نگاهی بر عملکرد دولت روحانی در حوزه تولید و مدیریت برق

به گزارش سرویس اقتصادی پایگاه 598، براساس ماده 50 قانون برنامه ششم توسعه، دولت مكلف است در جهت تنوع‌بخشی به سبد انرژی کشور سهم نيروگاه‌های تجدیدپذیر و پاک را تا پایان اجرای قانون برنامه ششم توسعه به حداقل  پنج درصد ظرفيت برق كشور برساند، به عبارتی ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر می‎‌بایست تا پایان سال 1399 به میزان 4966 مگاوات افزایش یابد.

این در حالی است که گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد دولت دوازدهم در تحقق این ماده عملکرد موفقی نداشته تا جایی که ظرفیت نیروگاه‌های تجدیدپذیر در این مدت صرفا به میزان 769 مگاوات (15 درصد میزان تعیین‌شده در قانون) افزایش یافته است که به عبارتی نشان از ناکامی 85 درصدی دولت دوازدهم در خصوص تولید برق پاک دارد.

طبق تکالیف مشخص شده در برنامه ششم توسعه، دولت می‌بایست میزان هدررفت سوخت‌های فسیلی را کاهش داده و راندمان تولید برق در نیروگاه‌های حرارتی را به 41 درصد افزایش دهد اما طی سال‌های 1395 تا پایان 1399 فقط 1.2 درصد بر راندمان نیروگاه‌های حرارتی افزوده شده و به 39 درصد رسیده است درصورتی که قانون ششم توسعه افزایش 3.2 درصدی را تکلیف کرده است، بدین معنا دولت روحانی در این خصوص 60 درصد با هدف‌گذاریِ تعیین‌شده فاصله دارد.

از سوی دیگر طبق بند ت ماده 48 قانون ششم توسعه، دولت می‌بایست ظرفیت اسمی تولید برق کشور را به میزان 25 هزار مگاوات افزایش دهد و به 100796 مگاوات برسد اما وزارت نیرو و نفت در مدت‌زمان تعیین‌شده علیرغم هزینه‌های صورت‌گرفته در این حوزه، ظرفیت تولید را صرفا 8800 مگاوات افزایش داده‎‌اند و اینک ظرفیت اسمی نیروگاه‌ها به 85313 مگاوات است که نشان از ناکامی 64 درصدی دولت در این خصوص دارد.

قانون برنامه ششم توسعه در خصوص مبادلات انرژی با کشورهای همسایه، دولت را موظف می‌کند تا میزان صادرات برق را به 15 میلیارد کیلووات‌ ساعت افزایش دهد اما این میزان با 5.3 اختلاف در پایان سال 1399 به عدد 9.7 میلیارد کیلووات ساعت رسده است، به عبارتی دولت دوازدهم در اجرای این بخش از قانون برنامه ششم توسعه 57 درصد ناکام بوده است.

آمارهای مربوط به عملکرد دولت دوازدهم در زمینه مدیریت تولید برق نشان می‌دهد عزم چندانی از سوی دستگاه‌ اجرایی در این خصوص وجود نداشته است کمااینکه میزان توسعه نیروگاه‌های تولید برق در دولت روحانی از تمام دولت‌های پس از انقلاب کمتر بوده است.

استدلالی که از سوی مقامات دولتی برای توجیه این مسئله مطرح می‌شود "آلایندگی نیروگاه‌های تولید برق" است اما با نگاهی به عملکرد دولت روحانی بنظر می‌رسد این موضوع بیشتر به بهانه‌جویی شبیه است تا یک بحث علمی؛ اگر دولت یازدهم و دوازدهم دغدغه‌ی آلودگی هوا را داشته است چرا در زمینه تولید برق تجدیدپذیر 85 درصد از حداقلِ تعیین‌شده در قانون فاصله دارد؟ علاوه بر این دولت روحانی در زمینه افزایش راندمان نیروگاه‌های حرارتی 60 درصد با انتظارات تعیین‌شده در قانون فاصله دارد و همین موضوع باعث می‌شود سالانه میلیون‌ها لیتر هدررفتِ سوخت داشته باشیم که گذشته از خسارات مالی، موجب تشدید آلودگی هوا خواهد شد، لذا به هیچ عنوان نمی‌توان دلسوزی دولت برای محیط زیست را باور کرد.