حکایت رفتار مدعین اصلاحات و اعتدال است. وقتی پای اعتراض مردم به وعدههای وارونه این طیف به میان میآید، دست پیش میگیرند؛ امثال بهزاد نبوی میگویند ما که بیست سال قبل هم گفتیم دولت تدارکاتچی است و ده پانزده درصد بیشتر اختیارات ندارد؛
یا روزنامه اعتماد و عباس عبدی، قُمپز در می کنند که حالا که این جوری است، روحانی استعفا بدهد. و حجاریان مثلا تهدید میکنند که با این شرایط، اصلاح طلبان دیگر در انتخابات شرکت نخواهند کرد.
اما وقتی پای فضا سازی، نامزد بازی و سرگرم کردن مردم به میان میآید، نشریات و فعالان همین طیف، هر روز نام یک یا چند نامزد را برای انتخابات ۱۴۰۰ عَلَم میکنند؛ انگار نه انگار که مدعی بودند رئیس جمهور اختیارات ندارد و تدارکاتچی است؛ و خاتمی، اردک لنگ بوده؛ و باید استعفا داد و خروج از حاکمیت کرد!
طبق گزارش های موثق، هر بار که نشریات و رسانههای این طیف با ربط و بی ربط نام یک نفر را به عنوان نامزد محتمل خود عَلَم می کنند، ساعاتی بعد، هزاران نفر مجبور می شوند با دست بریده به اورژانس بیمارستانها مراجعه میکنند؛ بس که برای دیدن جمال آنها روز شماری می کرده و حالا نتوانسته اند دست از تَرنج باز شناسند!
شما هم اسامی را مرور کنید؛ اما لطفا ابتدا اگر چاقو یا شیئ بُرنده ای دم دست تان هست، در فاصله دوری بگذارید:
عباس آخوندی (در دوره وزارتم حتی یک مسکن هم نساختم)
اسحاق جهانگیری (سوپرمن ارز 4200 تومانی... مردم یادتان هست؟)
محمد باقر نوبخت (پایه گذار بودجههای تورم زا و بی برکت)
رضا خاتمی (ما اصلاح طلبان، تضمین وعده های روحانی هستیم)،
محسن هاشمی (ظرف سه سال، حتی یک متر مترو برای مردم تهران نساختیم)
علی مطهری(قُرص [...] بخور! پفیوز...! بیست دقیقه هم برای تصویب برجام زیاد بود)
پزشکیان (قبل از برجام هر روز، هزار میلیارد ضرر میکردیم.. به دلیل تخصصی بودن برجام، زیاد متوجه قضایا نشدم)
قاضی زاده هاشمی (پات درد میکنه؟ ... خودت بمال)
محمد رضا عارف، صفایی فراهانی مصطفی معین، آذری جهرمی و ...
با مزه تر این که، همین طیف با وجود ادعای نداشتن نامزد کافی، در انتخابات مجلس تهران به جای یک لیست، سه لیست دادند. اما مجید انصاری (نفر اول و مشترک لیستها)، بیشتر از 67 هزار رای کسب نکرد. عارف و موسوی لاری هم به اعتراض، از ریاست استعفا دادند و شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان فرو پاشید.