بی‌خواستگی، اصلی‌ترین ویژگی مرحوم طالب‌زاده

پایگاه 598: از مهم‌ترین ویژگی‌های اخلاقی مرحوم نادر طالب‌زاده «روح بزرگ، طبع بلند و حریت فطری» بود که به واسطه این ویژگی‌ها بدون هیچ انتظار و توقعی به اسلام و انقلاب خدمت می‌کرد. مرحوم طالب‌زاده یک انسان کاملاً معتقد و پابرجا بود که «اصول» را در انتخاب‌های زندگی خود مقدم می‌دانست. 

ایشان انسانی بود که در مواجهه با انقلاب اسلامی ایران، حیات معنوی جدیدی پیدا کرد و مبتنی بر این حیات، مسیر و سبک زندگی جدیدی پیش روی ایشان گشوده شد. منظر و احساس او به انقلاب اسلامی ایران، همانند مواجهه یک ماهی با دریا بود و با همین میزان از شوق و عطش خود را خادم انقلاب اسلامی ایران می‌دانست. 

او از بسیاری از تنعمات زندگی و مواهب مادی صرف‌نظر کرد و همه را به خاطر انقلاب اسلامی ایران فدا کرد و چون نگاه بلندی داشت، فراتر از مرزهای جمهوری اسلامی ایران را رصد می‌کرد. به سبب همین نگاه بلند هر کجای جهان که علاقه‌مندانی نسبت به انقلاب اسلامی ایران می‌یافت، سراغ آنها در آن سوی مرزها می‌رفت و همین امر موجب شد در کشورهای بسیاری از جمله لبنان، فلسطین، سوریه، عراق، افغانستان، پاکستان، یمن و کشمیر شاگردان و دوستدارانی داشته باشد. 

به رغم تمام مشغولیت‌ها و مسؤولیت‌هایی که نادر طالب‌زاده در صداوسیما و وزارت ارشاد داشت، هیچ‌وقت از تربیت شاگرد و نیروی متعهد و متخصص غافل نشد و تربیت نیروی انسانی انقلابی و کاردان را به عنوان یکی از وظایف اصلی برای خود قرار داده بود، لذا این نگاه بین‌المللی، برون‌مرزی، خالصانه و عاشقانه از «حاج‌نادر طالب‌زاده»، «حاج‌قاسم جبهه فرهنگی» ساخته بود. همان‌گونه که حاج‌قاسم سلیمانی انسانی با طبع بلند و روح بزرگ بود و منافع انقلاب اسلامی ایران را در ابعاد جهانی دنبال می‌کرد و طبعا مریدان جهانی داشت، افق نگاه مرحوم طالب‌زاده نیز افق جدیدی بود که تمام جهان را می‌دید و اهداف نهضت اسلامی امام خمینی(ره) را در ابعاد جهانی رصد می‌کرد. 

 بر این باورم شخصیت منحصر به فرد نادر طالب‌زاده محصول سال‌ها سلوک مخلصانه و معنوی در دل مجاهدت‌های بعضا خطرناک بود. او ذره‌ای طمع و حب دنیا در دل نداشت و تمام دغدغه‌اش تحقق اهداف انقلاب اسلامی ایران بود. به این حد از کمال و تعالی رسیدن قطعا ساده نیست؛ اینکه انسان به مرز بی‌خواستگی برسد و از خود عبور کند و همه خواسته‌های او در راستای اعتقاداتش باشد، از صفات اولیاء‌الله است. 

کسانی که می‌خواهند مسیر مرحوم طالب‌زاده را ادامه دهند، ابتدا باید به مرز این بی‌خواستگی برسند. در این صورت است که می‌توان راه او را ادامه داد و به توفیقاتی که او به آنها نائل آمد رسید. برای تداوم راه و منش ایشان در مرحله اول باید شاگردان ایشان سعی کنند به کمالاتی برسند که مرحوم طالب‌زاده واجد آنها بود. شاگردان مرحوم طالب‌زاده باید تلاش فروانی کنند تا این منش کمرنگ نشود و این مسیر رهروان فراوانی داشته باشد و در این راه، عشاقی راهور باشند.