طرح سؤال از رئیس جمهور با هر نیت و قصدی که کلید زده شد، بالاخره صبح روز چهارشنبه به مرحله اجرا رسید. در این جلسه چه از طرف سؤال کنندگان و چه از طرف رئيس‌جمهور، مطالبی عنوان شد که مطمئناً در روزهای آینده، مبنای تحلیل و بررسی ها بسیاری خواهد بود. بررسی عکس العمل های مردم ایران از نگاه جامعه شناختی سیاسی، به خوبی روشن ساخته است که در متُد تحلیل‌گری مردم ایران، هر اظهار نظر و عمل‌کردی در فضای سیاسی از سوی مسئولین، ابتدا با خط کش مواضع و مطالبات امام خامنه ای (مدظله) سنجیده می شود؛ هر چند این موضوع بیشتر در مباحث کلان و اصلی کشور جاری است و قاطبه مباحث مطرح شده در مجلس از جنس مسائل فرعی، دسته چندم و گاهي جزیی بوده است. با توجه به این نکته به منظور بصیرت سنجی سؤال کنندگان و شخص رئیس جمهور، توجه به مطالبات و مواضع امام خامنه ای (مدظله) درباره برخی از مطالب مطرح شده در جلسه سؤال از رئیس جمهور می تواند ما را در شناخت صحنه و بازیگران آن یاری دهد.
1- بخشی از سؤالات، در مورد اظهار نظرهای
چالشی از سوی دولت، طراحی شده بود. به عنوان مثال طرح مواضعی درباره مسئله
حجاب از سوی شخص رئیس جمهور یا مسئله مکتب ایرانی از سوی برخی افراد حاشیه
ساز در درون دولت از جمله کلیدی ترین مسائل مورد اشاره سؤال کنندگان از شخص
رئیس جمهور بود. حال در این رابطه مباحث و پرسش های متعددی مطرح می شود؛
پرسش هایی مثل اینکه آیا طرح مجدد این مسائل ضروری بوده است یا خیر؟ آیا
این پرسش ها با نگاه به مواضع و مطالبات امام خامنه ای (مدظله) طراحی شده
است یا چنین ملاحظه ای در طراحی سؤال‌ها، کمرنگ بوده است؟ در ادامه، گزیده
ای از سخنان رهبر معظم انقلاب خواهد آمد شاید برای دریافت پاسخ پرسش هایی
از این دست، مناسب باشد:
رهبر معظم انقلاب (مدظله) آبان‌ماه سال گذشته دیداری با جامعه مدرسين حوزه علميه قم داشتند. در این جلسه یکی از حضار، سخنانی در مورد موضوع مکتب ایرانی و مسئله حجاب، عنوان می‌كند؛ ايشان در اين جلسه مي‌فرمايند:
«من اين مطلب را قبول ندارم؛ مسئولان امروز همه حجاب فقهي را قبول دارند ولي اختلاف سليقه در تاكتيك‌هاست.»
«من با طرح مكتب ايراني مخالفم و نسبت به اين موضوع به آقايان تذكر هم دادم ولي برداشتم اين نيست كه منظور آنها مقابل قرار دادن ايرانيت در برابر اسلاميت باشد. بنده هم همين اعتقاد را دارم كه آقاي احمدي‌نژاد واقعا نمي‌خواهد ايران را مقابل اسلام و برتر از آن قرار دهد»
البته برخی از این نقل ها از سوی حاضرین به صورت زیر نیز بیان شده است:
«من اعتقاد به نصح دارم. ... منتها مراقب باشند كه يك جهت گيري عامي براي زمين زدن دولتي كه حالا نسبت به شعارهاي انقلاب وفادار است، نسبت به رهبري اظهار اطاعت مي كند و چه و چه، ايجاد نشود، به آن حركت كمك نشود. عرض ما اين است. يك جوري نصيحت كنيد كه آن كساني كه قصد ريشه كني دارند، نتوانند استفاده كنند ولي خوب نصيحت كنيد، پيغام بدهيد، كاغذ بنويسيد، اگر يك جايي واقعا ديديد ضرورت دارد، اعلام هم بشود. اعلام عمومي در مواقع ضروري ايرادي ندارد، اما بايد مراقبت بشود، اين جور نيست كه حالا انسان هر اعتراضي دارد مصلحت باشد كه اين را علني و عمومي كند.»
