قصه‌ی فوتبال با «مسی» به سر رسید؛ تعظیم تیترها مقابل پادشاه لئو

به گزارش سرویس ورزشی پایگاه 598، ۱۰ قهرمانی در لالیگا، هفت فتح در کوپادل‌ری، هفت قهرمانی در سوپرجام اسپانیا، چهار جام‌داری در لیگ قهرمانان اروپا، سه جام در سوپرکاپ اروپا، سه قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان، فتح لیگ یک و سوپرجام فرانسه، برنده‌ی جام جهانی جوانان، پیروز المپیک تابستانی ۲۰۰۸، فاتح کوپاآمریکای ۲۰۲۱ و فینالیسیمای ۲۰۲۲. همه‌ی اینها با نقش‌افرینی او محقق شد اما می‌گفتند کافی نیست. برنده‌ی هفت توپ طلای جهان برای بهترینِ تاریخ شدن نیاز به جام جهانی داشت.

ماجرای آنها از سال ۲۰۰۶ آغاز شد. جوانی بود که از روی نیمکت شاهد حذف در یک‌چهارم نهایی به دست آلمان بود. چهار سال بعد زیر نظر مارادونا هم نشد آنچه باید می‌شد؛ او بهترین بازیکن جهان بود اما حتی یک گل هم نزد. بازهم آلمان، آنها را از جام کنار زد. در برزیل، یک قدم تا فتح رویا باقی بود. چهار گل زد و به دیدار نهایی راه یافت اما گلِ گوتزه در وقت‌های اضافه او را آستانه‌ی جام زرینه‌بال متوقف کرد. چهار سال بعد. دوباره گل، دوباره صعود از دور گروهی و البته دوباره حذف. باخت برابر فرانسه در یک‌هشتم نهایی لئو را برای چهارمین مرتبه در محقق کردن ارزوی خودش و مردم آرژانتین ناکام گذاشت. انگار بنای این ماجرای ۲ نفره بر نرسیدن پایه‌گذاری شده بود اما.

اما لئو تسلیم‌شدنی نبود. به یاد پنالتی‌های سال ۲۰۰۶، به یاد مارادونای فقید، به یاد باخت در فینال، به یاد شکست مقابل فرانسه او برگشت تا یک به یک این نشدن‌ها را به شدن تبدیل کند. آمد تا نشان دهد وصال، صورت می‌گیرد اگر صبر پیشه کنی. اگر باور داشته باشی و اگر "مسی" باشی. جام با شکست آغاز شد اما ایمانِ لئو قدرت‌مندتر بود. صاحب رکوردها و اعداد در آخرین جام جهانی‌اش، در آخرین پرفورمانس، شاهکارش را به منصه‌ی ظهور گذاشت. همه‌ی جهان بیننده‌ی او بودند تا اعجازش را ببینند. دوستان و دشمنان گرد هم آمدند تا ببینند مسی چگونه بهترین گلزن تاریخ آرژانتین شد. چگونه بهترین پاس گل‌دهنده‌ی تاریخ مسابقات شد، چگونه به اولین گلزن تمام مراحل مسابقات تبدیل شد، چطور تیمش را همانند یک شیر به دندان گرفت و با ثبت بیشترین بازی در تاریخ این تورنمنت، در پنالتی، به یاد مارادونا، در فینال، فرانسه را مغلوب کرد تا جاودانگی‌اش با دراماتیک‌ترین سناریوی ممکن محقق شود.

او و جام زرینه‌بالِ چموش سرانجام به هم رسیدند. در آخرین بازی. مسیِ ۳۵ ساله حالا جام جهانی را هم برده است. انکار کنندگانش لب به تحسین گشوده‌اند. پازل تکمیل شده است. ماجرا قطعی است. او غول مرحله‌ی آخر را شکست داد و برای دومین بار بهترین بازیکن جهان شد. حالا هشتمین توپ طلا هم برای هم‌آغوشی با او بی‌تابی می‌کند. او کار نشده و ماموریت به اتمام نرسانده‌ای ندارد. لئو با این قهرمانیِ باورنکردنی هم خودش را بر فراز تاریخ قرار داد و هم به جهانیان اثبات کرد که دست از تلاش بر ندارند. با ایمان به توانایی‌ها به جنگ نرسیدن‌ها می‌توان رفت. غیرممکنی وجود ندارد حتی در ۳۵ سالگی. حتی با یارانی که متوسط هستند و بهترین نیستند اما به تو اعتقاد دارند. مسی در ورزشگاه لوسیل در بهترین جای تاریخ، برای خودش عمارتی دنج و باشکوه را بنا کرد. ماجرا قطعی است؛ او بهترین بازیکن تاریخ است و حالا کلمه‌ای برای توصیف او وجود ندارد.