۱۴۰۱؛ سال تشدید انزوا و گسست رژیم صهیونیستی

به گزارش پایگاه 598، به نقل از ایرنا، ۲۰ ژوئن ۲۰۲۲(۳۰ خرداد ۱۴۰۱)، «نفتالی بنت» نخست وزیر و «یائیر لاپید» قائم مقام نخست وزیری از انحلال کنست و برگزاری پنجمین انتخابات رژیم صهیونیستی در کمتر از چهار سال خبر دادند و قرار شد تا زمان برگزاری انتخابات در اول نوامبر و تشکیل کابینه جدید، لاپید نخست وزیر موقت باشد.

۱ نوامبر(۱۰ آبان)، بیست و پنجمین انتخابات در سرزمین های اشغالی برگزار و ائتلاف راست گرایان به رهبری «بنیامین نتانیاهو» پیروز شد.

۱۳ نوامبر(۲۲ آبان)، نتانیاهو از طرف «اسحاق هرتزوگ» رئیس رژیم صهیونیستی، مامور تشکیل کابینه شد.

۲۹ دسامبر(۸ دی)، نتانیاهو به عنوان نخست وزیر رژیم صهیونیستی سوگند یاد کرد.

هفت ژانویه(۱۷ دی)، تظاهرات اعتراضی علیه اصلاحات قضائی کابینه حاکم آغاز و ۱۴ ژانویه (۲۴ دی)، صدها هزار صهیونیست علیه آن به خیابان ها ریختند.

۱۹ ژانویه(۲۹ دی)، دیوان عالی رژیم صهیونیستی «آریه درعی» وزیر امور داخلی این رژیم را به خاطر سابقه فساد، فاقد صلاحیت برای پست وزارت عنوان کرد و ۲۲ ژانویه (۲ بهمن)، وی توسط نتانیاهو از مقام خود عزل شد.

تشکیل دولت ائتلافی با احزاب راست افراطی از سوی نتانیاهو واکنش‌ها و نگرانی‌های زیادی بە همراه آوردە است. هزاران دیپلمات و مقام پیشین رژیم صهیونیستی نسبت به خطرات کابینه جدید راست‌گرا، برای جایگاه این رژیم در جهان و منطقه هشدار دادند.

شکاف و دودستگی صهیونیست‌ها به روایت آمار

نتایج یک نظرسنجی جدید در سرزمین های اشغالی بار دیگر ماهیت به شدت دو قطبی و درگیری و اختلافات شدید بین صهیونیستها و سران آنها را برملا کرد و از عدم اتفاق نظر آنها بر سر پرونده های مختلف داخلی خبر داد.

براساس نتایج نظرسنجی کانال ۱۳ تلویزیون رژیم صهیونیستی، ۵۰ درصد صهیونیست ها معتقدند که رئیس رژیم صهیونیستی می تواند به گسست داخلی به وجود آمده بر سر لایحه «اصلاحات قضائی» کابینه راست افراطی حاکم در این رژیم پایان دهد و ۳۳ درصد دیگر معتقدند که او قادر به این کار نیست.

همچنین ۵۰ درصد صهیونیست ها براساس نتایج این نظرسنجی، خواهان عزل «ایتامار بن گویر» از منصب وزارت امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و تنها ۴۰ درصد خواهان باقی ماندن او در این سمت هستند.

در هفته‌های گذشته، ده‌ها شهر از شمال تا جنوب فلسطین اشغالی از جمله تل آویو، حیفا، قدس اشغالی، بئر السبع، ریشون لتسیون و هرتزلیا صحنه تظاهرات علیه کابینه راست افراطی بوده است.

این تظاهرات‌ در سایه جدال شدید بین ائتلاف کابینه راست افراطی به ریاست نتانیاهو و جناح اپوزیسیون به ریاست لاپید نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی برگزار شد.

