استقلال در این مسابقه شروع فوقالعادهای داشت و در شرایطی که مستحق آن بود که در نیمه اول گلهای بیشتری به ثمر برساند، در نیمه دوم قافیه را به پرسپولیس واگذار کرد و با گلهای بشار رسن و علی علیپور تا آستانه شکست در این مسابقه پیش رفت؛ اما یک شروع مجدد در دقیقه 90+5 و فرمان خود مجیدی از روی نیمکت که محمد دانشگر را به جلو میخواند باعث شد تا گل تساوی در آخرین ثانیههای بازی به ثمر برسد و استقلال از اوج ناامیدی دوباره به زندگی برگردد.
آبیها در وقتهای اضافی و در حالیکه انتظار میرفت از نظر قوای جسمانی در شرایط مطلوبی نباشند، پا به پای پرسپولیس دویدند و با کشاندن بازی به ضربات پنالتی و با توجه به درخشش دروازهبانشان صعود به فینال را جشن گرفتند؛ این یک ضیافت کوتاه پنالتی بود که با چهار ضربه استقلال و سه ضربه پرسپولیس که دو تای آن به هدر رفت به پایان رسید تا فرهاد مجیدی استوارتر از همیشه به جمع بازیکنان تیمش برود و در حالیکه انتظار میرفت شادیهای دیوانهوارش را تکرار کند، با آرامش آنها را تک تک در آغوش کشید و رسیدن به فینال را به آنها تبریک گفت.
اگر مجیدی قرار بود در پایان این مسابقه لب به سخن بگشاید، حرفهای نهفته و مهمی را به زبان میآورد اما او فعلا ساکت است و میخواهد تمرکز خود را برای فتح جام حذفی نگه دارد. اگر چه تا همینجا هم کارنامه او به عنوان مربی جانشین در استقلال درخشان بوده است.
او با پیروزی مقابل پرسپولیس پرستاره و در شرایطی که تعدادی از بازیکنان کلیدی خود را در اختیار نداشت، کاری کرد که تندترین منتقدانش نیز راهی جز سکوت نداشته باشند؛ مجیدی در صورت تمایل سرمربی فصل بعد آبیها خواهد بود حتی اگر این مسئله به مذاق خیلیها خوش نیاید.