شنبه نشد، یکشنبه! واوان نشد، ولنجک!

مدرسه و تعلیم و تربیت، تعطیل کردنی نیست. می شود در این باره تدبیر کرد و پای آن ایستاد؛ به شرط این که دولتمردان مسئولانه رفتار کنند و با تصمیمات ضد و نقیض یا نمایش بی اعتقادی به این تدابیر، خود را در چشم مردم بی اعتبار نسازند.

آقای روحانی در ماجرای دستور واگذاری 18 میلیارد دلار ارز دولتی، مسئولیت را از سر خود باز کرد و به گردن بقیه اعضای هیئت دولت دولت انداخت. در ماجرای  سه برابر کردن قیمت بنزین هم ادعا کرد بی خبر بوده و جمعه صبح با خبر شده است!

اما این بار معونه و زحمتی نداشت، اگر یک تُک پا به یکی ازمدارس می رفت (اگر نازی آباد و شوش و واوان نشد، همان حوالی منزل مسکونی اش در ولنجک) و والدین دانش آموزان را دچار استرس مضاعف نمی کرد. آنها می گویند اگر تصمیم دولت عاقلانه بود، خود رئیس جمهور به رسم هر سال، در یکی از مدارس حضور پیدا می کرد.

حالا هم دیر نشده. شنبه نه، یکشنبه! آقای روحانی، ولو با تاخیر، فردا می تواند به یک مدرسه سر بزند، تا شایعات مربوط به "داشتن فوبیای حاد" و " گرفتن تصمیات نا مطمئن" پایان یابد؛ نه این که نام او به عنوان نماد تناقض، بی مبالاتی و بی اعتقاد به تدابیرش در تاریخ بماند.

کاش دولتمردان این رهنمود مشفقانه رهبر انقلاب را به جان بخرند که؛

 بگذارید_با_نام_نیک_با_تشکر_از_شما_یاد_بشود