نشانه‌های وخیم شدن شرایط امنیتی برای صهیونیست‌ها چیست؟/ وقتی صهیونیست‌ها هم به بحران‌های جدی امنیتی و سیاسی خود اعتراف می‌کنند

به گزارش پایگاه خبری 598 به نقل از جهان نيوز، اراضی اشغالی طی سال های گذشته، با بحران های عدیده اقتصادی و مخصوصا امنیتی و سیاسی رو به رو بوده است. در این راستا، برگزاری انتخابات مکرر در رژیم صهیونیستی و عدم ثبات سیاسی در این رژیم و متعاقبا تشدید تنش و درگیری های داخلی در اراضی اشغالی و در نقطه مقابل، منسجم‌شدن جبهه مقاومت در برخورد بارویه های تجاوزکارانه و اشغالگرانه صهیونیست ها، همه و همه پالس های معنادار و البته هشدار دهنده ای را به مقام های ارشد رژیم اشغالگر قدس ارسال کرده و می‌کنند.

با این حال، پس از پیروزی بنیامین نتانیاهو و طیف راست گرایان افراطی متحد وی در جریان آخرین انتخابات پارلمانی رژیم صهیونیستی، سطح بحران ها و چالش های سیاسی و امنیتی برای صهیونیست ها چند برابر شده است. اکنون تندروهای حاضر در دولت نتانیاهو نظیر "ایتامار بن گویر" و "بزالل اسموتریچ"(وزاری امنیت داخلی و دارایی اسرائیل)، با موضع گیری های نژادپرستانه و غیرمنطقی خود، نه تنها واکنش های جدی را در میان ملت فلسطین برانگیخته اند، بلکه حتی خودِ شهروندان صهیونیست نیز به اعتراض علیه آن ها اقدام می‌کنند.

مساله ای که سبب شده اراضی اشغالی فلسطین در روزها و ماه های اخیر، در یک بن بست جدی سیاسی و امنیتی گرفتار شود. بن بستی که سیاستمداران شناخته شده صهیونیست نظیر "ایهود المرت"، "ایهود باراک"، "اسحاق هرتزوگ"، "بنی گانتس"، و "عاموس یادلین"، همه و همه نسبت به آن و تبعات وخیمش برای آینده رژیم اشغالگر قدس هشدار داده اند و حتی برخی به صراحت از قریب الوقوع بودن فروپاشی رژیم صهیونیستی نیز سخن گفته‌اند.

با این همه، تشدید بحران های سیاسی و امنیتی در اراضی اشغالی حامل نشانه هایی است که پرداختن به آن ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

۱: تشدید عملیات های جریان مقاومت در کرانه باختری
رژیم اشغالگر قدس سال های سال با تکیه بر اهرم زور و همچنین همکاری‌های تشکیلات خودگردان، بر کرانه باختری حکومت کرده و آن را تحت تسلط خود داشته است. در این رابطه، نقش تشکیلات خودگردان در قالب معادلات امنیتی صهیونیست ها جهت کنترل بر کرانه باختری به قدری جدی بوده که اخیرا برخی منابع صهیونیستی فاش کرده اند که نتانیاهو در جلسه کابینه امنیتی رژیم اشغالگر قدس هشدار داده که اسرائیل نمی‌تواند قیدِ تشکیلات خودگردان را بزند و به نابودی آن تن بدهد.

با این حال، رویه های افراطی دولت جدید رژیم صهیونیستی و چهره های افراط گرای حاضر در آن، سبب شده تا جلوه های عینی اقدامات نژادپرستانه و خونریزی صهیونیست ها بیش از هر زمان دیگری پیش چشم افکار عمومی منطقه و جهان قرار گیرد. مساله ای که واکنش های جدی را در میان توده های ملت فلسطین ایجاد کرده و موجب گسترش قابل توجه جریان و تفکر مقاومت در کرانه باختری نیز شده است.

در این راستا در مدت اخیر شاهد افزایش قابل ملاحظه عملیات های شهادت طلبانه در کرانه باختری و به طور خاص حتی شلیک موشک از این منطقه به سمت اراضی اشغالی بوده ایم. مسائلی که همه و همه زلزله های جدی را در محافل امنیتی صهیونیست ها ایجاد کرده اند. کافی است توجه داشته باشیم که از ابتدای سال جاری میلادی نزدیک به 40 صهیونیست در نتیجه عملیات های شهادت طلبانه جریان مقاومت فلسطین در کرانه باختری به هلاکت رسیده‌اند.

آماری که در طول 20 سال گذشته بی سابقه بوده است و مهمتر از همه اینکه مقام های ارشد رژیم اشغالگر قدس به صراحت اعتراف می کنند که توان بازدارندگی خود را در برابر این قبیل عملیات ها از دست داده اند و نمی‌توانند امنیت شهروندان صهیونیست را تامین کنند. معادله ای که در کلیت خود از گشوده شدن یک جبهه قابل توجه از جریان مقاومت در منطقه کرانه باختری خبر می‌دهد.

