1- زمزمههای عدم برگزاری انتخابات بدلیل شیوع کرونا و سریال پیکهای کرونا در انواع مختلف آن در جامعه از کرونای چینی گرفته تا کرونای انگیسی و هندی و غیره که این روند همچنان ادامه دارد.
2- بمباران رسانهای – تبلیغی جریانات غرب گرا برای عملیاتی کردن استراتژی هستهای – معیشتی که در صورت موفقیت میتواند استراتژیهای مشابهی چون: موشکی – معیشتی، انقلاب اسلامی منطقهای و جهانی – معیشتی و.... را پشت سر هم در پی داشته باشد.
3- قبح زدایی از مذاکرات دوباره در پشت پرده عناوینی چون: مجلس در جریان مذاکرات وین قرار دارد، مذاکرات تحت نظر رهبری در حال انجام است، مذکرات بدون فرسایش و لغو سریع تحریمها در جایی که آمریکاییها مذاکرات را طولانی و سخت عنوان میکنند، غنی سازی 60% بدون بیان اینکه وسعت و عمق این اقدام در حالی که در برجام آژانس اجرای تعهدات ایران در رابطه با برچیدن تاسیسات خود را تأیید کرده بود و... .
4- رها سازی عجیب و ابهام آمیز اقتصاد و معیشت روزانه مردم در دست سود جویان و دلالان بگونه ای که در این ایام چنان اوضاع معیشتی تیره و تار نشان داده میشود که مردم دیگر جایی برای فکر کردن به انتخابات و انتخاب فرد اصلح آنگونه که رهبر معظم انقلاب در نظر دارند ندارند. جریانات سیاسی استحاله طلب و اصلاح طلب چنان عرصه را برخود تنگ و آینده سیاسی خود را تاریک میبینند که حاضر شدهاند با ایجاد شرایط یاد شده حسن روحانی و دولتش را قربانی اهداف سیاسی خود کنند انگونه که مردم برای خاتمه این دولت لحظه شماری میکنند و هزینه شرایط سخت خود را بر گردن دولت روحانی میاندازند. و بدون اینکه از حامیان در سایه ایشان اسم و نامی در میان باشد. (به سخنان برخی سران و افراد مطرح حامی اصلاح طلب دولت توجه کنید).
5- اصلاح طلبان همیشه در پی القای این اصل به مردم هستند که: درسته ما بد هستیم ولی رقیب ما بدتراست پس به ما رأی بدهید، خیلیها هم باور میکنند که رقیب بدتراست و باب طبع آقایان رأی میدهند. این شیوهای بود که در دو انتخابات گذشته برایشان بخوبی نتیجه داد و آنان را برای دو دوره به ساختمان پاستور فرستاد. این دوره نیز همان شیوه اما با رنگ و بوی دیگری به فضای جامعه آمده است. اگر می گویند: اتهام بیکفایتی به دولت روحانی بازی سیاسی است/اصولگرایان نوعاً از وضع موجود راضی هستند!/ مخالفان مذاکرات هراس دارند که تنش بین ایران و غرب کم شود!/حجاب در اندازه برداشتن روسری اشکالی ندارد/ و...
6- تعجیل بیمنطق برای مذاکرات با طرفهای غربی احساس القای بهره برداریهای انتخاباتی را تقویت میکند که موارد یاد شده هم مزید بر این محور آخرین قرار دارد. استراتژی مذکره به هر قیمتی بیشتر برای این است که تا زمان انتخابات بتوانند خود را از شکست رهایی بخشند و گشایش در معیشت و رفاه مردم را باز هم به برجامی دیگری گره بزنند و حضور خود را استمرار بخشند.
7- بکار بردن تمام توان رسانهای و تبلیغی در رسانهها و فضای مجازی با راه اندازی و بکار گیری موضوعاتی مانند: نظر سنجی، نظرات مخاطبان مبنی بر عدم شرکت مردم در انتخابات و تشکیک در مشروعیت و مقبولیت نظام سیاسی کشور که در حقیقت این استراتژی، نوعی فرار رو به جلوی استحاله طلبان برای اقتضاح شکست در دوران دولت اصلاح طلبان بوده، از هم اینک استارت شکست دولت آینده و ناامید کردن مردم پس از یک دوره 8 ساله فشار معیشتی را تلاش میکنند تا با پذیرش شکست خود اینگونه نشان دهند که دولت بعدی نیز کاری از پیش تخواهد برد.
8- شرط گذاشتن برای نظام جمهوری اسلامی با تهدید به عدم شرکت در انتخابات در فضای رسانهها و پیامرسانها با عناوین مختلف در حال القی این موضوع هستند که بیشتر به همان استراتژی فشار از پایین و چانه زنی از بالای اصلاح طلبان دهه 70 و 80 میماند که امروز هم برایشان کاربردی جلوه کرده است. در رسانهها دقت کنید صحت این ادعا را خواهید دید و شنید.
در مجموع انتخابات 1400 دوراهی مرگ و زندگی سیاسی بسیاری از آقایان و بانوان سیاستمدار اصلاحاتی خواهد بود که فشار معیشتی را به چنان او جی از سوء تدبیر و نگاه به خارج رساندند که ملت بطور قطع و یقین حتی اگر صوری هم هم رأی بدهند به این جریان رأی نخواهند داد. و همین امر ایشان را بشدت میترساند، ترسی بجا که اگر در چالشهای خیابانی همانند 88 نیز ظهور و بروز کند دور از انتظار نخواهد بود.