در زمین رسانه جام جهانی برنده شدیم

به گزارش پایگاه 598: این روزها گزاره «ورزش سیاسی نیست» همانقدر مضحک است که جمله «آمریکا حامی حقوق بشر است» خنده‌دار است؛ باور این جمله شبیه این است که کسی جمله «فیلها پرواز می‌کنند» را باور کند!
حذف روسیه از جام جهانی را هم اگر بتوان به فرض محال اقدامی غیر سیاسی تفسیر کرد که در راستای حقوق بشر! صورت‌گرفته، فشارهای سیاسی و رسانه‌ای پادوهای بن‌سلمان و اسرائیل به تیم ملی فوتبال ایران را چطور می‌شود توجیه کرد؟

در شرایطی که از یکماه قبل از جام جهانی کمپینهای متعدد راه انداختند تا فیفا تیم ایران را از رقابتهای جام جهانی حذف کند، سنگین‌ترین عملیات مجازی را علیه بازیکنان تیم شکل دادند که نباید برای ایران بازی کنند، یا در صورت گلزنی نباید شادی کنند، تیمهای متعدد تدارک دیدند برای حضور در ورزشگاه و شعار دادن علیه تیم ملی با ادبیات سیاسی تند و همچنین لجستیک سنگین رسانه‌ای مهیا کرده‌بودند با حضور چند ده خبرنگار در دوحه تا فضای رسانه‌ای متن جام جهانی را هم به شکل مشمئزکننده‌ای سیاسی و ضدایرانی کنند، سیاسی‌ترین حضور ایران در جام جهانی فوتبال و شاید سیاسی‌ترین دوره جام جهانی رقم خورد.

حضور پررنگ پرچم فلسطین در متن و حاشیه جام ۲۰۲۲ که حتی به درون زمین و روی دوش بازیکن تیم مراکش هم راه‌یافت و هجمه‌ها علیه خبرنگاران رژیم صهیونیستی از دیگر نشانه‌های سیاسی‌ترین جام بودن جام جهانی قطر بود.

حالا در این اوضاع، رسانه‌های انقلابی و صدا و سیما در یک تدبیر مبتکرانه، تعدادی از خبرنگاران و فعالان فضای مجازی را راهی قطر کردند تا از متن و حاشیه این جام و به ویژه از شرایط تیم ایران و هوادارانش روایت کنند؛ روایتی که بتواند هم فشارهای سنگین رسانه‌ای علیه تیم را روشن کند هم بتواند به شناخت واقعیت و در نهایت حمایت مردم از تیم ملی کمک کند.

اما پادوهای رسانه‌ای بن‌سلمان که با تدبیر قابل تقدیر قطر از حضور در دوحه بازمانده‌بودند، علیه این اقدام و حضور رسانه‌ای‌های انقلابی در قطر شروع به هیاهو کردند. آن هم به بهانه مضحک اعزام خبرنگاران غیرورزشی به قطر!

تصور کنید دهها خبرنگار سعودی اینترنشنال موفق به حضور در قطر می‌شدند؛ چه کسی باور می‌کند این جماعت صرفا برای گزارش ورزش و فوتبال به قطر رفته بودند؟
آیا رفتن آنها به جام جهانی ایرادی ندارد اما اگر امیرحسین ثابتی، محمدرضا شهبازی و مهدی خانعلی زاده به قطر اعزام شوند مشکل دارد؟
همه دیدیم که چطور حضور خانعلی زاده و خبرنگار پرس‌تی‌وی در نشست خبری تیم ملی آمریکا، پاسخ محکمی به سیاسی کردن نشستهای خبری قبلی تیم ملی ایران بود.

اساسا مگر جام جهانی یک رویداد صرفا ورزشی است که فقط باید خبرنگار ورزشی به این رویداد اعزام شود؟ حمایت امیر قطر از تیمهای ایران و عربستان، امری ورزشی است؟!
یا سیاست حمایتی دولت قطر از فلسطین و در تنگنا قراردادن رسانه‌های صهیونیستی و بازوبند فلسطینی وزیرخارجه قطر در ورزشگاه کجای ورزش قرار دارد؟ بازوبند حمایت از همجنس‌بازی وزیر خارجه آلمان چطور؟!

جام‌جهانی فوتبال یک رویداد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است که در قالب ورزش شکل می‌گیرد. اگر کسی این نکته را هنوز نفهمیده باشد یعنی تقریبا چیزی از فوتبال و جام جهانی سرش نمی‌شود.
در مجموع اقدام صدا و سیما و برخی مجموعه‌های انقلابی در اعزام خبرنگار و افراد رسانه‌ای به قطر کار هوشمندانه و قابل دفاعی بود. خروجیهای این اعزام تا امروز هم قابل تقدیر بوده است؛ اعم از روایتهای مجازی یا مستندهای کوتاه یا تصاویر و فیلمهای مختلف از متن و حاشیه جام جهانی.

در واقع در زمین رسانه و روایت، علی رغم تهدیدات جدی معاندین تا قبل از بازیها، تا حد خوبی توانستیم غلبه و پیروزی ایجاد کنیم و طرف مقابل همانطور که روی سکوها از هواداران و در مستطیل سبز از بازیکنان شکست سنگینی خورد، در زمین رسانه و روایت هم از رسانه‌های ایرانی شکست خورد؛ شکستی که این حجم از هجمه به خبرنگاران انقلابی حاضر در قطر را قابل فهم می‌کند.

*  هفته‌نامه ۹ دی