۲: فقدان آلترناتیو معتبر سیاسی در اراضی اشغالی
نتانیاهو و طیف افراطیون متحد وی از زمان حضور در قدرت، تاکید زیادی را بر پیشبرد طرح موسوم به اصلاحات قضایی داشته اند. طرحی که عملا دستِ دولت مستقر در اراضی اشغالی را در برابر نهادهای قضایی این رژیم تقویت می کند و به طور خاص به نتانیاهو اجازه می دهد که از تبعات جرایم و تخلفات خود فرار کند. اکنون بندهای اصلی این لایحه در کابینه رژیم صهیونیستی تصویب شده است و قریب به 30 هفته است که اراضی اشغالی درگیر اعتراضات پیوسته و مداومِ هفتگی است. در این شرایط، جامعه صهیونیست ها به قطبی گرایی شدید دچار شده و البته که هیچ راهکار و راه حل معتبری نیز برای پایان دادن به این وضعیت مشاهده نمی شود.

به بیان ساده تر، اکنون هیچ آلترناتیو معتبر سیاسی در اراضی اشغالی برای پایان دادن به وضعیت بحرانی که نتانیاهو و متحدانش ایجاد کرده اند، وجود ندارد. جریان اپوزیسیون صهیونیست ها به رهبری "یائیر لاپید" هم بیش از آنکه خود حرفی برای گفتن داشته باشد، عمدتا حمله به نتانیاهو و متحدانش را به برَند اصلی کنش ها و اقدامات خود تبدیل کرده و اگر هم قدرت را در دست بگیرد بعید است که دولت برآمده از این جریان اپوزیسیون دوامی داشته باشد.

در عین حال، تندروهای صهیونیست نیز با پافشاری های خود بر رویه ها و رویکردهای غیرمنطقی شان و حتی تهدیدهای نتانیاهو جهت پیشبرد این قبیل دستورکارها، عملا بر شدتِ بن بست و قطبی گرایی های سیاسی و اجتماعی در اراضی اشغالی افزوده اند. معادله ای که در کلیت خود یک کلاف سردرگم را تداعی می کند که البته هیچ راه حلی نیز برای آن یافت نمی‌شود.

۳: محیط امنیتی نامطلوب صهیونیست ها در عرصه بین المللی
در نهایت باید گفت که وضعیت اسفبار امنیتی و سیاسی-اجتماعی صهونیست ها و به طور خاص موضع گیری‌های تهاجمی و تجاوزکارانه اعضای تندرو عضو دولت نتانیاهو سبب شده تا محیط منطقه ای و بین المللی نیز برای رژیم اشغالگر قدس به محیطی نامطلوب تبدیل شود. اکنون دولت نتانیاهو با یک انزوای گسترده و فراگیر در ابعاد منطقه‌ای و بین‌المللی رو به رو است و عملا هرگونه همکاری با آن برای طرف های مختلف بین المللی به یک امر پرهزینه تبدیل شده است.

این در حالی است که در جبهه مقابل، رقبای اصلی این رژیم نظیر ایران و محور مقاومت، فضای بازیگری مطلوبی را کسب کرده اند و شاهد بوده ایم که ایران جدای از کسب دستاوردهای نظامی قابل توجه و ایجاد بهبود در شاخص های اقتصادی خود، به واسطه عضویت در نهادهای مهم بین المللی نظیر سازمان همکاری های شانگهای و بریکس، توانسته انزوای تحمیلی غرب و متحدان بین المللی اش علیه خود را تا حد زیادی بی اثر کند و عملا وارد باشگاه قدرت آتی جهان شود. مساله ای که تا حد زیادی اهرم های در اختیارِ صهوینیست ها در برابر تهران و محور مقاومت را کاهش داده و حتی بی اثر کرده است.

واکنش صهیونیست‌ها به اوج گیری بحران های سیاسی و امنیتی‌شان چیست؟
رژیم صهیونیستی در مواجهه با اوج گیری بحران های سیاسی و امنیتی خود به طور خاص دو واکنش عمده را در دستورکار قرار داده است. واکنش هایی که هر دو معطوف به فرافکنی هستند و سعی در به تاخیر انداختن بحران‌ها برای رژیم اشغالگر قدس و نَه حل کردن آن ها را دارند.

اولا، صهیونیست ها تا حد زیادی ریشه و محرک اصلی چالش های امنیتی خود را ایران معرفی می کنند. اقدامی که صرفا با این هدف انجام می شود تا ریشه های اصلی وضعیت کنونی رژیم صهیونیستی که ساخته خودِ آن هستند، مورد واکاوی و توجه افکار عمومی و تحلیلگران بین المللی قرار نگیرد. جالب است که "رمزی بارود"، تحلیلگر جهان عرب در توضیح این وضعیت می گوید: "بهتر است صهیونیست ها به جای متهم کردن ایران به ایجاد چالش امنیتی برای رژیمشان، نگاهی به اردوگاه های پناهجویان فلسطینی در جنین و نور شمس بیندازند. سال ها ستم و رویه های نژادپرستانه صهیونیست ها، آن ها را در موقعیت بحرانی کنونی شان قرار داده و این مساله هیچ ربطی به ایران ندارد".

دوم اینکه صهیونیست ها جهت مقابله با سیل قابل توجه بحران های سیاسی و امنیتی خود، سیاست سنتیِ صدور بحران به خارج را در پیش گرفته اند. درست به همین دلیل بوده که در مدت اخیر شاهد تشدید تحرکات صهیونیست ها در سوریه و به طور خاص تحرکات پشت پرده آن ها جهت احیای داعش در منطقه و گسترش ناامنی ها در جنوب سوریه بوده‌ایم.