پنجم آگوست امسال 365 روز کامل از زندگی مردم جامو و کشمیر اشغالی هند که تحت محاصره، قطع ارتباطات با دنیای خارج و تحمل وحشیگری های نیروهای امنیتی هند که میل و رغبت به کشتار و شکنجه های غیرقانونی دارند میگذرد. براساس گزارش ها ، طی پنج ماه گذشته امسال نیروهای امنیتی هند بیش از 120 کشمیری را در عملیات محاصره ای و تفتیش به شهادت رساندند و این در حالیست که جهان به طور کلی نسبت به وضعیت جامو و کشمیر اشغالی هند بی توجه میباشد.
شگفت آور است که جامعه جهانی و سازمان ملل متحد قطعنامه هایی مربوط به حل مسئله الحاق كشمیر از طریق همه پرسی را تصویب کرده اند - كه از نظر قانونی الزام آور هست - و علیه اقدامات هند در لغو ماده 370 قانون اساسی این کشور و ادغام این منطقه در اتحادیه هند از طریق قانون سازماندهی مجدد جامو و کشمیر سال 2019 و همچنین اعلام قانون محل اقامت جدید که برای تغییر واقعیت های جمعیتی درجامو و کشمیر اشغالی هند طراحی شده بود واکنشی نشان ندادند. هند قبلا اسناد اقامتی 25000 غیرکشمیری را صادر کرده بود. تمام اقدامات قبلی هند دربخش جامو و کشمیر اشغالی به منزله نقض آشکار قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل در مورد کشمیر ، توافق های دو جانبه بین هند و پاکستان و چهارمین کنوانسیون ژنو میباشد.
مردمجامو و کشمیر اشغالی هند از تاریخ 5 آگوست 2019 در شرایط غیر انسانی بسر میبرند. دولت هند تمام تلاش خود را کرد تا جامو و کشمیر را با محروم کردن و عدم دسترسی آنان به روزنامه نگاران خارجی و دیگر ناظران مستقل در سفر به آن منطقه از جمله سناتور آمریکایی کریس ون هلن ، از محوریت جامعه جهانی دور نگاه دارد. هرچند که رسانه های بین المللی در پرده برداشتن از جنایات هند درجامو و کشمیر اشغالی و بی اعتبار کردن اقدامات هند موفق عمل کردند. روزنامه های گاردین ، نیویورک تایمز ، واشنگتن پست و سایر نشریات برجسته پیوسته در مورد نقض حقوق بشر پس از تاریخ پنجم آگوست گزارش می دهند اما دولت هند همچنان در حال انکار موضوع است.
واشنگتن پست در مقاله ای وضعیت جامو و کشمیررا با این عبارات به تصویر کشیده است: "گزارش هایی مداوم از بازداشت های غیرقانونی ، ضرب و شتم و شکنجه توسط نیروهای امنیتی ، از جمله کودکان سیزده ساله موجود است. در این پست طی مصاحبه ای با نوزده نفر در سیزده روستا گفته شد کهچند روز پس از پنجم آگوستمورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. آنان ضرب و شتم با میله، چوب و کابل، شوکر های برقی را بازگو کردند و همچنین برای مدت طولانی به صورت وارونه به دار آویخته شدند.هند افتخار میکند که بزرگترین دموکراسی جهان است اما این اقدامات یک رژیم دموکراتیک نیست."
در همان مقاله در وبلاگ عکاسی به نام "Insight" عکس هایی توسط یک عکاس هندیبنام جیانتا روی در تاریخ 10 آوریل 2020 با توجه به وضعیت نفوذ در کشمیر اشغالی هند و با عنوان "سرزمین غم و اندوه" منتشر شد. همانطور که از این عنوان پیداست ،تصاویر بیانگر روایتی بصری و آزار دهنده از شرایط غیر انسانیبوده که به موجب آن هشتصد هزار کشمیری به ناچار مجبور به ادامه زندگی میباشند. در تفسیراین عکسها گفتنی است که در شرایطی که سرتاسر جهان درگیر ویروس کووید-19 میباشد، مردم باید بخاطر بسپارند که شمار زیادی از همان دردی رنج می برند که اکنون با آن روبرو هستیم اما پیشتر از ما و قبل از شیوع کووید-19 نیز رنج آنان مانند یک کابوس بی پایان بوده است.