سران اپوزیسیون رژیم صهیونیستی اصلاحات قضایی کابینه نتانیاهو را برای تضعیف دستگاه قضایی و تلاش نتانیاهو برای جلوگیری از محاکمه خود به خاطر سه پرونده فساد مالی و رشوه خواری می‌دانند و معتقدند که این اقدامات کابینه، رژیم صهیونیستی را به سمت درگیری و جنگ داخلی و فروپاشی تدریجی سوق خواهد داد.

جرقه انتفاضه سوم در سرزمین‌های اشغالی

در سال ۱۴۰۱، به میزان افزایش افراطی گرایی در هیات حاکمه رژیم صهیونیستی، حملات علیه فلسطینی ها افزایش پیدا کرد و یکی از معروف ترین خبرنگاران حوزه فلسطین به نام «شیرین ابوعاقله» توسط نظامیان صهیونیست هدف گلوله قرار گرفت و به شهادت رسید.

در مقابل تجاوز و کشتار صهیونیست‌ها، نیروهای مقاومت نیز بیکار ننشستند و یکی از مرگبارترین سال‌ها را برای نظامیان صهیونیست و شهرک نشینان در مناطق اشغالی رقم زدند.

بسیاری از کارشناسان، افزایش حملات نیروهای مقاومت و مردم فلسطین علیه نظامیان صهیونیست و شهرک نشینان اشغالگر به ویژه در کرانه باختری و سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸ را به معنای شروع انتفاضه سوم ارزیابی کرده اند.

چهار صهیونیست ۲۲ مارس (۲ فروردین ۱۴۰۱) در حمله خودرویی نیروهای مقاومت به هلاکت رسیدند.

هفت روز بعد در ۲۹ مارس(۹ فروردین۱۴۰۱)، یکی از نیروهای مقاومت، پنج صهیونیست را در تل آویو به هلاکت رساند.

هفت آوریل (۱۸ فروردین۱۴۰۱)، سه صهیونیست توسط مقاومت فلسطین در تل آویو کشته شدند.

۱۱ آوریل(۲۲ فروردین)، ۲ صهیونیست که مسجدالاقصی را هتک حرمت کرده بودند، هدف حمله مسلحانه قرار گرفتند.

۱۵ آوریل(۲۶ فروردین ۱۴۰۱)، پلیس رژیم صهیونیستی به مسجدالاقصی حمله کرد و در درگیری بین نمازگزاران و پلیس، بیش از ۱۵۰ فلسطینی زخمی شدند.

۳۰ آوریل(۱۰ اردیبهشت۱۴۰۱)، یک نظامی صهیونیست در تل آویو هدف حمله نیروهای مقاومت قرار گرفت و کشته شد.

۵ می(۱۵ اردیبهشت۱۴۰۱)، سه صهیونیست دیگر توسط رزمندگان مقاومت به هلاکت رسیدند.

۱۱ می(۲۱ اردیبهشت۱۴۰۱)، شیرین ابوعاقله روزنامه نگار فلسطینی-آمریکایی شبکه تلویزیونی الجزیره هنگام پوشش یورش نظامیان صهیونیست به جنین، با شلیک مستقیم این نظامیان کشته شد.

رژیم صهیونیستی در اوایل آگوست (نیمه مرداد1401) به مدت سه روز باریکه غزه را هدف بمباران قرار داد که منجر به کشته شدن ۴۹ فلسطینی از جمله ۱۷ کودک شد.

پنج تا هفت آگوست(۱۴ تا ۱۶ مرداد1401)، رژیم صهیونیستی به نوار غزه حمله کرد و «تیسر جباری» از رهبران جنبش جهاد اسلامی را به شهادت رساند، جنبش جهاد اسلامی نیز با پرتاب بیش از هزار راکت به سرزمین های اشغالی، به این حمله پاسخ داد.

۱۵ نوامبر(۲۴ آبان1401)، در شرایطی که اعضای کنست جدید رژیم صهیونیستی در حال ادای سوگند بودند، یک صهیونیست در شهرک آریل در کرانه باختری توسط گروه های مقاومت به هلاکت رسید.