«در شرايط كنوني اختلاف نظر هست و من هم برخي مسائل را قبول ندارم اما الان اگر رهبري چيزي بگويد، رئيس جمهور مي‌پذيرد و به آن عمل مي‌كند»
«بنده از همه دولت‌ها حمايت كرده‌ام ولي اين دولت با "دولت‌هاي گذشته" تفاوت دارد و فرق اساسي در اين است كه تلاش نمي كنند حاكميت دوگانه درست كند. در گذشته حرف دشمن القاي حاكميت دوگانه بود و در برخي ادوار هم برخي افراد دنبال القاي اين وضعيت در كشور بودند كه دولت و مجلس در مقابل ولايت فقيه كه محور نظام است، قرار دارد ولي الان اينگونه نيست.»
رهبر معظم انقلاب (مد ظله) در دیدار با اعضای هیئت دولت نيز در خصوص این مسائل فرمودند:
«مسئله‌ى ديگرى هم كه باز مطرح مي‌شود و من به طور كلى عرض مي‌كنم، اين است: با اين همه كارى كه دولت دارد، سعى كنيد دچار حاشيه‌سازى‌هاى مسئله‌دار نشويد. دولت دارد كار مي‌كند، تلاش مي‌كند، ميدان هم براى كار بحمدالله هست، نياز هم به كار هست. خب، يك ميدان كارى وجود دارد، نياز فراوانى هم وجود دارد، دولت هم نشان داده كه اهل خطرپذيرى و وارد شدن در ميدان‌هاى كار و با همه‌ى وجود كار كردن و وارد ميدان شدن است؛ خيلى خوب، با اين اوضاع و احوال، واقعاً شايسته و سزاوار نيست كه حواشى‌اى به‌وجود بيايد؛ حالا چه حواشى‌اى كه خود شما گاهى اوقات بى‌توجه به وجود مى‌آوريد، چه آن‌هايى كه ديگران به وجود مى‌آورند و شما هم تسليم آنها مي‌شويد؛ از اين حواشى بايد پرهيز كرد. نگذاريد در فضاى كشور، در فضاى بين دولت و مردم، درگيرى‌ها و دل‌هره‌هايى به وجود بيايد كه شماها را از كار باز بدارد.
مسائل گوناگونى مطرح مي‌شود. توصيه‌ى من اين است كه در زمينه‌ى علاقه‌ى به ايران، علاقه‌ى به كشور و گرايش به ايران، چند نكته را توجه داشته باشيد. يكى اينكه مهم‌ترين بخش مربوط به كشور، زبان و ادبيات است. علاقه‌ى به ايران، اين‌جورى تحقق پيدا مي‌كند. ما در كشور زبان‌هاى مختلفى داريم؛ اما زبان ملى، فارسى است. آن كسانى كه زبان‌هاى مختلف دارند، خودشان جزو مروجين درجه‌ى يك زبان فارسى هستند. بهترين مقالات را در زمينه‌ى زبان فارسى، ترك‌زبان‌ها نوشتند؛ اين را من از روى اطلاع دارم عرض مي‌كنم. ان‌شاءالله كردها هم مي‌نويسند؛ حرفى نيست، ما استقبال مي‌كنيم. محققين برجسته‌ى ترك‌زبان كشور، در طول دهه‌هاى گذشته، بهترين و قوى‌ترين مقالات را در زمينه‌ى زبان فارسى نوشتند. بنابراين نبايد تصور شود كه زبان فارسى نماد مليت ايران نيست؛ چرا، هست. روى اين موضوع تكيه شود.
