بحران جهش آفرین

گاهی اوقات باید بحرانی باشد تا جوششی و جهشی اتفاق بیفتد.
استادی داریم که می فرمودند اگر می خواهید ببینید چه ظرفیتی در دویدن دارید ببینید کسی که گرگ به دنبالش انداخته چطور می دود؟! شاید ده برابر سرعت معمول!
دکتر سبحانی (اقتصاد دان) چند سال قبل 14 اقتصاد برتر دنیا را بررسی کرده بود. نتیجه جالبی به دست آمد؛ جهش اقتصادی این کشورها همگی بعد از مواجه با یک بحران بزرگ رقم خورده بود. پیروزی و حتی شکست در یک جنگ( مثل آلمان و ژاپن بعد از شکست در جنگ جهانی دوم) می تواند یک جهش را رقم بزند.

پس نباید از بحرانها غفلت کرد که در قاموس مدیریت راهبردی جهادی ، تهدیدی وجود ندارد بلکه تهدید، همان فرصت بزرگتر است.

با این نگاه نه جنگ و نه تحریم و نه کرونا هیچکدام تهدید نیستند. چون فرصتهای بزرگتر در گرو پیشآمد همین بحرانهاست.

در بحرانها، جوان گریزان هم مجبور می شوند به ظرفیت و انرژی جوانان اعتماد کنند.
در بحرانها، افراد توانمند، شجاع و مدیر و مدبر از مدیران خسته و بی رمق شناخته می شوند (شیپور جنگ که نواخته می شود مرد از نامرد شناخته می شود؛ شهید مصطفی چمران)
در بحرانها، ساختارهای فشل و ناکارآمد خودشان را نشان می دهند و بر خوش باوران هم اثبات می شود که این ساختار باید بازمهندسی شود.
در بحرانها، نارسایی های دانشی خودشان را نشان می دهند و انقلابهای علمی (توماس کوهن) شکل می گیرند.
در بحرانها...

در چنین شرایطی باید گفت که بحرانم آرزوست!

البته بحران آفرینی نباید کرد ولی در بحرانها نه منفعل، نه فعال، بلکه فوق فعال عمل می کنیم؛
که انسان منفعل در برابر بحرانها سکوت می کند و اگر حرفی هم بزند جز گلایه نیست؛
و انسان فعال در برابر بحرانها اقدام می کند و آن را حل می کند؛
ولی انسان فوق فعال از خود بحران برای جهش استفاده می کند. از آب کره می گیرد. خود و جامعه اش را باور می کند، ظرفیت ها را در نظمی جدید به کار می بندد و رشد می دهد و فکری نو، راهی نو و تمدنی نو در می اندازد.

انسان فوق فعال، شاید در میدان فعلی خوب بازی داده نشود؛ غمی نیست!
او می تواند قاعده بازی را عوض کند و اگر نیاز باشد بازی نویی عرضه می کند.