چراغ خاموش اصلاح طلبان، ائتلاف جبهه متحد، تثبیت و موازنه جبهه پایداری

سرویس سیاسی پایگاه 598- دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی دارای حساسیت های خود بوده و تمامی کاندیداها چه آنان که با جناح های سیاسی ائتلاف کردند و چه آنانکه به صورت مستقل شرکت کرده اند در صدد هستند تا از این میدان مبارزه سیاسی پیروز بیرون آیند. در این میان آن چیزی که اهمیت فراوانی دارد جریان سازی است که قرار است در چهار سال آینده در مجلس به وجود آید و به همین منظور این جریان های سیاسی هستند که بیشترین سعی را دارند که کاندیداهای آنان جواز ورود به مجلس را به دست آورند.

اگر از کاندیداهای مستقل صرف نظر کنیم رقابت بین سه جریان اصلی جبهه متحد، جبهه پایداری و اصلاح طلبان از حساسیت خواصی برخوردار است چرا که در اختیار داشتن اکثریت و یا نیم بعلاوه یک مجلس آتی یقیناً پیاده سازی روند مدیریت فکری جناح پیروز است.

جبهه متحد و راهبرد "ائتلاف-انعطاف"

عقب ماندن جبهه متحد اصولگرایان از جبهه پایداری در نتایج دور اول انتخابات در تهران که کمتر تحلیل گر سیاسی آن را پیش بینی می کرد به این نکته به خوبی اشاره دارد که در دست داشتن غالب نمایندگان تهران به معنی فرمان دهی و لیدری نمایندگان مستقل هم فکر و طیف خاکستری مجلس است و در صورت از دست دادن کرسی های تهران که به معنی عدم ورود بزرگان این جبهه به مجلس است عملاً فضا سازی و مهندسی فکری از دست خواهد رفت بدین منظور و برای عدم شکست شروع به رایزنی های مختلفی با جبهه پایداری، جریانی که از سوی برخی از افراد جبهه متحد متهم به ارتباط با جریان انحرافی است! کرد و حاصل آن نیز جای دادن دو تن از کاندیداهای جبهه پایداری در لیست خود بود.

این حرکت جبهه متحد را هم عقب نشینی از مواضع دور اول باید دانست و هم پذیرش این امر که جبهه پایداری در انتخاب اعضای خود با وسواس بیشتری برخورد کرده فلذا شاهد این امر هستیم که نمی توان به نمایندگان جبهه پایداری در این زمینه خرده اصلی و اساسی گرفت و پذیرش این دو نماینده تائید همین امر است.

عدم هضم جبهه پایداری در گفتمان های مقابل موجب شد تا همان سناریو از پیش طراحی شده مخدوش سازی و سیاه نمایی به وسیله پروپاگاندای رسانه علیه این جبهه صورت بگیرد.

به هر صورت با وجود اینکه جبهه پایداری و جبهه متحد در بسیاری از اصول دارای نقاط مشترک فکری و عملی هستند اما عدم استراتژی مدون از سوی جبهه متحد که از یک جانب، تن به پذیرش دو تن از افراد جبهه پایداری می دهد و از سوی دیگر برخی از چهره های علیه این جبهه دست به تخریب می زند چیزی جز سیگنال عدم اتفاق نظر افراد حاضر در این جبهه، امر دیگری را به جامعه ارسال نمی کند. با وجود این امر سران و سیاست مداران این جبهه نیز به قدرت مدیریتی بالقوه تهران در مجلس به خوبی واقف هستند و تمامی اندوخته خود را برای برنده شدن در این دور از انتخابات هزینه خواهند کرد.

جبهه پایداری و راهبرد" تثبیت و موازنه منفی"

جبهه پایداری نیز که از سوی محافل غربی به عنوان تندرو ها و رادیکال ها شناخته می شوند و گه گاه همین عنوان از افواه برخی از سیاسیون جناح های مختلف نیز شنیده می شود توانست با یک برنامه معین و مشخص با تاکید بر محور عدم ائتلاف با سایر جریان های سیاسی و پایداری بر اصول اساسی اصولگرایی در دور اول اکثر نمایندگان خود را در شهرستان ها راهی مجلس کند و در دور دوم نیز با حمایت از تمامی کاندیداهای خود برای دور دوم انتخابات تهران مجدداً اقدام به انتشار لیستی جداگانه کند.

