تشویش اذهان عمومی، دستاورد بازی رسانه‌ای سلبریتی‌ها/ چرا مردم کشورهای اروپایی و آمریکایی از معجزه واکسن کرونا بی‌بهره مانده‌اند؟

به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه 598، سالهای سال است که تعریف درستی از هنر و هنرمند نمی‌شود و دیگر مثل گذشته‌های نه چندان دور که این قشر حامی و در کنار مردم بودند و از همه مهمتر خود را جزوی از مردم جامعه می‌دانستند خبری نیست.

بسیاری از سلبریتی‌ها و هنرمندان خود را تافته جدا بافته از مردم می‌دانند و طوری خود را از زندگی سایرین در سطح جامعه دور کرده‌اند که انگار نه انگار که توسط همین مردم مشهور شده و به شهرت رسیده‌اند.

حرفهای صد من یک غاز بی‌هنرانی که خود را هنرمند می‌دانند

طی سال‌های اخیر بسیاری از هنرمندان بیش از آنکه در مواقع سختی و مشکلات در کنار مردم باشند، با اظهار نظرهای غیر کارشناسی و هم آوایی با شبکه‌های بیگانه ماهواره‌ای، حرفهای صد من یک غازی را به زبان آورده‌اند که نه تنها از شدت آشفتگی روانی مردم نکاسته‌اند بلکه حال بد روزهای جامعه را هم بدتر از حقیقت موجود جلوه داده‌اند.

برخی از سلبریتی‌ها و هنرمندان به جای اینکه مردم را به حفظ و افزایش آرامش دعوت کنند، نقش اتش بیار معرکه را به خوبی ایفا کرده و حرف‌های پوچ و سخیف رسانه‌های آن طرف آبی را تکرار و به تشویش اذهان عمومی اقدام می‌کنند.

 

 

بر اساس قانون انتشار و انعکاس حرفها و پیام‌هایی که منجر به تشویش اذهان عمومی شود جرم بوده و در قانون مجازات خاصی برایش تعریف شده است.

طی روزهای گذشته و در جریان فوت مهرداد میناوند و علی انصاریان که از فوتبالیست‌های بنام و مشهور بودند، برخی از سلبریتی‌ها با انتشار پیامهای بی‌محتوا آن‌ هم در شرایطی که بیماری کرونا با گرفتن جان بسیاری از عزیزان، جو روانی جامعه و روحیه مردم را تحت فشار قرار داده است، با رسانه‌هایی چون من و تو، ایران اینترنشنال، بی‌بی‌سی و سایر رسانه‌های معاند همراه شده‌اند.

بازی رسانه‌ای وطن فروشان و همنوایی با رسانه‌های معاند!

کتایون ریاحی یکی از سلبریتی‌هایی است که با انتشار یک پست فوت علی انصاریان بازیکن فوتبال را دستاویز همنوایی با کسانی قرار داده است که تنها در ظاهر از دلسوزی برای مردم ایران دم می‌زنند و حالا که در حاشیه امن حمایت‌های دشمنان این آب و خاک قرار گرفته‌اند، از وطن دوستی و مردم دوستی دو می‌زنند.

منطقی آن است که فراموش نکنیم کسی که دلش برای این سرزمین و مردمان گرفتار در مشکل آن می‌سوزد در همین جا قلبش می‌تپد و تا رفع مشکلات از حرکت نمی‌ایستد، نه اینکه پس از ترک کشور و متواری شدن، تازه یادش بیوفتد که می‌تواند نقش دایه دلسوزتر از مادر را هم برای مردم بازی کند. 

 

بازی رسانه‌ای هنرمند نماها اتفاق تازه‌ای نیست اما مسئولان قوه قضائیه برای جلوگیری از ادامه روند بسیاری از افرادی که خود را متعلق به هنر می‌دانند اما عملکرد و رفتار آن‌ها، تشویش اذهان عمومی را به دنبال دارد، باید بر اساس آنچه که در قانون آمده است با این افراد برخورد کند. 

حبس و شلاق، مجازات تشویش اذهان عمومی!

مجید علیمردانی وکیل پایه یک دادگستری در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، اظهار کرد: اظهارنظرهای غیرکارشناسانه درباره واکسن کرونا صرف نظر از آنکه گوینده چه شخصی باشد، دارای عنوان جزایی و مطابق با قوانین جمهوری اسلامی ایران بوده و مشمول مجازات است. 

وی تصریح کرد: موضوع اظهار نظر غیر کارشناسی با حصول شرایطی مشمول ماده ۶۹۸ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی (مصوب ۱۳۷۵) است.

