«جنبش وال‌استریت» را تسخیر نکنید!

برهان، سال گذشته که جمعی از مردم آمریکا در «وال‌استریت» تجمع کردند و خواستار احقاق حقوق 99 درصدی از مردم شدند که تحت سلطه‌ی 1 درصد از مرفهین قرار دارند؛ کمتر کسی تصور می‌کرد خیلی زود نه تنها مردم ایالات‌های دیگر بلکه مردم کشورهای اروپایی نیز به تأسی از ایشان حرکتی مشابه را آغاز نمایند.

امروز نیز تئوریسن‌ها و تحلیل‌گران،‌ هر یک به گوشه‌ای از زوایای جنبش اعتراضی «وال استریت را تصرف کنید» می‌نگردند و تفاسیری ارایه می‌دهند. از این‌رو، پایگاه تحلیلی-تبیینی «برهان»، با یکی از سخنگویان رسمی این جنبش با نام «کری ماچت[1]»، به گفت‌وگو نشست.

«کری ماچت» که از اعضای جنبش تقویت نقش سازمان­های غیردولتی آمریکا (به عنوان مکان­هایی برای اجرای دموکراسی حقیقی و برقراری عدالت اجتماعی)، جنبش اشغال موزه­ها، دموکراسی مستقیم[2] و کمیته‌ی ضد سرکوباست، پیش از آن‌که به جنبش وال استریت بپیوندد عکاس و نویسنده بوده است و امروز وظیفه‌ی خود می‌داند که از آرمان های این جنبش در سراسر جهان دفاع کرده و صدای همراهانش را به گوش جهانیان برساند.

آیا جنبش اشغال وال‌استریت به دنبال براندازی سرمایه‌داری است؟

به نظر بنده، این جنبش به طور خاص بر ضد سرمایه‌داری نولیبرال به راه افتاده که ثابت شده برای دنیای امروز ما خطرناک است.

بعضی­ها در ایران عقیده دارند که جنبش شما یک حرکت انقلابی نیست و معترضان آمریکایی هرگز نخواسته­اند سرمایه‌داری را از میان بردارند؟ این حقیقت دارد؟

ما به دنبال تحقق انقلاب هستیم و می­خواهیم این نظام اقتصادی دگرگون شود البته بعضی از کسانی که با ما همراهی می‌کنند در جست‌وجوی اصلاحات نظام هستند- البته ما از اصطلاح «فروپاشی سرمایه‌داری» استفاده نمی‌کنیم بلکه می­خواهیم به شیوه‌ی دیگری فعالیت اقتصادی داشته باشیم. فکر می­کنم برای تحقق آن، باید کارهای زیادی انجام دهیم که به زمان زیادی احتیاج دارد، این حرکتی است که باید طی نسل­ها ادامه یابد. در سال­های آینده فعالیت­ها و اقدام‌های ما بسیار پیشرفت خواهد کرد البته اگر عمرمان تمام نشود چرا که بر ضد یک قدرت اقتصادی جهانی ایستاده­ایم که از هر قدرت دیگری، قوی­تر و از هر ارتشی که در طول تاریخ بوده، نیرومندتر و فاسدتر است.

می­توانید بگویید که چرا یک رهبر مشخص ندارید؟

داشتن هر گونه رهبر- چه کوچک و چه بزرگ- به نفع ما نیست. ساختار حرکت ما سلسله مراتب ندارد و داشتن رهبر با حرکت ما منافات دارد و غیرممکن است. جنبش ما بر پایه‌ی عقیده‌ی دموکراسی مستقیم بنا شده است. دموکراسی مستقیم یعنی حکومت مستقیم و خالص مردم. در این سیستم، نمایندگان جایگاهی ندارند و با توجه به ساختار دموکراسی مستقیم که مردم بدون واسطه در تصمیم‌گیری­ها مشارکت می­کنند، داشتن رهبر ممکن نیست.

اهداف جنبش تسخیر وال استریت چه چیزهایی هستند؟ آیا یک هدف خاص مد نظر آن‌هاست؟

ما اهداف خودمان را در بیانیه­ای که در دهم نوامبر2011م. مبنی بر استقلال از دولت صادر کردیم، بیان نمودیم که در آدرس سایت جنبش[3] در دسترس همگان است. هدف کلان جنبش این است که به عملکرد خود در راستای تحقق دموکراسی مستقیم ادامه دهد و در مقابل فروپاشی از درون مقاومت نماید. چرا که بی‌شک بسیاری تلاش می‌کنند تا این جنبش را با شگردهای فروپاشی از درون از سر راه بردارند.

