نخستین گزینهای که تراکتوریها برای حضورش در این تیم تلاش میکردند، علی کریمی بازیکن سابق این تیم بود که سابقه قهرمانی در جام حذفی را نیز با این باشگاه داشت.
با وجود اینکه علی کریمی گزینه اول سرمربیگری تراکتور بود، اما این بازیکن و مربی پیشین تیم ملی ایران به مسؤولان باشگاه تبریزی اعلام کرد قصد خروج از تهران را ندارم و به دنبال ادامه حضور و سرمربیگری در تیمهای پایتخت هستم.
پس از اینکه علی کریمی سرمربیگری تراکتور را نپذیرفت، مسؤولان این باشگاه سراغ علی دایی رفتند ولی انتقال او به تبریز هم به دلایل مشخص انجام نگرفت تا در چنین شرایطی دوباره مدیران تراکتور باب مذاکره را با علی کریمی باز کنند.
در دومین مرحله مذاکره باشگاه تراکتور با علی کریمی، مسعود شجاعی نیز واسطه شد و نقش مهمی ایفا کرد؛ کاپیتان تراکتور پس از تماس با جادوگر فوتبال ایران او را متقاعد کرده و رضایتاش را جلب میکند تا سرمربیگری تراکتور را بپذیرد.
کریمی بخاطر درخواست شجاعی با مدیران باشگاه تراکتور جلسهای برگزار کرده و به توافق خوبی هم دست پیدا میکند، اما تنها یک مورد که به انتخاب دستیاران او مرتبط میشد، موجب میشود تا شماره ۸ سابق تیم ملی از حضور روی نیمکت سرخپوشان آذربایجان انصراف بدهد.
او اجازه دخالت برای انتخاب دستیارانش را نمیدهد و اعلام کرده باید اختیار تام برای نفرات کادر فنیاش داشته باشد ولی با درخواست او موافقت نمیشود تا علی کریمی تصمیم بگیرد در چنین شرایطی عدم رضایت خود را اعلام کرده و سرمربیگری تراکتور را نپذیرد.
پس از آنکه تراکتوریها نتوانستند شرایط را برای حضور علی کریمی در تبریز فراهم کنند، این باشگاه سراغ گزینههای بعدی ازجمله مهدی تارتار و علیرضا منصوریان رفت و در نهایت با منصوریان برای حضور در این تیم به توافق رسید.