این وکیل پایه یک دادگستری اضافه کرد: این ماده قانونی در این خصوص مقرر کرده است که «هرکس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی به وسیله نامه یا شکوائیه یا مراسلات یا عرایض یا گزارش یا توزیع هر گونه اوراق چاپی یا خطی با امضا یا بدون امضا، اکاذیبی اظهار کند یا با همان مقاصد اعمالی را بر خلاف حقیقت راساً یا به عنوان نقل قول به شخص حقیقی یا حقوقی یا مقام‌های رسمی تصریحاً یا تلویحاً نسبت دهد، اعم از اینکه از طریق مزبور به نحوی از انحا ضرر مادی یا معنوی به غیر وارد شود یا خیر، علاوه بر اعاده حیثیت در صورت امکان، باید به حبس از دو ماه تا دو سال یا شلاق تا ۷۴ ضربه محکوم شود.

 علیمردانی تاکید کرد: وقوع جرم در خصوص اظهار نظر غیر کارشناسی و تشویش اذهان عمومی مستلزم شرایطی شامل مواردی است که نخست این اظهارات باید کذب بودنش معلوم باشد یا اینکه مدعی که در اینجا می تواند مدعی العموم یا همان دادستان باشد کذب بودن آن را اثبات نماید البته بدیهی است که ملاک کذب بودن نظر کارشناسی وزارت بهداشت و درمان است که متاسفانه بسیاری از اظهارنظرها جنبه علمی ندارد و اصلا اشخاصی که این اظهارات را دارند تخصصی در حوزه پزشکی ندارند.

وی یادآور شد: در خصوص انتشار مطالب کذب در فضای مجازی نیز میتوان به ماده 6 قانون مطبوعات و ماده 18 قانون جرائم رایانه‌ای اشاره کرد و در حال حاضر قانون مطبوعات که ناظر بر فعالیت‌های رسانه‌ای و مطبوعاتی در کشور است و در ماده ۶ خود، نشریات را به جز موارد مشخص شده در قانون، در انتشار سایر مطالب آزاد دانسته است.

 این وکیل دادگستری تاکید کرد: یکی از این مواردی که انتشار آن‌ها ممنوع است موردی است که در بند ۱۱ ماده ۶ قانون مطبوعات (الحاقی ۱۳۷۹) با این عبارت امده است که به «پخش شایعات و مطالب خلاف واقع یا تحریف مطالب دیگران» اشاره می‌کند.

علیمردانی تصریح کرد: شمول قانون مطبوعات به خصوص در فضای مجازی، ناظر به پایگاه‌های خبری یا غیرخبری است که از هیأت نظارت بر مطبوعات دارای مجوز فعالیت باشند و اگر سایت یا پایگاه اینترنتی فاقد مجوز باشد یا از سایر فضاهای مجازی برای انتشار مطلب استفاده شود، در این صورت، موضوع در شمول قانون جرایم رایانه‌ای قرار می‌گیرد.

این وکیل پایه یک دادگستری اضافه کرد: ماده ۱۸ قانون جرایم رایانه‌ای (مصوب ۱۳۸۸) در این خصوص مقرر کرده است که «هر کس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی به وسیله سامانه رایانه‌ای یا مخابراتی اکاذیبی را منتشر نماید یا در دسترس دیگران قرار دهد یا با همان مقاصد اعمالی را بر خلاف حقیقت، رأساً یا به عنوان نقل قول، به شخص حقیقی یا حقوقی به طور صریح یا تلویحی نسبت دهد، اعم از اینکه از طریق یادشده به نحوی از انحاء ضرر مادی یا معنوی به دیگری وارد شود یا نشود، افزون بر اعاده حیثیت (در صورت امکان)، به حبس از نود و یک روز تا دو سال یا جزای نقدی از پنج میلیون ریال تا ۴۰ میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهدشد.

چرا مردم کشورهای اروپایی و آمریکایی از معجزه واکسن کرونا بی‌بهره مانده‌اند؟

ایران تنها کشوری نیست که با ویروس بیماری کرونا درگیر است و برخلاف وجود تحریم‌ها و موجود نبودن شرایط واردات داروهای مورد نیاز، تا کنون نسبت به بسیاری از کشورهای به ظاهر پیشرفته عملکرد بهتری در درمان و بهبود بیماران کرونایی داشته است.

 حجم انبوه جانباختگان این بیماری منحوس در کشورهای اروپایی و آمریکایی هم کم نیست و روند ابتلای مردم این کشورها به کرونا هم چیزی نیست که بتوان پنهان کرد اما سوال اینجاست که اگر به گفته سلبریتی ها واکسن کرونا که تولید شده در شرکتهای آمریکایی است و تاثیر معجزه آسایی در توقف ابتلا و مرگ و میر ناشی از این بیماری دارد، چرا مسئولان حوزه سلامت این کشورها از این معجزه بی‌بهره مانده‌اند؟!