به هر صورت این جریان سیاسی در حال حاضر در حال تثبیت گفتمان خود در سطح جامعه است و در این رقابت سیاسی نیز در حال تست از عملکرد آن است لذا با استمرار و تاکید بر آن به ادامه روند سیاسی خود ادامه می دهد.

این جبهه نیز با دریافتن اهمیت کرسی های تهران تمام برنامه های فعلی خود را حول در دستگیری بیشترین کرسی های مجلس کرده است و برد در دور اول انتخابات تهران نیز مدعای همین امر است که این جریان را مصرتر کرده که ائتلافی را با سایر جناح ها نداشته باشد.

در حال حاضر جبهه پایداری با تعریف راهبرد موازنه منفی در حالت تدافع سیاسی قرار دارد و بیشترین سعی خود را در پاسخ گویی و شبهاتی است که به جهت تخریب این جبهه در رسانه های خبری وابسته و غیر وابسته منتشر می شود و شاید یکی از دلائلی که این جبهه را بر اصول خود مصمم تر کرده است حملات تخریبی مختلفی است که در انتخابات از بیرون و داخل کشور علیه آن به وجود آمده است.

جریان اصلاح طلب و راهبرد"سکوت-گذار"

جریان اصلاح طلب با پذیرش این امر که بعد از فتنه سال 88 عملاً دارای موازنه سازنده در فضای سیاسی کشور نیست با سرمایه گذاری بر روی چند کاندیدای خاص تمام سعی خود را بر روی عدم باخت مطلق گذاشته است و سعی در آن دارند تا بتوانند چند نماینده ولو بدون تابلو را وارد مجلس کنند.سرمایه گذاری بر روی افرادی مانند علی مطهری در این زمینه است.

هر چند که اصلاح طلبان در این دور از مجلس با حرکت چراغ "خاموش، موتور روشن" سعی در آن داشتند که کاندیداهای خود را بدون تابلو اصلاحات به مجلس وارد کنند و در برخی از حوزه های انتخابیه نیز در این امر موفق بودند اما در حال حاضر نتوانسته اند که افراد خاصی را که در آتی بتوانند مدیریت این جریان را در دست داشته باشند وارد قوه مقننه کنند.

به هر صورت جریان اصلاح طلب نتوانسته و یا نخواسته که تمام سرمایه خود را در میدان انتخابات مجلس هزینه کند و با حرکتی واقع بینانه در حال تدارک برای انتخاباتی مهمتر و سرنوشت ساز تر هستند.

تمام موضع گیری ها و حرکات این جریان نشان از برنامه برای انتخابات ریاست جمهوری در این جریان است چرا که جریان دوم خرداد از چندی پیش با شوک های سیاسی مخصوص انتخابات ریاست جمهوری و کشاندن فضای فکری جامعه به سمت تحلیل های سیاسی برای انتخابات یازدهم ریاست جمهوری نوعی حرکت هوشمندانه از سوی این جریان است چرا که هیچ یک از سران این جریان خانه نشین شده سخنی از انتخابات مجلس نیاوردند و به جز کمی بازی سیاسی و خروج از حاکمیت که پیشینه آن به همان دوره اصلاحات باز می گردد با سکوتی معنا دار روند انتخابات را نظاره می کردند و از سوی دیگر نیز در حال معرفی وچهره سازی کاندیداهای احتمالی در رسانه های مطبوعاتی خود و واکنش مردم نسبت به آنان و به دست آوردن فضای تحلیلی درست از برآورد خود در این زمینه است.

به همین منظور است که جریان اصلاحات با پذیرش شکست تنها به معرفی محدود از برخی نمایندگان خاص پرداخته و از این انتخابات گذر کرده است. اما آیا این سکوت ادامه دار است یا خیر به ادامه روند و فعالیت این جریان سیاسی بستگی دارد.

در آخر باید این نکته را تاکید کرد که اهمیت انتخابات تهران به قدری بالاست که اگر برنده آن یک جریان سیاسی خاص باشد می توان مدیریت آتی مجلس را تاحدودی پیش بینی کرد چرا که عملاً فضای حاکم بر مجلس نهم تا حدودی وابسته به کاندیداهای تهران دارد که عموماً نقش لیدری را ایفا می کنند. هر چند که برآورد انتخابات تهران کار دشواری است اما خارج از واقعیت نیست که برای هر کدام از طیف های اصلی سیاسی سهمی را قائل شد و تمام سهمیه تهران را مطلق از آن یک جریان خاص ندانست.