فارس، روزنامه صهیونیستی هاآرتص در مقالهای، با اشاره به شکست نیکلا
سارکوزی در انتخابات فرانسه، ماه عسل روابط اسرائیل با فرانسه را تمام شده
خواند.
نویسنده این مقاله ابتدا مینویسد: با پیروزی قاطع فرنسوا
اولاند نامزد حزب سوسیالیست، فرانسه با مجموعهای از تغییرات در شاخصهها،
اقتصاد، و سیاست خارجی روبرو خواهد بود، اما دلیلی برای خوشحالی نتانیاهو
(نخست وزیر اسرائیل) وجود ندارد.
وی در ادامه با اشاره به مزایای
سیستمهای دموکراتیک به این نکته اشاره میکند که این روند موجب میشود تا
اکثریت بتوانند منابع خود را از چنگ اقلیت جامعه خارج کنند. در فرانسه که
نقش رئیس جمهور کمی پایینتر از یک پادشاه است، ترک دفتر ریاستجمهوری
سختتر و ناراحتکنندهتر است. تنها لحظهای قبل، سارکوزی تمام قدرت را در
اختیار داشت، اما پس از تصمیم قاطع میلیونها نفر، او چمدان خود را جمع
میکند و کاخ ریاست جمهوری را ترک میکند. پیروزی فرانسوا اولاند با
مجموعهای از تغییرات همراه خواهد بود. در هفتهها و ماه های اول ما باید
سه تغییر را مورد توجه قرار دهیم.
سه تغییری که نویسنده این مقاله به آن اشاره میکند، تغییرات اقتصادی، سبک رفتاری، و در نهایت سیاست خارجی است.
مشکلات اقتصادی اولاند را پیروز کرد
در
بحث تغییرات اقتصادی ابتدا به این نکته اشاره میشود که اولاند به دلیل
مشکلات اقتصادی فرانسه و میل مردم این کشور به تغییر و بر سر کار آمدن فردی
به غیر از سارکوزی به اولاند رای دادند. وعده مالیات 75درصد برای
ثروتمندان هم از دیگر موارد اقتصادی است که موجب جلب آرای مردم شده است.
وعدهای که کاملا مخالف سیاستهای سارکوزی است، سیاستی که بر مبنای آن
افراد ثروتمند هیچگاه بیش از 50درصد مالیات نمیپرداختند.
دومین
موردی که این روزنامه به آن اشاره میکند، سبک رفتاری متفاوت سارکوزی و
اولاند است. یکی از دلایلی که مردم فرانسه سارکوزی را از الیزه بیرون
کردند، رفتارهای نامناسب او در سمت ریاست جمهوری بود.
اختلاف فرانسه و آلمان میتواند موجب فروپاشی اتحاد اروپایی شود
اما مورد آخر که از سوی نویسنده این مقاله به آن اشاره شده، بحث تغییر در سیاست خارجی فرانسه است.
اولاند
در اولین سخنرانی خود به عنوان رئیسجمهور فرانسه که در شهر "تولوز"
برگزار شد، تنها نام یک قدرت خارجی را عنوان کرد و آن هم آلمان بود. اولین
سفر رسمی خارج از فرانسه او هم به آلمان خواهد بود، با وجود اینکه "آنگلا
مرکل" صدراعظم آلمان همواره از سارکوزی رقیب او حمایت کرده است. فرانسه و
آلمان برای حفظ اروپا مجبور به کار کردن با هم هستند، حتی با وجود تفاوت
اساسی که بین نظرات آنها وجود دارد (اولاند میل به خرج کردن دارد، و مرکل
میل به کم کردن مخارج). اختلاف عمومی میان این دو میتواند موجب از هم
پاشیدن اتحاد اروپایی شود. از سوی دیگر دستآوردهای نگرانکننده راست
گرایان افراطی در یونان و پایگاه راستگرایان در فرانسه که توانسنتد 20درصد
آرا را به خود اختصاص دهند، کاملا مشخص میکند که به چه اتحاد و یکپارچگی
اروپا در طول بحران، مفروض نیست.
نتانیاهو یکی از مهمترین متحدانش را از دست داد
در
چنین حالتی، کاملا مشخص است که اولاند برای بررسی موضوعات سیاست خارجی
بیرون از مرزهای اتحادیه اروپا وقتی نخواهد داشت. حتی در یکسال اخیر هم
روابط نزدیک نتانیاهو و سارکوزی به شدت کاهش یافته بود، و حالا نتانیاهو در
حال از دست دادن یکی از مهمترین متحدان خود در موضوعات بینالمللی است.
متحدی که سیاست خارجی فرانسه را در رابطه با سوریه و لیبی به کلی تغییر
داده بود.
اولاند با شهرکسازی در کرانه باختری مخالف است
پس
از جدایی "سیلویو برلوسکونی" نخست وزیر سابق ایتالیا، این بار نتانیاهو
شاهد یک دشمن در الیزه نخواهد بود، بلکه یک سوسیالیست را خواهد دید که در
موضوعاتی نظیر سیاست شهرکسازی در کرانه باختری، اختلاف اساسی با وی دارد.
میتوان پیشبینی کرد که لحن پیامهای وزارت خارجه فرانسه نیز حداقل در این
مورد سخت گیرانهتر شود.
نویسنده این مقاله در پایان مینویسد:
باید دید که اولاند چه کسی را به عنوان وزیر خارجه خود انتخاب میکند، اما
به نظر میرسد که ماه عسل اسرائیل و فرانسه که سارکوزی و نتانیاهو از آن
لذت میبردند، به پایان رسیده است.