عادل فردوسی پور؛ چهره سال

در آخرین برنامه90 او حبیب رضایی،رامبد جوان و سروش صحت را آورده بود.اما حبیب خوش بیان،سروش نکته سنج و رامبد بی قید،که همه جا یک تنه می توانند مجلسی را به هم بریزند یا آن را تحت تاثیر حضور خود درآورند؛یکسره مسحور عادل شده بودند.
مانند کودکان،حالی می کردند که پشت میز عادل بنشینند یا کاغذهایش را زیر و رو کنند.(کاری که هر میلیون ها تماشاگر دیگر 90 هم آرزویش را دارند!)90 بدون شک تنها برنامه تلویزیون ایران است که آدمها می توانند در آن این طرف و آنطرف بروند،مسیج های موبایلشان را چک کنند و به در و دیوار سرک بکشند؛اما نه تنها برنامه خراب نشود،بلکه بهتر و جذاب تر شود.
عادل ویژگی های زیادی دارد که او را متمایز می کند.او بسیار با هوش است.با هوش به معنای سیاسی اش نه.(باهوش سیاسی یعنی کسی که بتواند تشخیص دهد که در هر مقطع،باد از کدام طرف می وزد!) عادل به معنای واقعی کلمه وجدان کاری دارد.او هیچ جا ننالیده است و سر مردم منت نگذاشته است که دارد کارش را درست انجام می دهد و «در سرما و گرما» کار کرده.(وای که این اصطلاح «در سرما و گرما »چقدر منت گذارانه است.)حافظه واطلاعات او که نیاز به گفتن ندارد.اما شاید مهمترینش همان چیزی باشد که حبیب رضایی عزیز گفت.این که او «در کنار مردم ایستاده است».
به همین دلیل است که در یک برنامه ورزشی،موفقیت اصغر فرهادی را تبریک می گوید.چون در کنار مردم ایستاده است.مردمی که ظرف یک دقیقه،برنامه مردمی را از برنامه «به فرموده»تشخیص می دهند.آنان که ریاکاری را از صداقت باز می شناسند.بی جهت نیست که عادل در پایان هر چالشی،می گوید که «مردم قضاوت خواهند کرد» و همواره به نظرسنجیهایش استناد می کند.