چرا روحانی همچنان خواب های دنیا طلبان را می بیند؟

پایگاه 598: در کشوری که قدم به قدم آن به عطر معطر شهدا و جانبازان آغشته است و هنوز هم پیکر‌های پاک این دلیر مردان گمنام همچنان به آغوش مام میهن اسلامی بر می‌گردد چرا باید یک ایرانی و در سطحی بالاتر یک رئیس جمهور بقول یک رسانه همفکرش بنام آگاهی‌نو بنویسد: برای خبرنگاران و روزنامه‌نگاران نگفت، اما روحانی شبی در همین یکسال و نیم اخیر خواب دبیر کل سازمان ملل متحد را دیده است که از او می‌خواهد در جمع سران این سازمان سخنرانی کند و امضای توافق هسته‌ای را اعلام کند و روحانی سعی می‌کند به او یادآوری کند دیگر رئیس جمهور نیست.

این نوشتار می‌تواند گویی بسیاری از افکار، روایا و اهداف وی و جریان متبوعش در گذشته و حال و بزنگاه‌های انتخاباتی آینده نه چندان دور پیش رو را ذیلا آشکار سازد:

۱- اصولا او در تراز رئیس جمهوراسلامی ایران نبوده است. ۸ سالی که در دو دولت او گذشت ِیاد آور کار‌های ناکرده و کار‌های ذلت بازی است که از زانو زدن در پیش پای یکی از سران کشور‌های عربی تا انعقاد توافق نامه مرده برجام را شامل می‌گردد که تمام داشته‌های علمی ما را به باد فنا داد و به جرات می‌توان گفت وضعیت امروز معیشت و رفاه مردم نتیجه در باغ سبزی است که او و دولتش با سراب لغو تحریم‌ها به مردم نشان داد و تازه این آبادانی را در خواب برای جهانیان نیز می‌بیند!

۲- روحانی چنان برجام مرده را پرچم افتخار خود می‌بیند که برای پاداش آن تنها دبیر کلی سازمان ملل را در حد و اندازه مولدش می‌داند و لاغیر. در نتیجه همچون دوران دولتش چنان غرق در این واژه گردیده است که حتی در خواب هم آنرا زنده می‌بیند.

۳- این رسانه حامی جنابشان آنقدر در نوعی از خود باختگی رسانه‌ای افتاده است که باور دارد که ملت ایران و مردم برجام را باور دارند و مواهب امروز را برخواسته از برجام می‌دانند. باید در این باره گفت که دولت رئیسی تلاش می‌کند میراث وحشتناک بجا مانده از آن دوران را بزادید و هر قدمی که پیش می‌رود اینان به غلط فکر می‌کنند که این نتایج همه ادامه برجام است.

۴- البته بسیاری بر این باور هستیم که دبیر کلی سازمان ملل یک مقام کاملا سیاسی و در اختیار قدرت‌های استکباری است و اگر کسی خواب این مقام را ببیند یا دوز غرب گرایی و نکاهش به غرب بسیار بالاست و در جهت سیاسیت‌های آنان حرکت خواهد کرد و یا اصولا امکان انتخاب ندارد و نگاهش به اهداف دیگری است. بنظر راقم دومین مورد بیشتر به حسن روحانی می‌شود منتسب نمود. غرب گرایان و اصلاح طلبان قطع و یقین هدف دیگری از بیان این موضوعات دارند؛ و آن هم انتخابات است (انتخابات مجلس ریاست جمهوری و شورای شهر). بازسازی چهره سیاسی اصلاح طلبان و خصوص روحانی که عقبه بسیار دردناک و ضعیفی از آوار نمودن مشکلات عدیده معیشتی و اقتصادی داخلی و سیاست خارجی در دوران دولت اعتدالیون دارد.

در نتیجه باید چهره روحانی مستقیما و اصلاح طلبان غیر مستقیم بازسازی گردد. این امر در داخل امکان ندارد، اما نشان دادن یک چهره بین المللی از فرد می‌تواند باز هم همان تعامل با دنیا را به شکلی دیگر به خورد مردم دهد همانطور که این اتفاق در سال‌های ۹۲ و ۹۶ با همین روش، اما با شعار‌های جهانی افتاد و ملت ایران را به این روز نشاند؛ لذا استفده دوباره اینبار با لباس و پوششی دیگر شاید بتواند دوباره کفه سیاست را بنفع آنان سنگین کند. با این استدلال تلاش برای مالخود کردن اقدامات موفق دولت رئیسی در سیاست خارجی و اقتصاد قابل تفسیر می‌گردد.