يا روى ايرانِ بعد از اسلام تكيه شود. افتخاراتى كه ايرانِ دوره‌ى اسلامى دارد، در هيچ دوره‌ى ديگرى از دوره‌هاى تاريخىِ ما اين افتخارات وجود ندارد؛ من اين را با استدلال به شما عرض مي‌كنم و اين قابل اثبات است. گسترش كشور، پيروزى‌هاى بزرگ نظامى كشور، پيشرفت‌هاى عظيم علمى كشور در زمينه‌هاى گوناگون، همه‌اش مال دوره‌هاى بعد از اسلام است. نه اينكه قبل از اسلام از اين چيزها ندارد؛ چرا، اما نسبت به دوره‌ى اسلامى، آنها ناقص است، كم است. البته يك چيزهايى به عنوان گفته‌ها مطرح مي‌شود، اما چيزهايى نيست كه مستند باشد و كسى بتواند آنها را اثبات كند؛ اينها قابل اثبات نيست. اما آنچه كه در دوره‌ى اسلامى واقع شده، قابل اثبات است؛ روشن است. شما نگاه كنيد ببينيد پيشرفت نظامى و علمى و فرهنگى ايران در دوره‌ى ديلمى‌ها، در دوره‌ى سلجوقى‌ها، بعدها در دوره‌ى صفويه، و حتى در اين وسط، در بخشى از دوره‌ى حاكميت مغول چگونه است. مغول‌ها به ايران كه آمدند، ايرانى شدند و تحت تأثير فرهنگ ايران قرار گرفتند؛ كمااينكه به هند كه رفتند، هندى شدند. چه كارهاى برجسته و عظيم علمى و فرهنگى و هنرى در اين دوره انجام گرفته. اگر كسى مي‌خواهد از ايران و ايرانى‌گرى حمايت كند، خب، ايران دوران اسلامى، هم مدون‌تر است، هم مستندتر است، هم قابل قبول‌تر است، هم جلوى چشم است؛ كتابش جلوى چشم است، معمارى‌اش جلوى چشم است، نشانه‌هاى علمى‌اش جلوى چشم است؛ تاريخش تدوين‌شده و روشن است.»
از آن‌جایی که برخی از این مسائل و انتقادها از سوی امام خامنه ای (مدظله)، به عنوان مسائلی فرعی و جزیی، مطرح شده است، مناسب است، مواضع و مطالبات امام خامنه ای (مدظله) در مورد پافشاری بر طرح چنین مسائلی را ببینیم. لازم به ذکر است این بیانات توسط امام خامنه ای (مدظله) برای پایان دادن به جنجال بر سر موضوع دوستی با مردم اسرائیل از تریبون نماز جمعه مطرح شده است:
«يكى از چيزهايى كه براى كشور ما حقيقتاً مهم است اين است كه مردم احساس امنيت سياسى و روانى بكنند؛ فضاى روانى جامعه دچار التهاب نباشد. سعى مي‌كنند التهاب‌آفرينى كنند؛ اين هست. اين، جزو سياست‌هاى مخالفان نظام جمهورى اسلامى است. البته خود ما هم گاهى اوقات، نادانسته اين التهاب‌ها را افزايش مي‌دهيم. من توصيه مي‌خواهم بكنم - حالا مردم عزيز ما بحمداللَه از بسيارى از كارهايى كه در اين زمينه انسان مشاهده مي‌كند، بركنارند. مردم نگاه مي‌كنند به بعضى از گفت‌وگوها و بگومگوهاى بي‌جا و بي مورد كه گاهى در بين نخبگان سياسى مشاهده مي‌شود؛ نگاه مردم نگاه رضايت‌مندانه نيست. اين را ما از مراجعات مردم به‌خوبى مي‌فهميم - ...يك نفر پيدا مي‌شود درباره‌ى مردمى كه در اسرائيل زندگى مي‌كنند، اظهار نظرى مي‌كند. البته اين اظهار نظر، اظهار نظر غلطى است... حالا كسى حرف اشتباهى ميزند، عكس‌العمل‌هايى هم در مقابل آن نشان داده مي‌شود. خوب، مسئله را بايد تمام كرد. اين كه يك روز يك نفر از اين طرف بگويد، يكى از آن طرف بگويد، يكى اين‌جور استدلال كند، يكى از آن طرف حرف بزند، درست نيست. اين التهاب‌آفرينى است. حرفى بود، گفته شد و اشتباه بود و تمام. موضع دولت جمهورى اسلامى هم اين نيست... خوب، اين حرف خطايى بود، حرف درستى نبود. اين را نبايد وسيله‌ى التهاب قرار داد. من خواهش مي‌كنم از همه، اين‌جور مسائل كوچك و مسائل جزئى را - حرفى كه بر زبان كسى جارى مي‌شود؛ مطلبى گفته مي‌شود - وسيله‌اى قرار ندهند براى اينكه مدتى جريان‌سازى و مسئله‌آفرينى در سرتاسر كشور بشود؛ يك عده مخالف، يك عده موافق، سر قضيه‌اى پوچ. موضع نظام هم معلوم است. تمام شد.»
