ریشه یابی رویترز از وحشیگری سرباز آمریکای + تصاویر

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598 در حالیکه جهان اسلام هنوز از شوک عمل نفرت انگیز سربازان خبیث امریکایی در سوزاندن قرآن بیرون نیامده بود، فاجعه ی دیگری رخ داد. سرباز 38 ساله امریکایی که تا کنون نامش منتشر نشده است با هجوم شبانه به خانه غیرنظامیان افغان 16 نفر از جمله 9 کودک را به رگبار بست و به قتل رساند.

 اگرچه باراک اوباما باز هم مجبور به عذرخواهی شد، اما به نظر نمی رسد سیاست کلی کاخ سفید با یک عذرخواهی خشک و خالی تغییری در پی داشته باشد. سیاستی که هر از گاهی از قلم کثیف گردانندگان برخی سایت های خبری غرب و امریکا فاش می شود. شاهد این مدعا، تلاش گسترده این خبرگزاری ها برای کم اهمیت جلوه دادن این اقدام شریرانه است. سایت آتلانتیک (http://www.theatlantic.com) در مقاله ای از اجتناب ناپذیر بودن حمله سرباز امریکایی به افغانها سخن گفت. در بخشی از این نوشته آمده است:

”نظر به پیشینه مداخله نظامی امریکا در افغانستان و یا عراق، مخصوصا جنجال زندان ابو غریب، باید دو واقعیت مورد توجه قرار گیرد. اول اینکه در جنگ های بزرگ و طولانی مدتی مانند این دو، چنین وقایعی خواه ناخواه رخ می دهند... وقوع حوادثی از این دست، به رغم تلاش های معقولانه ای است که فرماندهان در برقراری نظم و جلوگیری از وقوع آنها انجام می دهند. اجتناب ناپذیر بودن آنها، بخشی از این موضوع است که چرا ما یک سیستم عدالت نظامی داریم. واقعیت دوم این است که دیگران، این واقعه را آنگونه که ما می بینیم، تفسیر نمی کنند. آنها این کار را اقدامی عمدی و یا نماینده رفتار بیشتر امریکایی ها می دانند و گمان می کنند این کاری است که امریکا تلاش دارد در این کشورها انجام دهد. امریکا مدت هاست از این رنج می برد که دیگران تصور می کنند او هر کاری را هر زمانی که بخواهد انجام می دهد و می تواند در هر زمانی جلوی هر کاری را که دوست ندارد بگیرد [در حالی که نمی تواند جلوی سوء رفتار تک تک سربازان ارتش خود را بگیرد.]"

در این میان برخی دیگر از خبرگزاری های امریکایی، با فرافکنی و با استفاده از جنجال های تبلیغاتی پوسیده، شگرد دیگری را در پیش گرفتن. آنها با بزرگنمایی اعمال خشونت آمیز در دیگر کشورها، سعی در به حاشیه راندن عمل وحشیانه سرباز امریکایی کردند. روزنامه صهیونیستی نیویورک تایمز که دیروز از شرایط بحرانی شهر حمص در سوریه ابراز نگرانی کرده بود، امروز از اوضاع وخیم!! حقوق بشر در ایران نوشت.

اما شاید مقاله رویترز به قلم شارون بِگلی، از همه ترفندهای خبرگزاری های دیگر کودکانه تر باشد. نویسنده این مقاله مدعی شد نباید این احتمال را فراموش کرد که ممکن است نوعی اختلال روانی و یا آسیب مغزی باعث بروز این رفتار از سوی سرباز امریکایی شده باشد.

اگر قرار به پذیرفتن این مسئله باشد، بسیاری از جمعیت مردم امریکا از بیماری های روحی روانی رنج می برند! زیرا به اقرار خود آنها در کمپین پیشگیری از خشونت با سلاح گرم جیمز بردی، سالانه صدهزار نفر در امریکا مورد حمله با سلاح گرم قرار می گیرند و یا کشته می شوند. جالب است بدانید که فقط در سال 2008، تعداد 12000 قتل و 44000 حمله با سلاح گرم در امریکا رخ داده است.

با این تفاصیل، بهتر نیست امریکا وقت و منابع مالی خود را درون مرزهای این کشور سرف درمان بیماران روانی کند؟

در ادامه، ریشه یابی این عمل وحشیانه را در گزیده مقاله ای به نقل از رویترز می خوانیم؛ البته ریشه یابی از نوع امریکایی!!

رویترز- برخی کارشناسان در پاسخ به این سوال که چرا یک سرباز امریکایی باید شبانه پایگاه خود را ترک کند و 16 غیرنظامی افغان را در خانه های خود بکشد، احتمال بیماری روحی یا آسیب مغزی را وارد دانسته اند.

