پاسخ رهبر انقلاب به مشکل ازدواج برخی جوان ها

- آسان گیری

‌- الف ـ مراسم (تشریفات)

* تشریفات ساده‌ ازدواج اسلامی

شما اگر نگاه کنید به تشریفات ازدواج در میان اقوام مختلف، ‌ خواهید دید در اسلام تشریفات ازدواج ساده است. البته جشن و سرور و اینها عیبی ندارد؛ ‌هر کس هر مقداری که مایل است، ‌اما اینها جزو دین و جزو تشریفات رسمی و دینی ازدواج نیست.

هر کس خواست می‌تواند انجام بدهد، ‌ هر کس نخواست، ‌ نه.

اینکه حتماً بایستی بروند در یک معبد زانو بزنند جلوی کسی و چه بکنند ‌و مراسمی که در جاهای دیگر وجود دارد، در اسلام نیست.

در اسلام، یک صیغه‌ ای است شرعی که باید خوانده شود. البته در اسلام برای معاملات گوناگون، معاملاتی که اهمیتش کمتر از ازدواج است، شاهد می‌گیرند... حالا هم که مقررات ثبت است و درج در محاکم.

مراکز ثبت رسمی است و هیچ تشریفاتی ندارد؛ می‌توانند خیلی راحت و بدون تشریفات این ازدواج را انجام دهند.

* عقد اسلامی یا عقد جاهلی

در ازدواج، شرع مقدس اسلام، قیود جاهلی و شرایط مرسوم بین جهّال را برطرف کرد و یک سلسله حرف ها و شرایط جدید و سنّت های تازه‌ای را پایه گذاری کرد.

اگر ما کاری کنیم که عقد و ازدواج ما از آن چیزهایی که اسلام اِزاله کرده، دور و پاک باشد و به آن سنّت هایی که اسلام بنیان گذاری کرده است آراسته و مزین باشد، عقد و ازدواج ما اسلامی خواهد شد و عقد بر اساس رضای پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و رهبر عظیم الشأن بشریت خواهد شد.    

اگر خدای ناکرده آن چیزهایی را که اسلام اِزاله کرد و ریخت بیرون، اینها را ما در عقد ازدواج بیاوریم، آن وقت عقد ما، عقد جاهلی خواهد شد. خودمان مسلمانیم، اسممان مسلمان است اما کارمان، کار جاهلیّت خواهد شد.

یا اگر آن چیزهایی را که اسلام بنا گذاشت در کار ازدواج، این را رعایت نکنیم، باز عقد، عقد اسلامیِ کامل نخواهد بود.

اگر عقد، اسلامی بود، به سبک سنّت های قرآنی و بنیان گذاری شده‌ به وسیله‌ی اسلام، زندگی شیرین می‌شود و زن و شوهر با هم خوب زندگی می‌کنند.

* آسان بگیرید، خداوند کفایت می‌کند

جوان ها وقتی صحبت می‌شود می‌گویند، اگر ازدواج کنیم بعدش چه کار کنیم برای خانه، برای شغل؟ اینها همان قیودی است که همیشه جلوی کارهای اصلی و اساسی را می‌گیرد.

فرمود: «اِنْ یَکونوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللهُ مِن فَضلِهِ»[۲]

یعنی خدای متعال اینها را کفایت خواهد کرد. ازدواج بکنید. ازدواج در وضع معیشت آنها دشواری خاصی بوجود نمی‌آورد. بلکه به عکس، خداوند آنها را از فضلش غنی هم می‌کند. این را خدای متعال فرموده است.

بله، ما برای خودمان به قول معروف به جای خَرج، بَرج درست می‌کنیم. اضافه ‌های زندگی و نیازهای کاذب به‌وجود می‌آوریم. بله، البته مشکل پیش می‌آید. تقصیر کیست؟ در درجه‌ی اول تقصیر متمکّن است.

آن کسانی که امکانات دارند، سطوح را بالا می‌برند. بعد هم تقصیر بعضی از مسئولین است، که بالاخره باید بگویند. باید وسایل را فراهم کنند، فراهم نمی‌کنند. نمی‌خواهیم بگوییم که دولت ها برای جوانها و برای ازدواجشان وظایفی ندارند؛ امّا این باید برای جامعه اسلامی جا بیفتد که ازدواج یک ضرورت است، باید انجام بگیرد. باید تحقّق پیدا کند.

اینکه دخترها بگویند ما هنوز آمادهی ازدواج نشده‌ ایم، پسرها بگویند ما هنوز عقل زندگی نداریم، حرف های منطقی آن چنانی نیست. در خیلی از مسائلِ زندگی، ما می ‌بینیم که نه، جوان ها آمادگی هم دارند، خیلی هم خوبند. می‌فهمند. منتهی این ازدواج یک مسئولیت‌پذیری هم هست. این حسّ گریز از مسئولیت، مقداری مانع می‌شود از اینکه این کار انجام شود.

پی نوشت:

[۱] سوره‌ ص، آیه‌ ۸۶

[۲] سوره‌ نور، آیه‌ ۳۲