2- سؤال کنندگان از رئیس جمهور در بخش دیگری از سؤال‌هاي خود، خواستار پاسخگویی رئیس جمهور در مورد برخی از عمل‌کردهایش شدند. برای مثال مطرح کردن مسائلی مثل عزل وزیر اطلاعات و تأخیر در مورد حکم ابقای وی و همچنین شبهاتی از خانه نشینی رئیس جمهور، از شاخص ترین مسائل مطرح شده در این زمینه از سوی سؤال کنندگان است. در ادامه موضع امام خامنه ای (مدظله) در این مورد را نیز خواهیم دید.
رهبر معظم انقلاب (مدظله) طی سخنانی نزدیک به زمان وقوع مسائل مطرح شده بالا بیاناتی داشتند که با فرض شخصی نگارنده، ممکن است به موضوع خانه نشینی رئیس جمهور ارتباط داشته باشد، ایشان در یکی از این بیانات خود می فرمایند:
«باید از هر کار و اقدامی که موجب پای‌کوبی و جنجال دشمنان می شود، و دوستان را نیز ناراحت می کند، پرهیز شود.»
این ارتباط دهی نگارنده از آن جهت است که پس از این سخنان، شخص رئیس جمهور در جلسه هیئت دولت حاضر شدند و سخنانی بیان داشت که بیشتر دارای مضامین محوریت ولایت، و ولایت پذیری ایشان بود و با این سخنان، تقريباً آبی به آتش دشمنان ریخت.
در بخش دیگری از سؤالات، طراح سؤال مسئله تأخیر ابقای وزیر اطلاعات را به نوعی مخالفت رئیس جمهور با حکم رهبری تلقی كرده بودند. امام خامنه ای (مدظله) در مورد مسئله عزل وزیر اطلاعات که رسانه های غربی برای القای حاکمیت دوگانه در کشور تبلیغات بی امانی داشتند، چنین فرمودند:
«رهبری هیچ‌گاه بنای دخالت در تصمیم ها و كارهای دولت را ندارد، مگر آن‌جایی كه احساس كند مصلحتی مورد غفلت قرار گرفته است... در قضیه اخیر هم كه چندان مهم نیست، احساس شد از مصلحت بزرگی غفلت شده است... نظام جمهوری اسلامی، دستگاه مقتدری است و رهبری هم محكم در مواضع صحیح خود ایستاده است... و من مي‌خواهم بگويم اين حالت صخره‌گون را ملت و دولت عزيز ما حفظ كنند. نگذاريد اختلاف به وجود بيايد. نگذاريد شكاف به وجود بيايد. نگذاريد آنچه را كه دشمن در تبليغات و در خباثت‌هاى سياسى و تفتين‌هاى سياسى مي‌خواهد در مورد كشور ما انجام بدهد، انجام دهد... شما ببينيد در همين پنج شش روز گذشته سر يك قضيه‌اى كه آن‌چنان هم از اهميت بالائى برخوردار نبود - سر مسئله‌ى اطلاعات و امثال اينها - چه جنجالى در دنيا راه انداختند. تحليل‌ها را بردند به اين سمت كه بله، در داخل نظام جمهورى اسلامى شكاف ايجاد شده است، حاكميت دوگانه شده است، رئيس جمهور حرف رهبرى را گوش نكرده است! دستگاه‌هاى تبليغاتىِ خودشان را از اين حرف‌هاى سست و بى‌پايه پر كردند. ببينيد چطور منتظر بهانه‌اند. ببينيد چطور مثل گرگ در كمين نشسته‌اند كه يك بهانه‌اى پيدا كنند، هر جور مي‌توانند، حمله كنند.... بنده‌ى حقير هم طبق اصول بنا ندارم در كارها و تصميم‌هاى دولت وارد شوم. خب، مسئوليت‌ها در قانون اساسى مشخص است؛ هر كس مسئوليتى دارد؛ مگر آن‌جايى كه احساس كنم يك مصلحتى دارد تفويت مي‌شود؛ مثل اينكه در همين قضيه‌ى اخير اين‌جورى بود؛ انسان احساس مي‌كند يك مصلحت بزرگى دارد مورد غفلت قرار مي‌گيرد، تفويت مي‌شود؛ خب، انسان وارد مي‌شود كه جلوى اين تفويت مصلحت را بگيرد. اين، مسئله‌ى مهمى نيست، نظائرش هم اتفاق مى‌افتد؛ اما مخالفين، دشمنان بيرونى، تريبون‌دارهاى بين‌المللى، بوق‌هاى تبليغاتى، از همين مسئله استفاده مي‌كنند براى اينكه فضاى تبليغاتى را شلوغ كنند...