به گزارش پایگاه 598، جلال الدین میرزای رزاز در در گفتوگو با میزان به مناسبت روز جهانی غذا گفت: شرایط و مشکلات اقتصادی کشور محدودیتهایی را برای مردم به وجود آورده و سبب بروز آسیبهای تغذیهای شده که یکی از آنها عدم مصرف مواد پروتئینی به مقدار لازم و مورد نیاز است و از این رو باید تمهیداتی برای رفع مشکلات تغذیهای مردم صورت گیرد و در این خصوص پیشهاد میشود تا زمانی که شرایط اقتصادی بهبود یابد، افراد از سبدهای تغذیهای گروههای دیگر غذایی استفاده کنند.
رییس انجمن تغذیه ایران با بیان اینکه مسئلهای که در حال حاضر باید به صورت اورژانسی مورد بررسی قرار گیرد، تامین نیازهای تغذیهای اقشار آسیبپذیر است، افزود: طی دو تا سه سال اخیر پیشنهاد ما در این خصوص این بوده است که با توجه به وجود سازمانها و ارگانهای ذی ربطی نظیر کمیته امداد امام خمینی (ره)، سازمان بهزیستی و سایر سازمانهای مردم نهاد در کشور که اقشار آسیبپذیر جامعه را شناسایی کرده اند و پروندههای مستند از آنها دارند، دولت بستههای حمایتی تغذیهای به صورت جنس و کالا و نه به صورت نقدینگی و حداقل ماهی یک بار در اختیار این اقشار قرار دهد تا این افراد بتوانند نیازهای غذایی خود را رفع کنند.
وی ضمن اشاره به اینکه اگر نیازهای تغذیهای اقشار آسیب پذیر رفع نشود با آسیبهای جدی در زمینه سوء تغذیه مواجه میشویم که جبران آنها بسیار مشکل خواهد بود، ادامه داد: هنگامی که وضع اقتصادی خراب است اقشار آسیب پذیر در مصرف مواد غذایی روزانه خود که باید از ۳ گروه پروتئین، کربوهیدرات و چربی و همچنین دو گروه دیگر سبزیجات و لبنیات باشد به مصرف کربوهیدرات به دلیل ارزان قیمتتر بودن بسنده میکنند.
این متخصص تغذیه با اشاره به اینکه به دلیل یارانهای که دولت برای نان پرداخت میکند یکی از مواد غذایی که مصرف آن افزایش پیدا میکند، نان است، اظهار کرد: همچنین مصرف مواد غذایی حاوی سیب زمینی، ماکارونی و شکر که ارزان قیمتتر هستند، در بین این افراد افزایش پیدا میکند و آنها از گروههای دیگر غذایی که مصرف آنها به صورت روزانه ضرورت دارد، محروم میشوند و این در حالی است که اصول داشتن تغذیه سالم تنوع، تعادل و کفایت است.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توضیح داد: امیدواریم با روی آمدن دولت جدید وضع اقتصادی بهبود یابد و تمهیداتی در این خصوص صورت گیرد و ما طی یک برنامه کوتاه مدت که توزیع بستههای حمایتی تغذیهای برای اقشار آسیب پذیر است بتوانیم مشکلات تغذیهای را تا حدودی حل کنیم و برنامههای بلند مدت و میان مدت هم به شرایط اقتصادی بستگی دارد.