لزوم تجدید نظر در پروتکل‌های امنیتی تاسیسات هسته‌ای در کشور

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، سایت هسته ای نطنز در عرض 283 روز دوبار مورد حملات خرابکاری دشمنان قرار گرفته است. ابتدا دوزادهم تیرماه سال 99، خرابکاران توانستند مواد منفجره را از طریق جاسازی در یک میز سنگین جاسازی کرده و آن را به سالن مونتاژ تاسیسات هسته ای نطنز وارد و این سالن را منفجر کنند.

هفته گذشته علیرضا زاکانی، رئیس مرکز پژوهش های مجلس در یک گفت و گوی تلویزیونی در خصوص علت این حادثه عنوان کرد: بخشی از تا‌سیسات را برای تعمیر به خارج از کشور می‌فرستند و آن قطعات با ۳۰۰ پوند مواد منفجره برمی‌گردد و سیستم امنیتی توجهی نمی‌کند.

40 هفته بعد و در 22 فروردین ماه 1400، بار دیگر عناصر خرابکار توانستند تاسیسات هسته ای نطنز را مورد حمله خود قرار دهند و خسارات فراوانی را به سانتریفیوژها وارد سازند.

فریدون عباسی، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی نیز با تشریح بخشی از این عملیات خرابکارانه، در گفت‌وگو با صداوسیما اظهار داشت: یک پست برق در سایت نطنز داریم که از آنجا برق به زیرزمین می‌رود که حدود ۴۰، ۵۰ متر زیر زمین است. آن محل زیر زمین و مستحکم ساخته شده تا‌ حملات هوایی و موشکی نتواند این مکان را از بین ببرد. انفجار به‌گونه‌ای صورت گرفته است که هم آن سیستم توزیع برق آسیب ببیند و هم کابلی که از سوی باتری‌ها می‌آید. به گفته او انفجاری پیچیده در ۵۰ متری زیر زمین به کل سیستم توزیع برق و کابل‌های آن آسیب زده است.

اما نکته قابل تامل و نگران کننده آنجاست که پس از 5 روز از وقوع حادثه، تنها دستاورد وزارت اطلاعات، شناسایی عاملی است که پیش از این حادثه از کشور خارج شده است.

نگرانی بیشتر آنجا شکل می گیرد که چرا وزارت اطلاعات ایران -که مسئول مستقیم حفاظت و حراست تاسیسات نطنز می باشد- پس از انفجار 9 ماه پیش در پروتکل های نظارتی وامنیتی خود به میزان لازم تجدید نظر نکرده و نسبت به قطعات وارداتی، کارمندان و پیمانکاران حساس نشده است.

آیا پس از انفجار سال گذشته تاسیسات هسته ای نطنز، نبایست وزارت اطلاعات، خلا های امنیتی را رفع کرده و علاوه بر ارزیابی مجدد کارمندان و پیمانکاران بیرونی، تمامی قطعات وارداتی – تعمیری را مجددا و با روش های جدید بررسی می کردند و از سلامت آنان اطمینان پیدا می کردند؟!

لازم به ذکر است که به گفته فریدون عباسی، پست برق تاسیسات هسته ای نطنز حدود 40 متر زیر زمین قرار داشته و با بتن پوشیده شده است که در نتیجه امکان سیگنال دهی ناممکن بوده و به احتمال فراوان انفجار با استفاده از بمب ریموت دار صورت گرفته است.

به عنوان نمونه پس از وقوع حادثه 11 سپتامبر در آمریکا، دولت برای تامین امنیت این کشور، وزارت امنیت داخلی را تاسیس کرد که در آن حداقل ۱۸ سازمان و آژانس امنیتی ادغام شدند و طیف گسترده‌ای را از اداره مهاجرت تا گارد ساحلی و نهادهای حمل و نقل و هواپیمایی را در بر می‌گرفت؛ همچنین اف بی آی پس از حملات 11 سپتامبر، 560 کارمند دیگر را از بخش های جرایم و مواد مخدر برای کار در بخش مبارزه با تروریسم جذب کرد.

در هر صورت بر اساس در کنار هم قرار دادن قرائن و اخبار منتشر شده از حادثه نطنز، سوالاتی پیش می آید هر چند که به دلیل دراختیار نداشتن جزئیات دقیق ماجرا، امکان خطا در آن وجود دارد.

اولا از آنجا که وزارت اطلاعات در بیانیه خود اظهار داشته که عامل انفجار از کشور خارج شده است در نتیجه به نظر می رسد که نامبرده به صورت قانونی از کشور خارج شده چون اولا تا آن زمان شناسایی نشده بوده و اگر قرار بود به صورت غیر قانونی خارج شود حتما از کلمه "فرار" استفاده می کردند.

حالا سوال این است که این شخص چه جایگاه و سطح دسترسی داشته است که پست برق و اتاق کابل باطری ها را منفجر کند؟! چرا خروج از کشور چنین فردی نگران کننده نبوده است؟! آیا این فرد با چنین دسترسی هایی به تنهایی عملیات خود را انجام داده است و یا عوامل دیگری نیز در این ماجرا دخیل بودند؟! همچنین این سوال پیش می آید که آیا فرد خرابکار از پیمانکاران بیرونی سازمان انرژی اتمی و یا دارای پست سازمانی و کارمند رسمی بوده است؟! آیا اعتماد بیجای سازمان انرژی اتمی باعث خروج آسان وی از کشور شده است؟!

به نطر می رسد خلأ امنیتی در زمینه حفاظت از تاسیسات و اسناد هسته ای به شدت احساس می شود و بایست در این حوزه، تجدید نظر جدی صورت گیرد.