به گزارش پایگاه 598، به نقل از میزان، «پل پیلار» در یادداشتی در پایگاه تحلیلی «ریسپانسیبل استیت کرفت»، به تحولات برجام پرداخته است.
«پیلار» یادداشت خود را با اشاره به کارنامه شش سال گذشته حیات برجام آغاز و تاکید کرده که در نیمه نخست، برجام به صورت کامل در حال اجرا بود و نظارت بین المللی، پایبندی ایران را به مفاد برجام تایید میکرد؛ این نیمه به مراتب بهتر از نیمه دوم حیات برجام بود که با خروج آمریکا از این توافق در سال ۲۰۱۸ آغاز شد.
گام بعدی دولت آمریکا در این دوره، اجرای کارزار «فشار حداکثری»، «دونالد ترامپ» علیه ایران بود که شکستی آشکار در همه زمینهها شد؛ در واقع ایران یک سال پس از خروج آمریکا از برجام، کاهش محدودیتها را آغاز کرد.
این تحلیلگر در ادامه میگوید همه تحریمهایی که دولت ترامپ علیه ایران وضع کرده همچنان به قوت خود باقی است و دولت بایدن حتی به شکلی فعالانه تحریمهای نفتی علیه ایران را اعمال میکند.
شاید رویکرد بایدن فشار حداکثری نامیده نشود، اما تاثیر عملی آن فرقی با فشار حداکثری دولت ترامپ ندارد.
به نوشته «پیلار»، برخلاف گفتههای مخالفان برجام، دلیل اقدامهای اخیر ایران در زمینه برجام، نه ملایمت و نبود فشار دولت بایدن، بلکه مقاومت و توانایی ایران در برابرهای این فشارهاست.
باید توجه داشت که با وجود واقعیت عدم اعتبار آمریکا در برابر ایران، ریشه اختلافات به برخورد دولت آمریکا با برجام بازمی گردد که سبب شده تهران به تعهد واشنگتن به اجرای وعده هایش تردید داشته باشد.
رئیس سابق بخش تحلیل عملیات سازمان سیای آمریکا در ادامه به تعریف نادرست مقامهای آمریکایی از «بازدارندگی» اشاره و تاکید میکند اقدامهایی مانند جنگ اقتصادی ترامپ با وجود پایبندی ایران به برجام، به بازدارندگی منجر نمیشود بلکه سبب از بین رفتن آن میشود.
وی در پایان نوشت «بسیاری از اقدامات اخیر ایران، پاسخ مستقیمی به سیاست فشار حداکثری آمریکاست.»