به گزارش پایگاه 598، علی ربیعی سخنگوی دولت به مناسبت فرارسیدن هفته دولت یادداشتی را در روزنامه ایران منتشر کرده که عملا مطلب منتشر شده به نام وی، ترکیبی از حمله به دولت قبل و تمجید عجیب و اغراق گونه از دولت کنونی است که مردم به طور کامل جنس تدابیر آنها را لمس کرده اند. ربیعی همچنین در اقدامی عجیب تر جایگاه خود را فراموش کرده و توصیه های سیاسی نظیر انتخاب اعتدالیون برای انتخابات های پیش رو را هم در مطلب خود جای داده است. برای مردم درگیر با مشکلات ناشی از ناکارامدی مسئولان دولت تدبیر، باور این تصور که ذهن مسئولان دولتی را به جای حل مشکلات مردم، انتخابات های پیش رو مشغول کرده، واقعا سخت و رنج آور است.
به گزارش جهان نيوز، بخش های مهم این یادداشت را در ادامه خواهید خواند:
*در دوره دولتی که ما آن را تحویل گرفتیم کشور به بالاترین درآمد تاریخ نفت دست یافت اما اطلاعات اندکی درباره مصارف آن درآمد کلان که میتوانست کشور ما را در ردیف اقتصادهای شکوفای آسیای جنوب شرقی قرار دهد وجود داشت.
*در دوره اعتدال بود که سیلی از نور بر تاریکخانههایی که به بهانه تحریم در قلمرو دور از نظارت مردمی قرار گرفته بودند تابیده شد... به نظر من در هیچ دورهای مانند امروز شفافیت وجود نداشت.
*آثار تحریمهای امریکا آنطور که باید هنوز برای جامعه روشن نشده است. پدیده ترامپ منحصربه فرد است حتی در تاریخ امریکا. براستی میتوان گفت نوعی ناامنی را به همه جهان تسری داده و با همه توان امریکا و عنادهای شخصی و تفکرات چالشگرانه خود علیه ایران بسیج شده است.
*فشار امروز به ایران در فروش نفت فقط با دوره دکتر مصدق قابل مقایسه است. از نظر اقتصادی فشار زیادی به زندگی مردم وارد میشود. دهکهای پایین حال و روز خوشی ندارند؛ بازنشستگان و کارگران و بیکاران با سیلی صورت خود را سرخ میکنند. وقتی به شهرهای کوچک و حاشیه شهرها میرویم این وضعیت تشدید میشود. من فکر میکنم اگر این فشار امریکا در جامعهای غیر از ایران و در غیاب دولتی با تدبیر رخ میداد قطعاً فاجعههای انسانی بزرگی به بار می آمد.
*مردم حق دارند نقد و گلایه کنند و فریاد بزنند اما وقتی میبینند عدهای برای کسب قدرت و امیال سیاسی غیرمنصفانه با صدایی بلندتر از صدای محرومان به جیغ و داد سیاسی مشغولند تا دستاورد دولت را نفی و با پول بیت المال ناامیدی تزریق کنند، نمک به زخمشان پاشیده میشود.
*بهعنوان یک شهروند و نه در مقام سخنگوی دولت میگویم که برادر جان و خواهر عزیز و همه آنها که پای صندوق رأی رفتید؛ درست انتخاب کردید. اگر دولت اعتدال امروز نبود همه اروپا و آسیای جنوب شرقی و حتی چین و روسیه هم متحد امریکا بودند. نیازی به بستن صدای وزیر خارجه ما نبود. برای انزوای بیشتر ایران کافی بود اظهارات برخی مسئولان قبل را بیشتر تکرار میکردند. در دوره قبل با وجود تحریمهای بینالمللی و قطعنامههای متعدد شورای امنیت، در جهان تبدیل به یک جزیره شده بودیم. همان قطعنامههایی که رئیس وقت دولت آنها را کاغذپاره مینامید و با ورود به مباحث بیحاصل و بیفایده تاریخی، خود را کنار نظامهای پرمساله، فروریخته و آتش افروز گذاشته بود.
*به نظرم در انتخابات 92 و 96 درست انتخاب کردیم و از اسفند 98 تا 1400 هم با همین عزم و اراده باید گام برداریم.