به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری 598؛ در روزهای گذشته نشست «مسئله فلسطین از دیدگاه حقوق بینالملل با تاکید بر تحولات اخیر» به همت کانون وکلای دادگستری مرکز برگزار شد. در این نشست محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین ایران، مهدی ذاکریان، استاد حقوق بشر و کارشناس مسائل بینالملل و قاسم زمانی، حقوقدان حوزه بینالملل و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی حضور داشتند. در این نشست سخنرانان، مخاصمه مسلحانه میان فلسطین و اسرائیل را از لحاظ قوانین بینالمللی حاکم بر قوانین بینالملل حقوق بشر مورد بررسی قرار دادند. درحالیکه سخنرانان تاکید داشتند که قواعد حقوق بشردوستانه بینالمللی در این مخاصمه نقض شده است اما وزیر پیشین امور خارجه ایران معتقد بود که اولاً حق دفاع مشروع و مقاومت مردم فلسطین همچنان ادامه دارد و ثانیاً باید مشخص شود که آیا شهرکنشینها غیرنظامی محسوب میشوند یا خیر!
روزنامه شرق نیز بخشی دیگر از سخنان ظریف را منتشر کرده و مینویسد:
اگر به سیاستی انتقاد داریم راهحل ما نباید عوض کردن جای ظالم و مظلوم باشد. راهحل همانطور که قانون اساسی ما گفته این است که ایران از مستضعفین دفاع کند اما قرار نیست ما جای مستضعفین بجنگیم. ما در سیاست خارجی یک بحث نفوذ داریم و یک بحث حضور. این دو بحث با هم متضاد هستند. من هم معتقدم مردم از پرداخت هزینه خسته شدهاند. نیازی هم نیست ما هزینه بپردازیم. ما میتوانیم از حق دفاع کنیم. قرار نیست ما جای مستضعفین بجنگیم!
به نظر میرسد که وزیر خارجه دولت روحانی در آستانه انتخابات از پروژه میدان و دیپلماسی به سوی پروژه میدان و مردم تغییر وضعیت داده است، طرح این سوال مهم است که چرا ظریف اصرار دارد میان سیاست نظام و دولت، یا دولت و مردم دوگانگی القا کند؟ سود این دوگانه سازی را چه کسی جز آمریکا و اسرائیل می برند؟ مواضع دولت را رئیس جمهور و وزیر خارجه اعلام می کنند و مصداقا، کدام موضع آنها، تندروی بوده است؟