افغانستان، ارمنستان، بلاروس، کامبوج، چین، بروندی، برونئی، کوبا، کره شمالی، اریتره، هند، اندونزی، ایران، عراق، قزاقستان، قرقیزستان، لبنان، نیکاراگوئه، عمان، پاکستان، فیلیپین، روسیه، صربستان، سوریه، تاجیکستان، ترکمستان، ازبکستان، ونزوئلا، ویتنام و زیمبابوه کشورهایی بودند که با این قطعنامه مخالفت کردند.
این قطعنامه به پیشنهاد کانادا ارائه شده بود و تصویب آن زمینه ادامه فعالیت گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد درباره ایران را فراهم کرد.
دولت آمریکا که در سالهای گذشته به تروریسم اقتصادی علیه ایران روی آورده جزو کشورهایی بود که به قطعنامه مذکور رأی موافق داد. انگلیس، فرانسه، آلمان کانادا، رژیم صهیونیستی، عربستان سعودی و بحرین برخی از دیگر حامیان این قطعنامه بودند.
مصر، اکوادور، برزیل، اردن، کویت، لیبی، مالزی، مکزیک، مغرب، قطر، سنگاپور، سودان، تونس و اروگوئه جزو کشورهایی بودند که به این قطعنامه رأی ممتنع دادند.
جمهوری اسلامی ایران پیش از این در واکنش به تصویب قطعنامههای مشابه تأکید کرده که رعایت حقوق بشر را از الزامات شرعی، قانونی و موضوعی در راستای منافع و امنیت ملی میداند و همواره به آن اهتمام ورزیده است.
تهران با وجود این، استفاده سیاسی و ابزاری از حقوق بشر توسط کشورهای غربی علیه خود را محکوم کرده است.