به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598-پرهام پور رمضان؛
ویروس کرونا با ورود خود به کشورمان، ایران را به سمت چالشهای فراوان
مثبت و منفی زیادی سوق داد؛ اما مقصود این یادداشت بررسی فرصتها و تهدیدات
مهمی است که در دوران کرونا به وجود آمد و در پسا کرونا از اهمیت بالایی
برخوردار است. اصولاً با دید به هر پدیدهای میتوان از آن یک فرصت یا
تهدید ساخت. دولت الکترونیک واژهی مغفولی بود که دولتهای متعدد در ایران
در پی ایجاد، تقویت و آیندهپژوهی آن بودهاند؛ اما در این نزدیک به دو دهه
که نمودهایی از این امر در جامعه ما مشهود شده است بهوضوح میتوان نقش آن
را در جامعه احساس کرد.
امروزه
کمتر کسی است که دیگر برای پرداختهای غیر ضروری خود به بانک مراجعه کند.
در دوران کرونا یکی از این ابعاد بحث آموزش از راه دور دانش آموزان بود که
توانست کمک شایانی فارغ از کیفیت به این امر دهد. در واقع در مباحث توسعه
یکی ازپارامترها همین عوامل کمیتی و کیفیتی میباشد فرصت دیگری که به جامعه
در این دوران داده شد را میتوان به اصطلاح در زنده کردن مفهوم خانواده به
طور مجدد و به یاد آوردن ارزشهای اولین نهاد جامعه به تکتک آحاد مردم
دانست.
نکته
حائز اهمیت دیگر این است که توانست فاصله طبقاتی که در بین مردم و مسئولین
و مردم با یکدیگر رخداده بود را به حد شایانی از منظر پارامترهای
جامعهشناسی سیاسی تا حدودی کاهش دهد.
اما
کرونا حاوی تهدیداتی است که در رویکردی آیندهپژوهانه میتواند باعث تبعات
سنگینی برای کشور ما باشد. اولین تهدید را میتوانیم در مفهوم حاشیهنشینی
بدانیم جامعهی ایران با وجود تحریمهای ظالمانهی ایالاتمتحده علیه خود
توانسته بود در حد بسیار کمی رضایت دهکهای پایین جامعه را با واریز یارانه
تا حدی همراه داشته باشد اما با وجود کرونا و بحث تنگناهای معیشتی در غالب
افرادی که از حمایتهای دولتی در سطح پایینتری برخوردار و یا اصلاً در
این زمره محسوب نمی شودند میتوانیم این امر را احساس کنیم که جامعه
شکافههای بی سابقهای را تجربه کند و در تهدید دومم میتوان این ظرفیت که
حاصل بعضی از سیاستهای غلط در برخورد با مفهوم بحران اعم از اقتصادی و ...
میباشد را میتوان به عنوان یک هستهی فعال در زمینهی ناآرامیهای
اجتماعی درک کرد.
کرونا نیز همانند هر پدیدهای دیگری میتواند راهگشا یا راهبند کشور باشد نکتهی مهم بینش ما به ماهیت هر بحرانی است.