ادبیات حکومت مجازی و حذف اعتقادات

پایگاه 598: در دوران حاضر، قدرت انسان به‌حدی رسیده است که می‌تواند در فضای مجازی مفاهيم را به گونه‌هاي مختلف دسته بندی، چینش و آراسته کند که دیگر نیازی به فيش برداری نباشد. ‌از آن طریق فقط يك نوع تنظیم و آرايش روی موضوع یا متن مورد نظر انجام بگيرد، بلکه يك نوع زبان جدید براي تجزيه و تحلیل درست کرده است که در مرحله بعد بر اساس آن زبان دوم، که غير از زبان نگارش اولي است، این توانایی را دارد که مشخص کند کدام بخش از این متن اصلی و تعریفش چیست و کدام بخش فرعی یا تبعی است و به همین منوال بُعد داخل و خارجی اش چیست، تا بتوان هر موضوعی را دسته‌بندی و آرايش‌هاي مختلفي داد.

حافظه‌ انسان، حافظة پر تحركی در كنار هوش مسلح است که اساساً با علائم موجي حركت مي‌كند، يعني با علائم موجي نياز به نوشتن فيش‌ها، بعد جا نمائي فيش‌ها با تقدم و تأخر و توالي‌ براي رسيدن به مطلب جديد ضرورت ندارد، امواج اين كار را به وسیله هوش مصنوعی انجام مي‌دهد، جريان "موج نوري"‌اي كه در مدار "آي‌سي" كار مي‌كند با  تحركاتي كه انسان دارد و فرماني كه مي‌دهد، مسلح شدن حسّ و محاسبه و حافظة انسان امكان تغيير و توسعه فعاليت فزاینده‌ای را مي‌دهد که دیگر نياز به تفكيك اطلاعات به آن شیوه قبل نيست تا نيازهايش را به آن وسیله تغيیر و تکامل دهد. لذا کیفیت پاسخ به نيازها را هم تغيير و تکامل داده است.

دراین جریان یک‌سویه اطلاعات و به عبارت روشن‌تر "دیکتاتوری اطلاعاتی"، نقطه قوت انقلاب اسلامی در حکومت مجازی حاکم بردنیا این است که حکومتی بر پایه اعتقاد به ارزش‌های الهی و انسانی برپا کرده است ،پس اولا اعتقاد هست ولی بايد تعريف و بر اساس شرایط زمان، بازمهندسی شوند.

دوم اینکه اعتقاد هنوز هست اما درکدام بخش اطلاعات و زندگی ما و بشریت حضور فعال دارند؟ "کجا هست" باید روشن شود؟

آيا در مديريت "تكامل اجتماعي" هست یا فقط در بُعد زندگی فردی؟
آیا در بالا بردن ضريب حس و محاسبه هست يا اصلا حضوری ندارد؟

در پاسخ به این سوالات با کنکاشی نه چندان عمیق، آنچه مشهود است در حکومت مجازی موجود، حضور اعتقاد در بالا بردن و پرورش و تهذیب حس و محاسبه اطلاعات نيست و جایگاهی ندارد!

بنابراین این سبک حکمرانی مجازی موجب شده اعتقادات منزوی و تدريجاً دوستان خودش را از دست بدهد. و این برای بشریت فاجعه‌ای به مراتب بدتر از "کرونا ویروس" را به دنبال خواهد داشت.

* حجت الاسلام عبدالعلی رضایی / عضو هیات علمی فرهنگستان علوم اسلامی و عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای عالی انقلاب فرهنگی