عرض من به عناصر داخلى، به مردم دل‌سوز، به برادران و خواهرانى كه در داخل با مسائل تبليغاتى سر و كار دارند، اين است كه سعى كنند به اين آشفتگى كمك نكنند. اين كه تحليل بگذارند، يكى از آن طرف، يكى از اين طرف، اين عليه آن، آن عليه اين، براى هيچ و پوچ، چه لزومى دارد؟ نه، دستگاه بحمداللَه دستگاه مقتدرى است، مسئولين مشغول كارشان هستند، رهبرى هم كه بنده‌ى حقير هستم با همه‌ى حقارت، خداى متعال كمك كرده، ما در مواضع صحيحِ خودمان محكم ايستاده‌ايم. تا من زنده هستم، تا من مسئوليت دارم، به حول و قوه‌ى الهى نخواهم گذاشت اين حركت عظيم ملت به سوى آرمان‌ها ذره‌اى منحرف شود. »
3- بخش دیگری از سؤالات در مورد مسئله تعامل دولت و مجلس مطرح شد. در این بخش سؤال کننده معتقد بود دولت در مواردی به قانون مجلس کم توجهی نشان داده و یا قانون مجلس را معطل كرده است. در ادامه به بیانات امام خامنه ای (مدظله) اشاره خواهیم كرد که در آن، به مسئله تعامل دولت و مجلس، اشاره شده است. این سخنان در جمع نمایندگان مجلس در تاریخ ۱۳۹۰/۰۳/۰۸ بیان شده است:
«مطلب ديگر هم همين توصيه‌اى است كه من هميشه دارم و آن، هم‌افزايى با قوه‌ى مجريه است -قوه‌ى مجريه و قوه‌ى قضائيه، ليكن عمدتاً قوه‌ى مجريه؛ چون سر و كار مجلس با قوه‌ى مجريه است- بايد هم‌افزايى كرد. نبايستى كار را جورى تنظيم كرد، جورى پيش برد كه معنايش دعوا و اختلاف باشد؛ اين در بيرون، روى مردم، خيلى تأثيراتش بد است. گاهى ديده مي‌شود كه مثلاً در مجلس، در يك نطقى، در يك اظهار نظرى، يك حرفى زده مي‌شود. خب، حرف كه زده شد، پرتاب شد ديگر. اگر خداى نكرده حرفى باشد كه كسى را يا جمعى را متهم كند، جبرانش به‌آسانى ممكن نيست؛ مردم را نااميد مي‌كند. امروز مسئولين دارند تلاش مي‌كنند، كار مي‌كنند. نگوئيد فلان ضعف و فلان ضعف وجود دارد. بنده به ضعف‌ها آگاهم. شايد بنده بعضى از ضعف‌ها را هم بدانم كه خيلى‌هاى ديگر ندانند. با وجود اين ضعف‌ها، آن چيزى كه امروز در قوه‌ى مجريه وجود دارد، يك شاكله‌ى خوب و مطلوب است. در كشور دارد كار انجام مي‌گيرد. خب، بايستى همكارى كرد، بايد كمك كرد؛ هم مجلس كمك كند به دولت، هم دولت كمك كند به مجلس؛ هم قانون فصل‌الخطاب است براى عمل دولت، هم گرايش‌هاى دولت و تشخيص‌هاى دولت يك اشاره است به قانون‌گذار براى كيفيت قانون‌گذارى. اين مسئله با استقلال مجلس منافات ندارد. من نماينده‌ى مجلس هم بودم، رئيس دولت هم بودم؛ من هر دو جا را تجربه كردم. در طول اين سال‌هاى متمادى هم، هم مجالس را ديدم، هم دولت‌ها را ديدم. هيچ اشكالى ندارد كه يك مجلسى قانون