رهبر انقلاب فرمودند: "مکرر گفتهام که به دولت جوان و حزباللهی معتقد و امیدوارم. اما معنای این حرف صرفاً این نیست که یک جوان سی و دو ساله -من باب مثال- رئیسدولت باشد بلکه معنای دولت جوان و حزباللهی یک دولت پای کار، آماده و با نشاط است که علاج مشکلات است و میتواند کشور را از راههای دشوار عبور دهد. برخی در سنین بالا نیز به معنایی جوان و پر تلاش و با نشاط هستند، مانند شهید بزرگوار حاج قاسم سلیمانی که بیشتر از ۶۰ سال داشت اما اگر شهید نمیشد، او را تا ده سال دیگر نیز در همان مسئولیت حفظ میکردم".
بعد از انتشار این بیانات، مجددا برخی مباحث در فضای مجازی، منحصرا به سمت سنّ "رئیس جمهور جوان" رفت! در اینجا خطای مهمی وجود دارد که تا برطرف نشود، یک مشکلات اصلی دولت برطرف نخواهد شد.
رئیس جمهور به عنوان دومین مقام رسمی کشور، مهم است. اما کار دولت، کار جمعی است. در مقام مقایسه، دولت را با ورزش های جمعی مثل والیبال و فوتبال و بسکتبال مقایسه کرد، نه ورزش های انفرادی مانند وزنه برداری و کُشتی.
رهبری نفرمودند منحصرا باید رئیس جمهور جوان باشد، بلکه تاکید دارند دولت به عنوان یک تیم، باید جوان و حزب اللهی باشد؛ بعد هم صرف ویژگی سن و سال را برای تعریف جوانی در مقیاس دولت داری رد می کنند و می فرمایند "معنای دولت جوان و حزباللهی یک دولت پای کار، آماده و با نشاط است ".
پس از آن هم، با تاکید بر "روحیه جوانی" (نشاط و توان و آمادگی کار)، حاج قاسم سلیمانی را با سن بالای شصت سال مثال می زنند که نقض سن و سال گرایی محض است.
بنابراین، در تکاپو برای تشکیل دولت جوان حزب اللهی، آنهایی موفقند -بلکه مراد رهبری را دریافته اند- که فراتر از معیار تک بعدی و نارسای "سن و سال"، برای دور هم آوردن یک تیم هم افزا و دارای روحیه و نشاط جوانانه و ضمنا واجد پختگی و تجربه تلاش می کنند؛ و نه کسانی که از طیف های گوناگون، دنبال رفتار سطحی و هیجانی "نامزد بازی محض"و برجسته کردن این یا آن نامزد هستند.