چرا سلاح سیاسی «رفراندوم» روحانی ممکن است خودش را مورد هدف قرار دهد؟!

سرویس سیاسی پایگاه 598-رضا احمد زاده؛ رفراندوم، واژه ای که برای همگان به اثبات رسیده است که حسن روحانی هر گاه بخواهد در فضای رسانه ای و در زمانی که در موضوعات حاشیه ساز کمبود موضوع پیدا می کند به این واژه پناه می برد و با طرح آن در محافل رسمی تمام جریان  پشت سرش و همچنین برخی منتقدانش را به امید فرافکنی در وعده ها و عملکردهای تقریبا هیچ اش به آن سو می کشاند.اما باید ببینیم چرا امروز این موضوع در ماههای آخرین حیات سیاسی دولت اعتدال و حامیان اصلاح طلبش مستمرا به اشکال مختلف در حال بارگزاری در منابع مختلف رسانه ای می باشد.

شایان ذکر است که روحانی و تیم رسانه ای وی بخوبی به خطرات اینکار که ممکن است دامن خود دولت و شخص روحانی را بگیرد اگاهی کامل دارند به این معنی که کسی  پیشنهاد رفراندوم را می دهد که با عملکرد 8 سال گذشته خود قطعا کارنامه قابل قبولی ندارد و در معیشت و اقتصاد شکست خورده و در سیاست خارجی و تعامل با غربیها که اصلی ترین و شاه تیر تمام ادعاها و وعده های داده شده به ملت که منجر به پیروزیش در انتخابات شد نیز منفعل و بازنده استراتژی برد - برد است لذا بازی خطرناکی که روحانی در باب طرح رفراندوم آغاز کرده است  از آن دست موضوعاتی است که می تواند این بازی خود شروع کرده را از کفش خارج کند و کنترل آنرا از دست بدهد.

متاسفانه در کشور ما روسای جمهور در  سال و ماههای پایانی ریاست خود بفکر تغییر قانون اساسی و مفاد آن برای خدمت می افتند! و به این سئوال پاسخ نمی دهند که چگونه ایشان با ظرفیت های این قانون اساسی وعده ها داده اند و در انتخابات نیز با همین قانون اساسی بر اریکه قدرت اجرایی کشور تکیه می زنند در آخر دوران خود بفکر اصلاح قانون اساسی می افتند یادمان نمی رود که مدیران دولت هاشمی چگونه می خواستند با تغییر قانون اساسی وی را رئیس جمهور مادام العمر کنند و در دولت اصلاحات با لوایح دوقلو می خواستند اختیارات خاتمی را افزایش دهند و حالا این میراث را حسن روحانی بر دوش گرفته است و برای مواردی چون اختیارات رئیس جمهور و سیاست خارجی بارها صدایش را در جلسات مختلف بلند کرده است.

در این خصوص حتی یاران و حامیانش هم برخی تذکرات را به وی می دهند و او را از اینکه عواقب این سخنان و  پیشنهادات می تواند مشروعیت و مقبولیت دولت را از عمق و سایه  به سطح و  نگاه مردم  بیاورد بر حذر می دارند. از جمله:

*عباس عبدی تحلیلگر اصلاح طلب مسائل سیاسی، سال گذشته در یادداشتی با اشاره به اینکه سازوکار برگزاری رفراندوم در کشور ما فراهم نیست، پیشنهاد همه‌پرسی را بهانه‌ای از سمت اصلاح‌طلبان برای برانگیختن جناح مقابل دانسته و می‌‌نویسد: اصلاح‌طلبان و منتقدان نیز متوجه ماجرا هستند. هرگاه بخواهند حال طرف مقابل را بگیرند و آنها را در موضع تدافعی قرار دهند، پیشنهاد رفراندوم می‌دهند. این سخن یعنی اینکه سخن روحانی بیش از آنکه رنگی از واقعیت داشته باشد نوعی بلوف سیاسی برای گوشه رینگ بردن حریف است.

*محمد صالح جوکار نماینده مردم یزد در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه رئیس جمهور هر سال بحث رفراندوم را مطرح می کنند، گفت: «حالا که رئیس جمهور هر سال بحث رفراندوم را مطرح می‌کند درباره تداوم این دولت همه پرسی برگزار شود تا ببینم چند درصد مردم دولت ایشان را می خواهند. این سخن نیز گوشزد خطری است که دولت روحانی با دست خودش می تواند بر مشروعیت قانونی خود خدشه وارد سازد

دولت در مدت دو دوره گذشته نمی دانسته  که باید در کجای زمین بازی سیاست بازی کند چون اصولا فاقد استراتژی مشخصی بوده، در نتیجه تنها راه باقی مانده اتخاذ روش آزمایش و خطا در امور جاری و فرافکنی در جهت انحراف افکار عمومی از مطالبه گری ملت در وظایف دولت اعتدال بوده است که آخرین مورد آن همین موضوع رفراندوم بوده است لاکن واقعیت این است که با تورم افسارگسیخته ای که هر سال بدتر شده است و حالا در سال 99 مردم بیش از گذشته از دست این گرانی های تمام ناشدنی به ستوه آمده اند در صورتی که احساس کنند که این امر ممکن است رنگ واقعیت بخود بگیرد به رفراندوم گذاشتن مشروعیت قانونی دولت روحانی را  خواستار شوند. هر چند به نظر می رسد  مدت باقی مانده ار عمر سیاسی دولت روحانی اجازه این کار را ندهد اما می تواند به سلاحی تبدیل شود که صاحب خود را مورد هدف قرار خواهد داد و به بدنه اجتماعی مورد ادعایش صدمه وارد سازد.