وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است

  •  
      
کد خبر: ۵۳۷۲۵۶
زمان انتشار: ۱۱:۵۳     ۰۷ خرداد ۱۴۰۳
پای صحبت مردم «ملاعلی» که می نشینی دوباره داغ دل تازه می شود؛ کلمات را به سادگی از اولین و آخرین دیدار با یک «رئیس جمهور» طوری کنار هم قرار می دهند که باور این فقدان را دوباره سخت می کند: رئیس جمهور خوبی بود؛ مردم از آمدنش به روستا ذوق کردند؛ هیچ کس به این روستا سر نزد؛ او کنار این خانه گنبدی ایستاده بود.  ملاعلی تا آن روز نه بخشداری دیده بود نه فرمانداری! خدا او را با امام حسین (ع) محشور کند...
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
انتشاریافته:
در انتظار بررسی: ۰
* نظر:
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
نیازمندیها
09107726603 تماس یا پیام در پیام رسان های ایتا و تلگرام