ای که این افراد دارند، فراتر از هر مشکلی است.

در یکی از روستاهای منطقه سیستان و بلوچستان، گروهی از جهادگران به ساخت مدرسه‌ای کوچک مشغول بودند. علی، یکی از اعضای گروه، درباره تجربه کار در این مناطق می‌گوید: "در اینجا همه چیز از خاک و سنگ شروع می‌شود. اما وقتی می‌بینیم که با هر آجر، امیدی به آینده این کودکان می‌بخشیم، تمام خستگی‌های راه از بین می‌رود. ما نه برای خودمان، بلکه برای آن‌ها کار می‌کنیم."

تاثیر عمیق بر زندگی مردم

ساخت مدرسه و مسجد تنها یکی از آثار حضور جهادگران در این مناطق است. ارتباط نزدیک این افراد با مردم روستا، بر زندگی و روحیه‌ی آن‌ها تاثیر عمیقی می‌گذارد. مردم محلی که شاید تا پیش از این فکر می‌کردند به‌خاطر دورافتادگی جغرافیایی‌شان فراموش شده‌اند، اکنون با دیدن تلاش جهادگران، امیدوارتر به آینده نگاه می‌کنند.

یک معلم محلی در روستای کوچکی از خراسان جنوبی می‌گوید: "این جهادگران نه‌تنها ساختمان‌ها را می‌سازند، بلکه روحیه‌ی ما را نیز می‌سازند. وقتی آن‌ها می‌آیند و با دستان خودشان کار می‌کنند، ما احساس می‌کنیم که تنها نیستیم و کسانی هستند که به فکر ما و آینده فرزندان ما هستند."

چالش‌ها و موفقیت‌ها

کار در مناطق محروم هرگز آسان نبوده است. بسیاری از جهادگران با کمبود امکانات، شرایط آب و هوایی سخت و دوری از خانه مواجه‌اند. اما این چالش‌ها نتوانسته‌اند مانع تلاش این افراد شوند. حضور در این مناطق به آن‌ها فرصتی می‌دهد تا نه تنها به مردم کمک کنند، بلکه خودشان نیز درس‌هایی از مقاومت و همکاری بیاموزند.

یکی از مسئولان گروه جهادی می‌گوید: "ما به اینجا می‌آییم تا تغییر ایجاد کنیم، اما در نهایت خودمان هم تغییر می‌کنیم. اینجا یاد می‌گیریم که زندگی فقط در راحتی شهرها خلاصه نمی‌شود و خدمت به دیگران می‌تواند بزرگ‌ترین جهاد باشد."

سخن پایانی:
کار جهادگران در مناطق محروم تنها ساختن مدرسه یا مسجد نیست؛ آن‌ها با دستان خود امید و آرزوهایی را در دل مردمان این مناطق زنده می‌کنند. جهاد برای آن‌ها به معنای ساختن آینده‌ای بهتر برای فرزندان این سرزمین است؛ آینده‌ای که در آن هر کودک، هرچند در دورافتاده‌ترین روستاها، حق دارد از امکانات آموزشی و مذهبی برخوردار باشد. این جهادگران با عشق و اراده، به دور از هیاهوی زندگی شهری، در سکوت کوه‌ها و دشت‌ها، مشغول ساختن دنیایی بهتر برای کسانی هستند که شاید تا دیروز به فراموشی سپرده شده بودند.