روزهای خوش سینماگران انقلابی و جای خالی "حاتمی‌کیا"

عصر امروز، یکی از بزرگترین مشکلات سینمای انقلابی کشور در دهه اخیر، انگشت شمار بودن فیلم های سینمایی خوش ساخت در ژانرهای جنگی(دفاع مقدس) ، مذهبی - تاریخی و  سیاسی بوده که موجب از دست رفتن قشری از سینما دوستان کشورمان شده است.

کارگردانان انقلابی کشورمان با عنایت به وجود چنین خلأیی در فضای سینمای کشور، مجدداً پا به صحنه سینما گذاشتند و با ساخت فیلم هایی برجسته و معناگرا موجب رونق گرفتن دوباره این بخش شدند. در راستای همین مهم جشنواره فیلم فجر سال گذشته با حضور فیلم هایی چون «روزهای زندگی» به کارگردانی پرویز شیخ طادی، «ضد گلوله» به کارگردانی مصطفی کیایی، «بوسیدن روی ماه» به کارگردانی همایون اسعدیان و «قلاده های طلا» به کارگردانی ابوالقاسم طالبی نوید فیلم های ارزشمند را به طرفداران سینمایی انقلابی کشور دادند.

گذشته از این فیلم ها که در جشنواره سال گذشته نمایش داده شد و هنوز به اکران عمومی نرسیدند تا قضاوت درباره آن ها به درستی صورت پذیرد، در سه چهار سال گذشته شاهد اکران فیلم های خوش ساختی در ژانرهای تاریخی، سیاسی و جنگی بودیم، فیلم هایی که با استفاده از هنر کارگردان و به مدد فیلنامه قوی علاوه بر القای معنا و محتوای دینی، نظر مخاطبان را به خود جلب کردند.

در این بین می توان فیلم های سینمایی سه گانه اخراجی ها، ملک سلیمان، شکارچی شنبه، سی و سه روز و قلاده های طلا را در کنار دو سریال یوسف پیامبر و مختارنامه از برجسته ترین اثرهای هنری این ژانر در سال های اخیر برشمرد.

طلوع مجدد کارگردانان ارزشی و انقلابی چون ابوالقاسم طالبی، داود میرباقری، جمال شورجه، فرج الله سلحشور، شهریار بحرانی، پرویز شیخ طادی و مسعود ده نمکی نوید روزهای روشنی را برای سینمای انقلابی کشورمان می‌دهد.

اما در این میان جای خالی کارگردان پرآوازه ی انقلابی اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد کشورمان کاملا محسوس است. کارگردانی که در آن دوره به تنهایی بار سنگین ساخت فیلم های درجه یک جنگی و ارزشی را به دوش می کشید. حاتمی کیا با ساخت فیلم های چون دید‌ه‌بان، مهاجر، از کرخه تا راین، بوی پیراهن یوسف، به نام پدر و شاهکاری به نام "آژانس شیشه ای" سهم بسزایی در سینمای انقلابی کشورمان ایفا کرده است.

برخی از منتقدان حاتمی کیا معتقدند که وی در چند سال اخیر از سینمای آرمانی و ارزشی دهه های شصت و هفتاد خودش فاصله گرفته و دلیل این نقد را نیز ساخت فیلم نه چندان موفق «دعوت» می دانند. همچنین فیلم اخیر این کارگردان سینمای کشور با نام «گزارش یک جشن» که به دلایلی توقیف شده نیز در به وجود آمدن این ذهنیت منتقدانش بی‌تاثیر نبوده است.

در پایان امیدواریم که حاتمی کیا که در حال ساخت فیلمی درباره زندگی شهید چمران است بتواند هنر کارگردانی اش را دوباره به منصه ظهور بگذارد و دوباره به جرگه سینماگران انقلابی که خود نیز یکی از سردمداران آن در سال های نه چندان دور بوده است برگردد.