هند تحت حکومت مودی طرفدار سرسخت ایدئولوژی هندوRSS (راشتریا سوایامسواک سانگ) که به برتری نژادی هندوها معتقد است، نه تنها قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل را نقض کرده و چهارمین کنوانسیون ژنو را در جامو و کشمیر اشغالی هند زیر پا گذاشت بلکه قوانین تبعیض آمیزی را علیه مسلمانان در داخل هند نیز تصویب کرد. به موجباجرای ثبت آماری تابعیت ملیدر آسام 1.9 مسلمان بدون تابعیت شناسایی شده و اعلام قانون اصلاح شهروندیاز نفرت علیه مسلمانان سخن میگوید.اگرچه اقلیت مسلمان هند همواره در معرض رفتارهای تبعیض آمیز بوده اند و هر از گاهی نیز باید در خلال شورش های ضد مسلمانان غضب تعصبات هندو را به شکل قتل عام تحمل کنند ، اما آنچه پس از زمان روی کار آمدن حزبBJP اتفاق افتاداینست که هیچ نقطه موازی در تاریخچه شبه قاره شناخته شده نیست. اقلیت مسلمان نسبت به ایدئولوژی نفرت بسیار خشمگین هستند.
نخست وزیر پیشین هند مانموهان سینگ در مقاله ای که در روزنامه "هندو" مورخ 6 مارس 2020 منتشر شد با اشاره به کشته شدن پنجاه مسلمان در شورش های مربوط به لایحه اصلاح قانون شهروندی مشاهده کرد که دهلی در چند سال گذشته مورد خشونت شدید قرار گرفته است.ما بدون هیچ دلیلی تقریباً 50 نفر از هموطنان هندی خود را از دست داده ایم و چند صد نفردیگر نیز زخمی شده اند. تنش های جمعی برانگیختهشد و شعلهتعصباتمذهبیاز بخش هایمتلاطم جامعه ما من جمله طبقه سیاسیشعله ور گردید.دانشگاه ها، اماکن عمومی و منازل مسکونی متحمل خشونت های اجتماعیشدند که یادآور دوره های تاریکی در تاریخ هند است. نهادهای قانونی و رکن چهارم دموکراسییعنی رسانه نیز ما را ناکام گذاشتند.تنها با گذشت چند سال ، هند به سرعت از الگوی جهانی توسعه اقتصادیبواسطه روش های لیبرال دموکراتیک خود به کشوریبا اکثریت ستیزه طلبو در ناامیدی اقتصادیتبدیل شد.
ناگفته نماند که حتی میشل بچلت رئیس حقوق بشر سازمان ملل در دهلی، دیوان عالی هند را به سوی قانون بحث برانگیز و مصوب پارلمان هند با تبدیلآن به شخص ثالث در دادخواست مطرح شده توسط یکی از کارمندان دولت پیشین ، حرکت داد.
فلسفه نفرت علیه مسلمانان هند، ریشه در مسلمانان پاکستان دارد. هند اوضاع خصمانه ای را علیه پاکستان اتخاذ کرده است و با ادامه نقض خط آتش بس و بی ملاحظگی در اعزام هواپیماهای خود به بالاکوت در هدف قرار دادن اردوگاه های تروریستی در 26 فوریه سال گذشته ، دو کشور را آشکارا در آستانه جنگ قرار داده است.به دلیل محدودیت نشان داده شده پاکستان و مداخله بهنگام کشورهای دوست، جلوی این تشدید گرفته شد.
هند با بکارگیری این تاکتیک ها تروریسم دولتی علیه مردم جامو وکشمیر اشغالی هند را پوشش میدهد و نمی داند که این امر می تواند پیامدهای بسیار جدی برای صلح و امنیت در منطقه داشته باشد.نخست وزیر پاکستان عمران خان در سخنان خود به مجمع عمومی سازمان ملل در سال گذشته ، حساسیت جهانی در خصوص خطرات پنهاناقدامات رژیم هند در جامو وکشمیر اشغالی و دشمنی روزافزون آن علیه پاکستان در پیبرتری ایدئولوژیRSS هندورا مورد خطاب قرار داد.
کشتار فراوان و محاصره کامل مردم در حالی ادامه دارد که مردم جامو و کشمیر اشغالیهمچنان در برابر ظلم و ستم هند مقاومت کرده و خواستار اقدامات مشخص سازمان ملل و جامعه جهانی در توقف این اقدامات بجای نشان دادن نگرانی هایخاموش از وضعیتموجود کشور و درک اهمیت زندگی مردم کشمیر میباشند.