آیت الله مصباح یزدی مصداق مجاهد فی سبیل الله بود که هرگز از پای ننشست

به گزارش پایگاه 598، حجت الاسلام والمسلمین علی عباسی در دومین روز از دومین کنگره بین المللی بزرگداشت آیت‌الله مصباح یزدی با عنوان «استاد فکر» در سالن همایش موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) برگزار شد، باگرامی‌داشت یوم الله ۹ دی و سالروز شهادت سردار سلیمانی اظهار داشت: شهید سردار سلیمانی، حق عظیمی بر امت اسلامی و مردم منطقه ما دارد. دشمن استعمارگر که تجربه سیصد ساله در تفرقه افکنی و ایجاد گسل‌های مذهبی، قومی و نژادی دارد، طراحی‌های خطرناکی برای دامن زدن به یک درگیری طولانی مدت و ایجاد زخمی عمیق در منطقه داشت که با فداکاری شهید سلیمانی و هم‌رزمان ایشان، خنثی گردید.

رئیس جامعةالمصطفی در ادامه، آیت الله مصباح یزدی را از شاخصه های حوزه علمیه پس از انقلاب اسلامی برشمرد و اظهار داشت: حوزه علمیه قم پس از انقلاب اسلامی از ویژگی‌هایی همچون بهره‌مندی از نگاه بین المللی، حضور در عرصه‌های اجتماعی و نقش‌آفرینی در ساحت‌های دانش، به ویژه عرصه مهم علوم انسانی برخوردار است که آن را از سایر حوزه‌ها و دوره‌ها متمایز می‌سازد. شخصیت عظیم علامه مصباح یزدی، حق کم‌نظیری بر حوزه علمیه و نقش ممتازی در تحقق این ویژگی‌ها دارد.

وی ادامه داد: هم شخصیت علمی آیت الله مصباح یزدی و هم جریان‌سازی و تربیت نیروها و انسان‌هایی که امروز در عرصه علوم انسانی در حوزه علمیه قم نقش‌آفرین هستند، منشأ آثار فراوانی است و به جرأت می‌توان گفت ایشان مصداق یک مجاهد فی سبیل الله بود که هرگز از پای ننشست.

حجت الاسلام والمسلمین عباسی با اشاره به حضور مجاهدانه و وظیفه مدار آیت الله مصباح یزدی پیش از انقلاب اسلامی در برابر طوفان های اعتقادی چپ و مارکسیستی تا نقش‌آفرینی به عنوان یکی از نظریه‌پردازان گفتمان انقلاب اسلامی، تصریح کرد: حضرت آیت الله مصباح یزدی با تمام وجود به انقلاب اسلامی که نقطه عطفی در تاریخ بشریت است، عشق می‌ورزید.

رئیس جامعةالمصطفی در پایان، تفاوت انقلاب اسلامی با سایر پدیده‌های اجتماعی و سیاسی را برخورداری آن از یک گفتمان و فرهنگ دانست و خاطرنشان کرد: انقلاب اسلامی مدعی ایجاد یک تمدن است و شخصیت‌هایی مانند آیت الله مصباح یزدی ، گفتمان ساز این تمدن بودند. به همین دلیل دشمنان انقلاب اسلامی نسبت به ایشان به شدت حساسیت داشتند و ایشان را مورد هجمه خود قرار می‌دادند، این دشمنی به دلیل واهمه از اثرگذاری شعاع اندیشه و فکر ایشان است، اما هیچ کس نمی تواند مانع انتشار نوری شود که خداوند تعالی بخواهد منتشر نماید.