۲۳ نوامبر(۲ آذر1401)، یک صهیونیست بعد از انفجار دو ایستگاه اتوبوس در بیت المقدس به هلاکت رسید و ۲۳ صهیونیست دیگر زخمی شدند.

۳ ژانویه(۱۳ دی1401)، یورش بن گویر وزیر تندروی امنیت داخلی رژیم صهیونیستی از بیت المقدس موجب خشم فلسطینی ها و اعتراض کشورهای مختلف عربی- اسلامی شد.

۲۷ ژانویه(هفت بهمن1401)، در نتیجه حمله نیروهای مقاومت به یک کنیسه صهیونیست ها در شرق بیت المقدس، هفت صهیونیست کشته و ۱۰ صهیونیست دیگر زخمی شدند.

۲۸ ژانویه(۸ بهمن1401) نیز، یک جوان ۱۳ ساله فلسطینی، ۲ صهیونیست را در بیت المقدس شرقی به شدت زخمی کرد.

در مقابل حملات شهادت طلبانه فلسطینی‌ها، کابینه تندروی نتانیاهو به پیشنهاد بن گویر وزیر امنیت داخلی این رژیم تصمیم به تشدید مجازات علیه مبارزان فلسطینی گرفت و اول مارس(۱۰ اسفند)، لایحه کابینه حاکم برای اعدام مبارزان فلسطینی با اکثریت آرا در کنست رژیم صهیونیست به تصویب رسید.

ظهور گروه «شیران بیشه» و شکست از حزب‌الله

باوجود حضور گروه های مقاومت سنتی مثل جنبش های فتح در کرانه باختری و حماس در غزه، جنبش های جدید مثل جنبش جهاد اسلامی خواب را از چشمان صهیونیست ها ربوده است.

سال 1401، کرانه باختری شاهد ظهور گروه جدیدی از مبارزان فلسطینی بود که خود را شیران بیشه (عرین الاسود) نامیدند. نابلس و شرق سرزمین های اشغالی محل مبارزه و مقاومت این گروه است.

این گروه مبارز شامل جوانانی با اراده و با لباس متحدالشکل و سیاه پوش است که لوله اسلحه‌های آنها با تکه‌های پارچه قرمز پوشانده شده تا نشان دهند که ترسی از شهادت و جاری شدن خون‌شان برای آزادی فلسطین ندارند.

نکته مهمی که در این میان وجود دارد، این است که سران رژیم صهیونیستی که تا پیش از این دستیابی به رویای امپراتوری نیل تا فرات را در سر می پروراندند، امروز در سرزمین های اشغالی محاصره شده اند. مقاومت همه جانبه فلسطینیان از غرب، شرق و مرکز در سرزمین های اشغالی و از شمال هم مقاومت مقتدرانه حزب الله به پتکی بر سر صهیونیست ها تبدیل شده و کابوس آنها را به واقعیت تبدیل کرده است.

اگرچه، رژیم صهیونیستی در گذشته و بارها به ویژه در جنگ ۳۳ روزه، طعم شکست از حزب الله لبنان را چشیده اما این بار در میدان دیپلماسی از حزب الله شکست خورد و ۲ جولای(۱۱تیر)، حزب الله لبنان با سه پهپاد از فعالیت شرکت های رژیم صهیونیستی در میدان گازی «کاریش» فیلمبرداری و درباره هرگونه دست اندازی این رژیم به منابع گازی این میدان تا تعیین تکلیف وضعیت حقوقی آن هشدار داد.

۲۷ اکتبر(۵ آبان)، نمایندگان رژیم صهیونیستی و لبنان توافقنامه ترسیم مرزهای دریایی را امضا و موفقیت دیگری برای حزب الله لبنان در حوزه دیپلماتیک و اقتصادی رقم خورد.

عقب نشینی رژیم صهیونیستی در پرونده «کاریش» نشان داد که این رژیم فقط زبان زور را می فهمد و جواب تجاوزگری این رژیم، فقط مقاومت است.

