شیرجه دولت در مسابقه خدمت!

به گزارش پایگاه 598، الف نوشت: همین چند روز پیش بود که از رویکرد دوگانه دولت در برخورد با سیاست های حمایتی نوشتیم (اینجا) و اینکه دولت برای برخورداران بدون اظهار ناراحتی و گله و بعضا بدون اطلاع رسانی لازم درباره جزییات اقدام به صرف منابع عمومی برای جبران خسارت آنان می کند نظیر آنچه در موسسات مالی و اعتباری شاهد بودیم اما در ماجرای کرونا و قبل از آن درباره تامین منابع پرداخت به اقشار یارانه بگیر به تعبیر خود مسوولان همواره عزادار است !

دولت در همین راستا و به تازگی نیز با طرح معیشتی مجلس موسوم به "طرح الزام دولت به پرداخت یارانه کالاهای اساسی" برای کمک به اقشار آسیب دیده از کرونا مخالفت کرده بود. حتی شورای نگهبان  نیز طرح مجلس را به دلیل نامعلوم بودن منابع آن رد کرده بود . به گفته سخنگوی شورای نگهبان دلیل رد طرح یاد شده مغایرت آن با  اصل ۷۵ قانون اساسی است که دولت بار مالی آن را متقبل نشده است.

اظهارات رئیس سازمان برنامه و بودجه مجلس در پاسخ به رییس مجلس دراین زمینه بازتاب زیادی داشت. آقای نوبخت گفته بود: مردم ایران به جای اعانه و یارانه از مدیران خود رفع تحریم و برداشتن زانوی زور از گلوی اقتصاد ایران را طلب می‌ کنند.

علیرغم واکنش منفی دولتی ها به طرح معیشتی مجلس، روز گذشته رییس جمهور در جلسه هیات دولت از تخصیص منابعی برای کمک به اقشار اسیب پذیر خبر داد.

بر اساس روایت پایگاه اطلاع رسانی دولت از اظهارات رییس جمهور در این جلسه ، کسانی که از حقوق و درآمد ثابت برخوردار نیستند کمک هایی برایشان در نظر گرفته شده است.

روحانی در این جلسه گفته است: براساس محاسبات انجام شده برای حدود یک سوم جامعه پرداخت بسته حمایتی و معیشتی در نظر گرفته شده که به مدت 4 ماه ( آذر، دی ، بهمن و اسفند)  به ازای هر نفر 100 هزار تومان پرداخت خواهد شد و پرداخت این بسته معیشتی در جلسه روز شنبه ستاد ملی کرونا به تصویب خواهد رسید.

 همچنین بر این اساس برای حدود 10 میلیون خانوار نیازمند نیز پرداخت یک وام یک میلیون تومانی پیش بینی شده است، ضمن اینکه در زمینه درمان کرونا، بیمارانی که بیمه نیستند حتما تحت پوشش بیمه قرار خواهند گرفت و همه داروهای مربوط به این بیماران مشمول بیمه می شود.

به گفته روحانی کمک های دیگری هم برای اقشار ضعیف در حال بررسی است که پس از نهایی شدن اعلام خواهد شد. 

چنانکه قابل پیش بینی بود این اظهارات که با فاصله کمی از انتقادات دولت به طرح معیشتی مجلس ایراد شد با نقد و نظر منفی برخی نمایندگان مجلس مواجه شد که آن را سیاسی کاری و نشانه ای از  گروگان گیری معیشت مردم از سوی دولتی ها برای تحمیل دیدگاه های دولت در زمینه سیاست خارجی می دانستند. بر این اساس باید پرسید که در فاصله بین انتقادات دولتی ها به طرح مجلس و اظهارات رییس جمهور چه اتفاقی افتاده است که موضوع کمک معیشتی ایام کرونا به یکباره دارای منبع اعتباری لازم شده است؟! دولتی ها که پیش ازاین از اعانه دادن به مردم انتقاد و بر اولویت داشتن رفع تحریم ها تاکید می کردند و همزمان از کمبود اعتبار می گفتند حالا براحتی از تخصیص اعتبارات لازم برای بسته معیشتی دوران کرونا سخن می گویند! 

هر چند برای مردمی که نیازمند این حمایت ها هستند حقیقتا هیچ فرقی نمی کند که مجلس صدای شان را بشنود یا دولت و ای بسا که چنین رقابت هایی میان نهادهای حاکمیتی برای رفع مشکلات مردم در صورت خالص کردن انگیزه ها بسیار هم خجسته و میمون باشد اما مسوولان دولتی یقینا برای زدودن شایبه های جدی در زمینه همین انگیزه های ناخالص ملزم به توضیح و روشنگری هستند. 

 منتقدان، بر اساس قراین و شواهد بعضا مبتنی بر اظهار نظرهای خود مسوولان دولتی، معتقدند دولت به اندازه کافی در زمینه گره گشایی از مشکلات مضاعف مردم دراین روزهای کرونایی برنامه و همت از خود نشان نداده و مانند همیشه چشم به مذاکرات احتمالی (پس از پیروزی بایدن) برای گشایش های اقتصادی دارد. بر این اساس چرخش دولت در طی روزهای گذشته نیز بر اساس تحلیل انگیزه های سیاسی مربوط به رقابت های انتخاباتی 1400 تفسیر می شود که گویی دولتی ها و جریان سیاسی حامی آنان دریافته اند که بی اعتنایی محض به مشکلات مردم نیز پروژه مذاکرات احتمالی را به خصوص پس از ناکامی دولت در برجام از پشتوانه مردمی لازم تهی خواهد کرد. بنابراین در چرخشی آشکار و متناقض با موضع گیری های سابق،  رییس جمهور ناگهان از بسته کمک های معیشتی جدید دولت رونمایی کرد.

آنچه دولت برای توجیه و دفاع از خود در منظر افکار عمومی و نه لزوما پاسخ به منتقدانش به آن نیاز دارد روشنگری دراین زمینه است که چرا و چگونه پس از آن اظهار نظرهای صریح در مخالفت با طرح مجلس به بهانه های مختلف حال همان هدف را به شیوه دلخواه خود دنبال می کند؟ 

البته مجلسی ها نیز بهتر است ضمن تحلیل و اظهارنظر درباره این رویکرد دوگانه دولت از مقابله به مثل و استفاده از ترفندهایی قانونی به منظور ممانعت از اجرای آن پرهیز کنند چرا که جدا از  اهمیت این اقدامات برای مردم در هر صورت این چرخش پاستور معنایی جز تمکین دولتی ها به هدفی که رییس مجلس در روزهای نخست استقرار در بهارستان ترسیم کرده بود نیز ندارد: وادارکردن دولت به کار بیشتر در راستای حل مشکلات مردم.

حکایت دولت در این ماجرا بی شباهت به آن لطیفه مشهور نیست که می‌گویند در یک مسابقهٔ شیرجه از ارتفاع در حالی که قهرمان این رشته مشغول ارزیابی و دچار  کمی هم ترس و لرز از ارتفاع بود ناگهان کسی بدون اعلام قبلی از آن بالا شیرجه زد و از  آب بیرون آمد و در پاسخ به سوال خبرنگاران که از او می پرسیدند چطور این کار را انجام دادی هاج و واج گفت: نمی دانم! مگر دستم به کسی که مرا هل داد نرسد!