پشت پرده نعل وارونه ای که شکست خوردگان انتخابات به مجلس یازدهم می زنند چیست؟!

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، مجلس یازدهم بدون شک مجلس اصولگرایان است و بنظر می رسد دیگر واژه هایی مانند: ائتلاف و اتحاد و واژه هایی از این دست در برابر مطالبه گری ملت کم رنگ خواهد بود.

اصولگرایان که ۸ سال، مراکز قدرت را به اعتدالیون و اصلاح طلبان سپرده و خود با نشستن بر روی صندلی نقد و نقادی مواضع مختلف قدرت سیاسی مستقر را به چالش کشیده بودند امروز در اولین گام مجلس یازدهم را در اختیار گرفتند و قطعا اگر بتوانند به مطالبات بحق مردم در اقتصاد و معیشت پاسخ مناسبی بدهند، بدست آوردن راس تا ذیل قدرت اجرایی امری دور از انتظار نخواهد بود.

بررسی درست شرایط امروز مجلس برای هر دو جریان اصولگرا و اصلاح طلب از اهمیت زیادی برخوردار است و اعتدالیون منتسب به حسن روحانی بعنوان حلقه واسط این امر نقشی بس مهم بر عهده دارند.

اصلاح طلبان تلاش می کنند تا بیشتر در سایه فعالیت کنند و نقش بیشتر را برای اهداف سیاسی – انتخاباتی سال۱۴۰۰ را به عهده دولتی ها بگذارند. واکاوی این نقش منظور ما در این نوشتار می باشد. دولت ژنرال های اصلاح طلب نشان داد که برای استمرار مقبولیت و مشروعیت مردمی خود دیگر نه  زمان کافی دارد و نه بدنه اجتماعی وفاداری که بتوانند بر حضورشان در هرم قدرت در انتخابات پیش رو استمرار ببخشند. لذا بنظر راقم تنها گذرگاه ایشان برای ادامه حیات سیاسی خود تبیین وارونه و غیر واقعی نقش مجلس یازدهم آنگونه که خود می پسندند و بازخوردی مثبت برای آينده سیاسی آنان دارد خواهد بود.

۱- بعد از مشخص شدن نتیجه انتخابات و قبل آغاز رسمی مجلس یازدهم برنامه تخریب و ایجاد شبهه در کارآیی و کارکرد مجلس اصولگرا آغاز شده بود. در این دوران بود که تلاش شد تا با بالابردن انتظارات مردمی کارهای ناکرده خود را بر گردن مجلس جدید بیندارند. الفاظی مانند: شفافیت، آبی گرم نمی شود، مدرک نمایندگان، بی تجریگی و کلاس اولی بودن نمایندگان، درخواست نظم بخشی به بازار معیشت و خصوصا مسکن مردم، بزرگ نمایی اشتباهات کلامی برخی نمایندگان و... تمام این موارد در فضای رسانه ای مکتوب و مجازی در حال انجام بوده و بنظر می آید که تا انتخابات ۱۴۰۰ همچنان ادامه خواهد داشت.

۲- جریاناتی در فضای رسانه به اشکال مختلف تلاش می کنند تا با ایجاد جو روانی و فشار به مجلس، نمایندگان را به سمت اقدامات هیجانی هدایت کنند و آنرا مطالبه عمومی به مجلس بقبولانند. این به این معناست که آنانی که تا دیروز صدایشان صحن مجلس را به لرزه می انداخت و رسانه هایشان از برکات مالی و حمایتی وافری برخوردار بودند می خواهند به مجلس بقبولانند که سئوال و استیضاح دولتمردان و خصوصا رئیس جمهور خواسته عمومی ملت است به این معنا که مجلس باید به وظیفه نظارتی خود عمل کند امری که در مجلس دهم یا عناوینی چون: مجلس تک نفره، مجلس وکیل الدوله، مجلس بی اختیار، مجلس در قعر امور و... اصولا فراموش شده و دولت و مجلس در یک همپوشانی دیدنی کاری به کار همدیگر یا نداشتند یا مواضعشان یکسان بود و بیش از قانونگزاران این لابیگرها بودند که حرف اول را در وظایف نظارتی مجلس و دولت می زدند.

۳- در آخرین بخش می خواهیم یک نسبت فراموش شده در دوران دولت روحانی را به دولتمردان و حامیانشان تذکر دهیم. تذکر ما اینست که دوران ریاست مجلس تک نفره علی لاریجانی به پایان رسیده است و نسبت قانونمداری بجای وکیل الدولگی نشسته است. مردم در انتخابات نشان دادند که هم به دولت اعتراض دارند و هم به مجلس که نمود آن با درصد شرکت کنندگان واجدان شرایط در انتخابات و اقبال آرای مردم به جریان مخالف دولت و مجلس اصلاح طلب نشان داده شد. پس حداقل در این دوره سعی نکنید کانال تخریت شده لابیگری با نمایندگان و جریان نمایندگان ضعیف النفس مجلس دهم را در مجلس یازدهم نیز جستجو کنید.

در مجموع خواسته ملت این است هیچ جریانی خواسته بحق مردم را بنفع خود و جریان متبوعش مالخود نکند و اجازه دهند مجلس راه درست خود را برود و قطار انقلاب اسلامی به ریل اصیل خود بازگردد.

* رضا احمد زاده