تل آویو در شوک توافق تهران-ریاض

رژیم صهیونیستی که از بدو تاسیس به عنوان غده سرطانی منطقه، تلاش داشته تا با اجرای سیاست انگلیسی «تفرقه بیانداز و حکومت کن»، منطقه را دستخوش ناآرامی و نزاع کرده و به حیات انگلی خود ادامه دهد، سال 1401 نیز تلاش های گسترده ای را برای ایران هراسی و ایجاد تنش بین تهران و پایتخت های عربی منطقه انجام داد.

۲۷ مارس(۷ فروردین)، نشست نقب در سرزمین های اشغالی با حضور نمایندگان مصر، بحرین، مغرب و امارات و «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا برگزار شد. اول آوریل (۱۲ فروردین) نیز، رژیم صهیونیستی و امارات مذاکرات برای تجارت آزاد را به پایان رساندند.

رژیم صهیونیستی تا حدی از موفقیت پروژه ایران‌هراسی برای نزدیک شدن به کشورهای عرب منطقه مطمئن بود که امضای معاهده عادی سازی موسوم به «ابراهیم» با عربستان یکی از وعده های انتخاباتی نتانیاهو در انتخابات اخیر از آن جمله بود.

با وجود همه تلاش های رژیم صهیونیستی، امضای تفاهم نامه همکاری بین تهران و ریاض در ماه پایانی سال، آب سردی روی آتش آرزوهای نتانیاهو بود و شکست دیگری را برای این رژیم در حوزه دیپلماتیک به ارمغان آورد.

رژیم صهیونیستی که تلاش داشت از طریق ائتلاف با عربستان سعودی، فشارها بر ایران را افزایش دهد از نظر کارشناسان، بزرگترین بازنده توافق بین تهران و ریاض است.

افزایش انزوای بین‌المللی در سایه جنگ اوکراین

۲۰ مارس(۲۹ اسفند ۱۴۰۰) «ولودیمیر زلنسکی» به صورت ویدئو کنفرانس در کنست رژیم صهیونیستی سخنرانی کرد. این موضوع زمینه تنش بین تل آویو و روسیه را در سال ۱۴۰۱ فراهم کرد.

چهار آوریل(۱۵ فروردین)، یائیر لاپید وزیر خارجه وقت رژیم صهیونیستی در ادامه حمایت از اوکراین، کشته شدن غیرنظامیان در منطقه «بوچا» در حومه کی یف را جنایت جنگی اعلام کرد.

حمایت کابینه پیشین رژیم صهیونیستی از اوکراین، روابط تل‌آویو و مسکو را تیره کرد، به طوری که دادگستری روسیه حکم اخراج آژانس یهود - مهمترین آژانس صهیونیستی فعال برای کوچاندن یهودیان سراسر جهان به سرزمین‌های اشغالی- را صادر کرد.

اگرچه نتانیاهو تلاش می کند از روابط دوستانه با پوتین برای احیای روابط با مسکو بهره برد اما بعید است که این روابط بتواند به سطح گذشته برگردد.

روابط رژیم صهیونیستی با متحدان سنتی خود مثل اتحادیه اروپا و آمریکا نیز در وضعیت مناسبی قرار ندارد و متحدان غربی تل آویو تحت فشار افکار عمومی، از پذیرش بسیاری از وزیران تندروی کابینه وی در پایتخت های خود خودداری کرده اند.

در شرایطی که رژیم صهیونیستی دنبال ماجراجویی علیه برنامه هسته ای صلح آمیز ایران است، متحدان غربی همواره پاسخشان به این ماجراجویی ها، «نه» بوده و «اولاف شولتز» صدر اعظم آلمان ۲۵ اسفند در دیدار با نتانیاهو در برلین تاکید کرد: دیلپماسی اولویت ما در قبال برنامه هسته ای ایران است.

اکنون رژیم جعلی صهیونیستی در شرایط انزوای بین المللی و گسست سیاسی- اجتماعی در داخل، بیش از همیشه در معرض فروپاشی قرار دارد و پایان حیات اشغالگران و اشغالگری نزدیک است.