ژنرال جان آلن که فرماندهی ارتش امریکا و ناتو را در افغانستان بر عهده دارد بدون اشاره بیشتر به وضعیت روانی سرباز مظنون، به سی ان ان گفت: ”ما قصد داریم نگاهمان به این موضوع نگاه جامعی باشد." یک افسر ارتش در گفتگو با رویترز اظهار داشت این سرباز در یک حادثه رانندگی در سال 2010 در عراق دچار آسیب مغزی شده و پس از درمان دوباره به خدمت بازگشته است.

کارشناسان نسبت به هرگونه نتیجه گیری سریع، هشدار داده اند اما در رابطه با این ماجرا دو واقعیت در نظر گرفته شده است. این چهارمین مرتبه بوده است که این سرباز در یک مأموریت جنگی شرکت داده شده است. و ریسک بیماری های روحی مانند اختلال استرس پس از ضربه یا PTSD، افسردگی، و اختلال های مرتبط با اضطراب، نسبت به مأموریت اول بیشتر است.

دکتر دیوید ریس، روانپزشک یک مؤسسه خصوصی که چندین بیمار مبتلا به PTSD را درمان کرده است گفت: ”بیمار هرچه بیشتر در معرض ضربه [روحی که باعث بیمار شده] قرار بگیرد، وضعیت بدتر می شود. مخصوصا اگر کسی در شرایط سرباز مذکور، بارها به مأموریت فرستاده شود، انتظار برگشتن به خانه و برنگشتن، این موضوع را تشدید می کند."

البته اگر از همه جهات به احتمال بیماری روحی بنگریم، ربط اعزام به مأموریت با بیماری روانی چندان ربط مستقیمی نیست. به عنوان مثال، طبق گزارش مرکز نظارت بر سلامت نیروهای مسلح، در سیلور ایپرینگ، میرلند، وقوع عارضا PTSD در سربازان مرد در اعزام سوم، 2.7 درصد است.

اما بررسی بر روی 1.5 میلیون سرباز امریکایی که در عراق یا افغانستان حضور داشته اند، نشان می دهد که PTSD در اعزام چهام به کمتر از 1.9 درصد می رسد.


عامل دیگری که بر ایجاد بیماری روحی تأثیر می گذارد، طول مدت زمان بین اعزام هاست که به آن ”زمان سکونت" می گویند. ارتش، درباره مدت زمان بین برگشتن این سرباز 38 ساله از عراق و اعزام جدیدش به افغانستان در دسامبر گذشته، خبری منتشر نکرده است.

جزئیات پیرامون ارتباط بین PTSD یا ضربه مغزی آسیب زا و پرخاشگری یا خشونت به تازگی در حال باز شدن است. به طور کلی، بیماری روحی نمی تواند ریسک ارتکاب به یک عمل خشونت آمیز را  مخصوصاً از نوع جنایتکارانه- افزایش دهد. اما دکتر ریس معتقد است: ”وقتی فردی که دارای بیماری روحی است دست به اعمال خشونت آمیز می زند، در واقع تمرکز خود را از دست داده و غیرمنطقی تر شده است، به همین دلیل خطرناک تر می شود."

بیماری PTSD با علائمی نظیر مشکلات خواب، تحریک پذیری، اشکال در تمرکز، بی قراری، و احساس مداوم مجبور بودن به دفاع از خود، مشخص می شود. پزشکان با بررسی 676  کهنه سرباز امریکایی به این نتیجه رسیدند که این نشانه ها به نوبه خود با خشم و خصومت در سربازانی که از عراق و افغانستان بر می گردند همراه بوده است. همچنین خشونت با ضربه آسیب زای مغزی نیز مرتبط دانسته شده است.

تحقیقات نشان می دهند اختلال PTSD که منجر به بروز خشونت می شود حتی در مکان های امن نیز باعث بوجود آمدن احساس ”مورد تهدید قرار گرفتن" می شود. در نتیجه، ممکن است بعضی افراد در این شرایط بدون فکر و ناگهانی دست به کاری بزنند و یا برای دفاع از خودشان اقدامی افراطی انجام دهند. بروز رفتار پرخاشگرانه در افرادی که از این اختلال رنج می برند، بیش از افراد دیگر است.


اما اینها فقط کلیاتی است که نمی توان به راحتی به رفتار یک سرباز خاص ربط داد. دکتر توماس اینسل، مدیر مؤسسه ملی بهداشت روانی در این باره می گوید: ”ما هرگز در پیش بینی پرخاشگری یا خشونت در سطح انسانی درست عمل نکرده ایم."