ماموریت یحیی؛ اولین پایان شیرین در پرسپولیس!

به گزارش پایگاه 598، در روزهای پوشیدن لباس پورا، یکی از تیم های بازیکن سازی که مانند همنوعانش به تاریخ الصاق شده، اخبار حول محور ظهور مدافعی متفاوت از آن زمان بود؛ مدافعی که فیزیک چندان قدرتمندی نداشت و بر خلاف بسیاری از هم نسلانش، تمایلی به تنها زیر توپ زدن نداشت و فوتبال توام با تفکر او، بسیاری را متقاعد به ظهور مدافعی علاقمند به اجرای سبک فرانتس بکن بائر و توامند در نقش سوئیپر امیدوار کرده بود.

 

اما دوران فوتبال یحیی فراز و نشیب زیادی داشت. در دوران حضور یورگن گده روی نیمکت پرسپولیس، این مدافع جوان لباس پرسپولیس را بر تن کرد و در دبل قهرمانی زیر نظر استانکو، یکی از مهره های ثابت خط دفاعی قرمزپوشان لقب گرفت.

 

 

یحیی گل محمدی در تیم نسل 98 هم حضور داشت، اما دعوت شدن ها و خط خوردن ای متوالی باعث شد او جای ثابتی در ترکیب تیم ملی نداشته باشد. مدافع مجوب آن روزهای فوتبال ایران که شماره 3 بر تن می کرد، زیر سایه نام هایی چون افشین پیروانی، محمد خاکپور، علی اکبر استاداسدی و در ادامه مهدی پاشازده شانس چندانی برای حضور در ترکیب ثابت محمد مایلی کهن و در ادامه والدیر ویرا پیدا نکرد و در آخرین اردوهای پیش از جام جهانی بود که فرصت درخشش در این تورنمنت معتبر را از دست داد.

 

یکی از بهترین سکانس های اولین دوره حضور یحیی در لباس پرسپولیس، نمایش کامل و درخشان او در جریان برتری 0-3 پرسپولیس در دربی برابر استقلال در روز خداحافظی فرشاد پیوس بود و او در کنار افشین و بهروز رهبری فرد، اجازه نفس کشیدن به ستاره های هجومی آبی پوش را نداد.

 

اما ابتلا به بیماری دشوار تب مالت در سال 1377، مسیر فوتبال یحیی را تغییر داد. علی پروین بعد از پایان جام جهانی دوباره به پرسپولیس بازگشت و علاقه ای به حفظ گل محمدی نشان نداد تا او برای اثبات توانایی هایش راهی اهواز و فولاد شود. در آن مقطع فولاد به عنوان حیات خلوت بازیکنان جدا شده از پرسپولیس و شعبه دوم این تیم به شمار می آمد و یحیی در آرامش جنوب خود را پیدا کرد.

 

نمایش های درخشان در قلب خط دفاعی فولاد باعث شد میرو بلاژویچ در میان نام های بزرگ آن روزها به یحیی گل محمدی اعتماد کند. مدافع محجوب و بی حاشیه در فولاد و در ادامه در تیم ملی تولدی دوباره یافت و در آستانه 30 سالگی به اوج دوران ورزشی خود رسید.

 

یحیی و هم نسلانش اگر بدشانس نبودند، می توانستند حضور در جام جهانی 2002 را نیز تجربه کنند، اما شی گیون و یارانش سد محکمی برابر تیم دوست داشتنی چیرو شدند و اشک های یحیی بعد از گلزنی در لحظات پایانی در دیدار تهران مقابل ایرلند، اپیزود پایانی رویاهای جهانی برای شرکت در جام کره و ژاپن بود.

 

اما یحیی در ادامه رهبر تیم برانکو در مسیر فتح بوسان لقب گرفت. با جدایی علی دایی از ترکیب تیم ملی در حین برگزاری مسابقات به علت فوت پدر، یحیی بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست و پنالتی دقیق مقابل کره جنوبی میزبان، مسیر آخرین قهرمانی ایران در سطح قاره را هموار کرد.

 

 

اما در آن روزها بود که پرسپولیس و علی پروین دوباره خواهان بازگشت یحیی شدند. مدافعی که چهار سال قبل و با بی مهری تهران را به مقصد اهواز ترک کرده بود، در تابستان سال 1381 و به همراه کریم باقری به پرسپولیس بازگشت تا شاه مهره بازار تابستانی آن سال باشد. اولین فصل حضور یحیی در پرسپولیس دستاوردی برای او نداشت، اما مدافع پیش تاخته سرخپوشان در آخرین بازی فصل و در دقایق ابتدایی دربی، اولین و تنها گل خود در دربی را به ثمر رساند تا یکی از عوامل مهم برتری 1-2 پرسپولیس مقابل رقیب دیرینه لقب گیرد.

 

اما دومین سکانس حضور گل محمدی در پرسپولیس نیز توام با درگیری های مدیریتی و مشکلات ساختاری این باشگاه شد. یحیی نیز در فصل عجیب وینگو بگوویچ دردی از پرسپولیس دوا نکرد و بالاخره در سال 1384 و بعد از سپری کردن چند فصل بدون جام راهی صبا باطری شد.

 

یحیی در آن سالها از ارکان انکارناپذیر موفقیت های تیم ملی بود و در سومی درخشان ایران در جام ملت های 2004 و صعود بی دردسر به آلمان 2006، در قلب خط دفاعی تیم ملی نقشی اساسی ایفا کرد.

 

یک سال حضور در صبا، تجربه گلزنی در جام جهانی مقابل مکزیک و بازی کردن در جام جهانی و بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران در دیدار مقابل پرتغال، آخرین اپیزودها از دوران درخشان ورزشی مدافع خوش اخلاق و سر به زیر فوتبال ایران بود.

 

در دوران مربیگری نیز همانند روزهای حضور در مستطیل سبز، یحیی یک سرمربی خوش فکر، خوش رفتار و البته موفق بود. مقبولیت عمومی گل محمدی بین هواداران پرسپولیس، تیم پرستاره رویانیان را به او داد تا پرسپولیس نیم فصلی قابل قبول را در بین آن سالهای تلخ تجربه کند.

 

اما یک شکست دراماتیک مقابل سپاهان و البته پیش از آن از دست دادن بخشی از محبوبیت به علت نیمکت نشین کردن مهدی مهدوی کیا، در نهایت باعث شد دومین جدای یحیی از پرسپولیس نیز فضایی کاملا متفاوت از ورودش داشه باشد.

 

 

حالا در سومین مقطع، یحیی گل محمدی باز هم در شرایطی متفاوت به تم مورد علاقه اش بازگشته است. گروهی از هواداران در فوتبال ایران جدایی او از پدیده در این مقطع فصل را برنتابیده اند، اما هواداران پرسپولیس مانند دو مقطع قبلی، به وضوح آماده استقبال از شاید فنی ترین سرمربی فعلی ایرانی هستند.

 

یحیی برای رقم چهارمین قهرمانی متوالی پرسپولیس کار آسانی پیش رو ندارد. برنامه فشرده نم فصل دوم و البته دشواری های معمول نیمکت پرسپولیس، روزهای سختی را برای گل محمدی تدارک دیده است، اما او امیدوار است این بار نه تب مالت جلودارش باشد و نه حواشی عجیبی مانند فینال جام حذفی سال 92.