چگونه باور کنیم که دیگر نیستی؟

سه روز است که می‌خواهم در موردت بنویسم اما هر بار که قلم به دست می‌گیرم از شدت تألمات روحی ناتوان می‌شوم.
غربتت برای چون منی که هر چند کوتاه اما با تو زندگی کرده است، سخت‌تر و تلخ‌تر از شهادتت است.

چند خطی از آن شخصیت عظیم، تقدیم رهروان راه جهاد و شهادت:
عظمت روح و صفای باطن آن عزیز فراتر از آن است که در توان بیان و قلم ناتوانم باشد و به همین نکته اکتفا می کنم.با 71 سال سن و بدنی پر از جراحتهای دوران دفاع مقدس بود و همزمان درگیر شیمیایی وچند سرطان باجوان ناپخته ای مانند من ساعتها در موضوعی که تخصص داشت و من در آن صفر بودم بحث میکرد و به سوالاتم پاسخ میداد و اشکالات و نقدهایم را میشنید و متواضعانه جواب میداد.
شهید عظیمی عزیز دارای چند ویژگی بود که هندسه ای منحصر به فرد از شخصیت او ساخته بود.
متکبی: به معنای واقعی کلمه مکتبی بود. مکتب امام با پوست و گوشتش عجین شده بود. هرگز برای ارائه راه حل به مدلهای غربی رجوع نمی کرد. با اینکه غرب و پیشرفتهایش را خوب می شناخت. او معتقد بود که ما می توانیم مبتنی بر ارزش ها، مشکلاتمان را حل کنیم. فهم عمیقش از مکتب، او را خداشناس، ولایتمدار و مردم باور کرده بود. او مردم را باور داشت و در ارائه راهکار تأکید بر مردمی کردن عرصه های انقلاب. همیشه در جلسات کاری سیمرغ که برای ما کلاس درس بود تأکید داشت که امام استراتژی را در جنگ این قرار داده بودند: کمبود امکانات و زمان را با افزایش نیروها جبران کنید. تأکید داشت که "برای مردم" بودن کافی نیست و باید "با مردم" حرکت کرد و پیش رفت.

نگاهی که به مدیریت جهادی داشت فراتر از یک مدیر پر کار و مؤمن بود که او جهادی بودن را دارای سه شرط میدانست. انسان جهادی، مأموریت جهادی که از جانب ولی امر صادر شود و تشکیلات جهادی.

او از دل مکتب امام، مردم‌سالاری دینی را در مدل اداره کشور، در اقتصاد و فناوری بیرون کشیده بود.
فهم عمیق:
به جرأت میگویم که او چند دهه جلوتر از زمان خودش می زیست. مسائلی که او چهل سال پیش به آن توجه کرده بود امروز سر زبان افتاده. او به سراغ پیچیده ترین مسائل می رفت و برای حلشان طراحی می کرد.

زمانی که استاندار شهید رجایی بود مسئله سواحل مکران را با ایشان در میان گذاشت ولی جنگ مانع شد و ده ها مثال دیگر.

و آخرین دغدغه او رفع سلطه کفار از بلاد مسلمین به وسیله فناوری پیشرفته بود. او میگفت باید به قله فناوری در جهان برسیم و این تحقیر شدگی تاریخی را که به ما تحمیل شده کنار بزنیم. او عمق مشکلات فرهنگی را در چند سال اخیر در همین مسئله می یافت.