قدردانی از بدلکاران با بوسه

احسان صالحي شهرابي: به حرفه ما بها داده نمي شود. کارهاي بسيار خطرناکي را مثل پريدن از ساختمان، پرت شدن و تصادف با خودرو انجام مي دهيم. در حرفه بدل کاري امکانات کمي داريم. اگر هم بخواهيم امکانات را سر صحنه ببريم، تهيه کننده هزينه آن را متقبل نمي شود. دستمزد پاييني به ما داده مي شود و هنگام پرداخت چانه هم مي زنند. تهيه کننده وقتي قراردادي با گروه بدل کاران مي بندد، مي گويد که همگي تان بيمه هستيد. اما وقتي کار تمام مي شود متوجه مي شويم که ما را بيمه نکرده اند. وقتي از آن ها تقاضاي اورژانس و آتش نشاني براي برخورد با خودرو مي کنيم، هيچ کدام شان سر صحنه حضور ندارند. هميشه مورد بي مهري قرار مي گيريم. اگر علاقه نباشد نمي توان در اين حرفه ماندگار شد.

سهند خدابنده لو: تهيه کننده ها ادوات و ابزار لازم را در اختيار ما نمي گذارند اما من از حرفه ام راضي هستم. مرگ «پيمان ابدي» با توجه به اين که تمامي جوانب ايمني رعايت شده بود، يک اتفاق بود. حرفه ما پر خطر است اما امنيت شغلي نداريم. دستمزدها در حد متوسط است پس از آن که سرپرست گروه با تهيه کننده قرارداد مي بندد و دستمزد را دريافت مي کند، با توجه به سختي کار دستمزد ما را پرداخت مي کند.

ميشکا سيلاني: به خاطر هيجان حرفه بدل کاري را انتخاب کردم. متأسفانه کشور ما امکانات و ابزار بدل کاري کشورهاي ديگر را ندارد، هم چنين به لحاظ بيمه و بازنشستگي حمايت نمي شويم و چون بدل کاري را به عنوان يک حرفه رسمي نمي شناسند به ما مجوز آموزش داده نمي شود. بعد از درگذشت «پيمان ابدي» تهيه کننده ها حاضر نيستند دستمزد زيادي به ما بدهند در صورتي که ممکن است دستمزد زيادي به يک بازيگر بدهند اما حاضر نباشند براي اين که صحنه خوبي در فيلم شان اجرا شود هزينه کنند. وقتي سر کاري مي رويم، از سوي تهيه کننده بيمه مي شويم. ولي اگر در حين تمرين، اتفاقي براي ما بيفتد بيمه نيستيم. در صورتي که خلبان ها و آتش نشان ها بيمه هستند. در حالي که ما هم شغل پرخطري داريم و بايد بيمه شويم.

محمدرضا شجاع: مشکل عمده ما اين است که يک حامي مالي خوب براي انجام و ثبت کارهاي مان نداريم. هر زمان هم که فيلمي ساخته مي شود، تهيه کننده ها امکانات زيادي در اختيارمان نمي گذارند. بعد از فوت «پيمان ابدي»، توانستيم فدراسيون بدل کاري را به نام ايران به ثبت برسانيم. در کشور ما جان بدل کار براي تهيه کننده ها اهميت ندارد. دستمزدهايي را هم که پرداخت مي کنند راضي کننده نيست.اگر ما اين حرفه پرخطر را انتخاب کرديم به خاطر علاقه و عشق است.

اصغر يحيي زاده: بزرگان سينماي ايران به هيچ عنوان بدل کاران را نمي بينند. کارهاي خطرناک وسخت را ما انجام مي دهيم، سودش را ديگري مي برد. انتظار داريم از حرفه ما حمايت شود. ما که تا آخر عمر نمي توانيم حرفه خود را ادامه دهيم چون امنيت شغلي نداريم. تنها سر صحنه فيلم برداري بيمه مي شويم.

من به شخصه به خاطر علاقه اي که به بدل کاري دارم در اين حرفه فعاليت مي کنم و به پاي آن هم مي سوزم. دستمزد ما بدل کاران به سرپرست گروه پرداخت مي شود. او نيز با توجه به سختي کار، دستمزد ما را مي دهد. به طور مثال دستمزد پرش از روي خودرو يا ارتفاع از ۱۰۰ هزار تومان تا ۵۰۰ هزار تومان، متفاوت است.

اميرحسين خنجري: در سال هاي اخير گروه هايي وارد کار شده اند که حرفه و فن بدل کاري را ياد ندارند. اين گروه هاي غير مجاز دستمزدهاي پايين دريافت مي کنند و ارزش کار ما را پايين مي آورند. تنها آرزوي مان اين است که مسئولان براي اين شغل ارزش قائل شوند. خيلي از کارگردان ها وقتي کار تمام مي شود، در حد يک روبوسي و تشويق از ما تشکر مي کنند. ما هميشه براي اين که آسيبي نبينيم شايد ۵۰ درصد از هزينه دستمزدمان را براي گروه، امکانات مي خريم يعني به کشور تجهيزات وارد مي کنيم.