به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598، با بررسی آمار های مرتبط با صنعت ظاهرا 3200 کارخانه و واحد تولیدی و صنعتی کوچک و بزرگ کشور در دوران دولت حسن روحانی تعطیل ، ورشکسته و کلا از صفحه روزگار و زمین محو شده اند.
کارخانههایی که 4 نسل قبل هم با شنیدن نام و تبلیغاتشان در آن دوره خاطرات شیرین خانواده و پدر و مادری بودند و کسب و کارهایی که اینک در سرای باقی، رحل اقامت گزیده اند برایشان تداعی می شود.
ظاهرا مردم شریف ایران در آقای رئیسی بجا و درست دیده اند که وی می تواند با تدابیرش چرخ بخواب رفته صنعت و اشتغال را به حرکت درآورد.
ایشان سرکشی از مراکز صنعتی را برای خود یکی از وظایف روزانه و هفتگی تعریف کرده و راه انداری این صنایع و رفع موانع خصوصا موانع بانکی را از اهم وظایف خود تعریف کرده است.
مردم هم بخوبی به این نکته واقف شده و با سفرهای ایشان به استانها بنرها و تجمعات مختلفی مرتبط با این موضوع در مسیر ایشان به چشم می خورد. در اینجا به بیان تاریخچه ای از صنایع یادمانی کشور به بررسی موضوع و به صورت مختصر و مفید می پردازیم:
1- ارج: نامی که میشناسید و به آن اطمینان دارید» تبلیغی بود که شاید هنوز در گوش خیلیها مانده باشد. ارج یک سازنده بزرگ محصولات لوازم خانگی در کشور بود.
2- کارخانه آزمایش در سال ۱۳۳۷ بنا شد. هنوز هم در خانه بسیاری از ایرانیها حداقل یک محصول از کارخانه آزمایش وجود دارد، محصولات کارخانهای که روزگاری به واسطه تولید وسایل گرمایشی و سرمایشی و به دلیل ایرانی بودن و تولید داخل کشور، با استقبال زیادی همراه بودندزمانی در خانه هر ایرانی حداقل یک محصول پارس وجود داشت. از تلویزیونهای سیاه و سفید نقلیاش گرفته تا باتریهایی که قدیمیها به آن قوه میگفتند! کارخانههای پارس توشیبا، پارس شهاب، پارس الکتریک، باتری پارس، لوازم خانگی پارس و چندین واحد صنعتی دیگر توسط محمدهاشم برخوردار از سال ۱۳۴۱ بنیانگذاری شدند تا هشت هزار نفر در این کارخانهها مشغول کار شوند..
3- اگر سن و سالی ازتان گذشته باشد و دوران جوانی را پشت سر گذاشته باشید، حتما به یاددارند برندهای معروف کفش سازی را. پس از انقلاب سه غول بزرگ کفش ایران، به دلیل خروج مالکان آنها از کشور، دچار از هم گسیختگی شد.
*شرکت کفش ملی با وقوع انقلاب مصادره و به سازمان صنایع ملی منتقل شد، اما چندی بعد بابت رفع بدهی دولت به سازمان بازنشستگی کشوری واگذار شد. تا به امروز همه ماشین آلات این کارخانه فروخته شده است و محل کارخانه ها (پارک صنعتی کفش ملی) به انباری تبدیل شده که بخشی از آن در اختیار شرکت خودروسازی سایپاست و بخش دیگر آن تبدیل به انبار کفش شده است.
*بلا نیز تجربه ای مشابه ملی داشت. این کارخانه، پس از انقلاب به دلیل وابستگی مدیران و بنیانگذاران آن به خاندان پهلوی و نظام شاهنشاهی مصادره شد تا پس از متواری شدن آنها این دو کارخانه نیز به مصادره شورای انقلاب درآید و زیرمجموعه ای از سازمان صنایع ملی کشور شود. از کفش بلا نیز همچون کفش ملی تنها نام و نشانی باقی مانده است.
*اما وین در طول این مدت، تجربه متفاوتی داشته است. پس از واگذاری این شرکت از بخش خصوصی به بخش دولتی، دچار افت و خیزهای بسیار بود تا اینکه نهایتا در اسفندماه سال 1388 طی مزایده و انجام تشریفات قانونی، به بخش خصوصی واگذار شد. در حال حاضر این گروه دارای 12 فروشگاه فعال در سراسر کشور است که به عرضه مستقیم کیف و کفش مشغول اند.
4- فروشگاههای نساجی مازندران حتی در دورافتادهترین شهرستانهای کشور نمایندگی داشت. اگرچه هنوز فروشگاههای کفش ملی و بلا در شهرستانها زنده ماندهاند اما نمایندگیهای فروش نساجی مازندران و حتی تابلوی سردر آن مغازهها تقریبا از بین رفتهاند.
5- یکی از معروفترین آگهیهایی که سالها پیش در رادیو و مخصوصا تلویزیون بهطور مداوم پخش میشد، مربوط به محصولات شرکت تولیپرس بود در ابتدای دهه ۶۰ و متعاقب تقاضای بالای بازار، شرکت تولیپرس اقدام به افزایش ظرفیت کرد و در سال ۱۳۷۹ از سهامی خاص، به سهامی عام تبدیل شد.
کارخانه تولیپرس از ۲۷ مرداد ۹۷ به دلیل مشکل در تهیه مواد اولیه تعطیل شد. پس از آن کارخانه در ۱۴ مهر ۱۳۹۷ بازگشایی شده بود که در ۲۸ مهر، تعطیلی دوباره آن اعلام شد.با توجه به وبسایت شرکت، تولیپرس هنوز فعال است و تکذیبیه تعطیلی هم در آن قرار گرفته ولی هم سایت مشکل بارگذاری دارد و هم مثل گذشته خبری از محصولات آن در بازار نیست.
اینک با روی کارآمد دولت سید ابراهیم رئیسی دوباره زمزمه های برخواستن این صنایع از خاکستر اعتدال و تدبیر بگوش می رسد و شاید دور نباشد که زنده شدن خاطرات صنایع یادمانی کشورمان را شاهد باشیم، همانگونه که برخی ها راه افتاده اند.
رضا احمدزاده