
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
منابع روایی اهل بیت(علیهم السلام) سرشار از تاکیدات فراوان در فضیلت گفتن ذکر « لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» است. آنچه میخوانید گزیدهای از بیانات گهربار ائمه معصوم(علیهم السلام) در این زمینه است.
* دفع بلا و رفع غم و غصه
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: کسى که در هر روز صد بار بگوید لا حول و لا قوة الا بالله خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى گرداند که کمترین آنها غم و غصه است .(1)
* گنجى از بهشت
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: بسیار لا حول و لا قوة الا بالله بگویید که آن از گنجهاى بهشت است .(2)
* صد بار بعد از نماز صبح
امام رضا (علیه السلام) فرمود: هر کس پس از نماز صبح صد بار بسم الله الرحمن الرحیم، لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم بگوید، به اسم اعظم خدا از سیاهى چشم به سفیدى آن نزدیک تر شده و به راستى که در مدار اسم اعظم قرار گرفته است.(3)
* زمزمه امام حسین (علیه السلام)
کار جنگ بر امام حسین (علیه السلام) سخت و تنگ شد و یگانه و تنها ماند، به خیمه هاى فرزندان پدرش روى آورد، آنها را از ایشان خالى و تهى دید، سپس به خیمه هاى اصحاب و یارانش التفات نمود، و نگریست کسى از آنان را ندید، سپس بسیار «لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظیم» را بر لبان مبارک جاری ساختند .(4)
* براى رفع فقر
از امام صادق(علیه السلام) نقل است که پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرموده اند: هر کس که فقر به او روى آورد، این ذکر را زیاد بگوید: لا حول و لا قوة الا بالله .(5)
پی نوشت ها :
1- ثواب الاعمال ، ص 349.
2- کنز العمال ، ج 1، ص 544.
3- سفینة البحار، ج 1، ص 661.
4- زینب کبرى ، فیض الاسلام ، ص 222،
5- بحارالانوار،ج 5ص 249.
منبع: شیعه نیوز