با یک خداحافظی ملت را خوشحال کن

به گزارش پایگاه 598، آنهایی که از نزدیک مسعود شجاعی را می‌شناسند شهادت می‌دهند که خلقیات خاص خودش را دارد. از معدود فوتبالیست‌های ایران است که رسانه‌های ورزشی را دنبال نمی‌کند و برخلاف خیلی‌ها که فقط تظاهر می‌کنند رسانه‌ها را نمی‌بینند اما کارشان جست‌وجوی نام خود با ذره‌بین در صفحات روزنامه و مجازی است، شجاعی واقعا اینگونه است.

پس ایمان داریم نه این متن را می‌بیند و نه احتمالا صدها نوشته دیگر که از او انتقاد کرده‌اند. شاید رمز و راز ماندگاری‌اش با وجود این همه انتقاد هم همین باشد. واقعا نمی‌خواند و نمی‌داند چگونه ملتی از او تمنای خداحافظی با پیراهن تیم‌ملی را دارند.

شجاعی که قطعا خدماتش به اندازه مجذور و حتی 10 درصد علی دایی هم برای فوتبال ما نیست دقیقا در حال رفتن همان مسیری است که پیش‌تر بهترین گلزن تاریخ ملی ایران و فعلا جهان، رفت. دایی آنقدر ماند که در جام‌جهانی 2006 بی‌آنکه تقصیری داشته باشد عامل باخت‌های ما شناخته شد.

به همین جهت یکی از بدترین وداع‌های تاریخ را با بهترین گلزن‌مان داشتیم؛ کسی که 109 بار با پیراهن تیم‌ملی ما را از جا کند و شادمان کرد. مسعود شجاعی که انتظار می‌رفت بعد از جام جهانی 2018 یا جام ملت‌ها (که کلا نیمکت‌نشین بود) از فوتبال ملی خداحافظی کند، همچنان اصرار به ماندن دارد و حالا تاوان این سماجت عجیب و غریب‌تر از آن، سلیقه ویلموتس را مردم فوتبال‌دوست یک کشور پس می‌دهند.