ما بی‌عدالتی اقتصادی را نشانه گرفته‌ایم و هر جای جامعه که نشانه‌های آن را ببینیم، مد نظر قرار می‌دهیم. هدف اصلی ما مبارزه با بی­عدالتی اقتصادی است و می­توانیم به عالی­ترین شکل هر نوع از این بی­عدالتی را هدف قرار دهیم. به عنوان مثال در مورد همین پارکی که در آن ساکن بودیم، زمین­های بزرگی به شرکت­های مختلفی داده می­شود و آن‌ها هر طور که می‌خواهند از آن‌ها استفاده می­کنند. از سوی دیگر قوانینی به اجرا درآمده تا نیویورک بیش‌تر حالت مسکونی به خود بگیرد و این قوانین را شوراهای محلی به اجرا در می‌آورند. مطابق این قوانین، شرکت­ها باید فضاهای عمومی را در اختیار عموم مردم قرار دهند؛ به خصوص وقتی زمین­های بزرگی دارند که برای مقاصد خود از آن‌ها بهره برداری می‌کنند و آن پارک هم از همین مکان­هاست و بر سر این که مالک واقعی آن چه کسی است – عموم مردم یا یک شرکت خاص- بحث و جدل وجود دارد. به ظاهر این زمین متعلق به عموم مردم است اما ما نمی­توانیم از آن استفاده کنیم. ثروتمندان زمین­­های ما را تحت کنترل خود دارند و ما را از آن بیرون می‌کنند.

مدت زیادی است که دیگر از جنبش وال استریت خبرهای زیادی شنیده نمی‌شود. آیا قبول دارید که جنبش دیگر آن شور و حرارت اولیه را ندارد؟

این سؤال منطقی نیست اما سعی می­کنم به آن پاسخ دهم. عمده‌ی رسانه­ها اخبار ما را پوشش نمی­دهند البته تعداد ما نسبت به قبل کم‌تر شده است. با گرم شدن هوا فعالیت و حضور ما بیش‌تر خواهد شد. در حال حاضر ما سخت مشغول کار هستیم و پروژه­های زیادی در دست داریم؛ مثلاً به کسانی که به خاطر ناتوانی در باز پرداخت وام مجبور شده­اند وثیقه­ای را که برای دریافت وام گذاشته بودند، بفروشند کمک می­کنیم، سعی داریم روش­های دیگری برای بانک‌داری ابداع کنیم و برای ارتقای سطح روابط بین فعالان اجتماعی و انقلابی­ها در سراسر جهان فعالیت کنیم.

نظر شما راجع به رفتار پلیس با معترضان چیست؟ درباره‌ی ‌رفتار مقام‌هایی چون اوباما چه عقیده­ای دارید؟

تا زمانی که آن‌ها خود را از این سیستم جدا نکنند، خودِ همین سیستم هستند؛ نظامی که به نظر ما دیگر یک دولت نیست بلکه یک سازمان پولی و مالی است که تا گردن در فساد فرو رفته است. وزیر نفت سوریه امروز به آن‌ها پشت کرد و از این سیستم جدا شد و دیگر یکی از آن‌ها نیست. تمام مقام‌های کشور ما که همراه این نظام بمانند، بخشی از آن هستند.

فکر می­کنید آینده‌ی جنبش شما چگونه خواهد بود؟ به نظر می­رسد تجمع­های شما کم‌تر شده، اگر این طور است، آیا به این معناست که مردم دیگر از سیاست­های اقتصادی ناراضی نیستند؟ اگر این طور نیست، در آینده چه طور عمل خواهید کرد؟

ما گروه­های کاری زیادی داریم که فقط در «نیویورک سیتی» و «منهتن» نیستند. بلکه ما در شهرک­های حومه‌ی شهر، کویینز، بروکلین، استاتن آیلند و شمال ایالت نیویورک و ایالت­های دیگر نیز فعالیت می­کنیم. در حال حاضر ما مشغول برنامه‌ریزی برای روز اول ماه «می» هستیم که قرار است در آن روز کارگران مهاجر در اعتراض به شرایط کار اعتصاب کنند. ما برای کاری که می­خواهیم صورت دهیم طرح­های زیادی در دست داریم و سخت مشغول کار هستیم. دو ماه است که داریم روی آن کار می­کنیم و دو ماه دیگر هم فرصت داریم که کارمان را ادامه دهیم و با شور و علاقه کار می­کنیم.

پی‌نوشت‌ها:

[1]Cari Machet

[2]direct democracy

[3] .http://www.nycga.net/resources/statement-of-autonomy