صحيح و درست و قوى و منطقى را جورى تنظيم كند كه براى دولت، رفتار طبق آن قانون، عملى باشد، ممكن باشد، آسان باشد. اگر اين شد، معنايش اين نيست كه مجلس استقلال ندارد. بعضى‌ها كه شايد مي‌خواهند سر به تن اين مجلس هم نباشد، آدم مى‌بيند كه شده‌اند دل‌سوز استقلال مجلس: آقا مجلس استقلال داشته باشد! اين هيچ منافاتى با استقلال مجلس ندارد. انسان نگاه كند ببيند دولت چه جورى مي‌تواند عمل كند، چه جورى بهتر مي‌تواند عمل كند، چه جورى آسان‌تر مي‌تواند عمل كند، قانون را تنظيم كند و در اين مجرا بيندازد؛ اين ممكن است، هيچ اشكالى هم ندارد. از آن طرف هم وقتى قانون تهيه شد، منجز شد، دولت موظف است با همه‌ى وجود، با همه‌ى قوا، بدون بهانه‌گيرى، طبق آن قانون عمل كند. دو طرف قضيه، اين‌جورى است؛ يعنى هر دو مي‌توانند به هم كمك كنند، هم‌افزايى كنند؛ اين لازم است، اين بايد انجام بگيرد. اگر چنانچه از هر دو طرف يك بهانه‌هايى اتفاق افتاد؛ اين طرف گفت نه، اين قانون را چون دولت اين‌جورى مي‌خواهد، ما نمي‌كنيم؛ آن طرف هم گفت چون اين قانون، اين گوشه‌اش كج است، ما هم زير بار نمي‌رويم؛ خب، اين كه نمي‌شود؛ اوضاع مملكت نمي‌چرخد. رفق، خوب است... آن كه آدم نبايد با او سازش كند، دشمن است؛ آدم با دوست بايد سازگارى نشان دهد. بالاخره بايد تحمل كنند؛ يك چيزى را اين از آن تحمل كند، يك چيزى را آن از اين تحمل كند.»
در بیاناتی دیگر ایشان می فرمایند:
«... بى‌دليل گزارش‌هاى رسمى مسئولان برجسته‌ى نظام را زير سؤال نبرند. هم در قوه‌ى قضائيه اين حرف هست، هم در قوه‌ى مجريه اين حرف هست، هم در قوه‌ى مقننه اين حرف هست. زير سؤال بردن فعاليت‌ها، زحمات را ضايع مي‌كند. انسان مى‌بيند اين ايام در مورد آمارهاى قوه‌ى مجريه خدشه مي‌كنند، در مورد اظهارات و آمارهاى قوه‌ى قضائيه خدشه مي‌كنند، در مورد اقدام‌هاى مثبت و فعاليت‌هاى خوب قوه‌ى مقننه و مجلس القاء شبهه مي‌كنند؛ اين، اعتماد مردم را از بين مي‌برد... البته در مواردى ممكن است يك آمار دروغ، آمار غلط، آمار اشتباهى هم داده شود؛ اين را نبايد تعميم داد و شبهه كرد؛ اين، اعتماد مردم را از دستگاه‌هاى نظام، از بدنه‌هاى نظام سلب مي‌كند، ضايع مي‌كند. مسئولين به اين نكته توجه داشته باشند. بنابراين، اين اعتماد هم خيلى مهم است.»
در پایان باید اشاره كنيم که امام خامنه ای (مدظله) در پیامی به مناسبت آغاز به کار مجلس هشتم در مورد وظیفه نظارتی مجلس که یکی از مصادیقش همین جلسه سؤال از رئیس جمهور است، می فرمایند:
«دو عنصر نظارت و همکاری صمیمانه، در تعامل با قوای دیگر، باید دو بخش تفکیک ناپذیر باشند. مسئولیت نظارتی مجلس هرگز نباید به دست اهمال سپرده شود، اما هرگز هم نباید نظارت مجلس به معنای رقابت با دولت و نشنیدن نیازها و ضرورت‌ها و تنگناهای آن شمرده شود. محور کار و عمل در کشور و نماد داخلی و خارجی نظام جمهوری اسلامی، عمدتاً قوه‌ی مجریه است. همه باید به آن کمک کنند و هرگاه دولتی بانشاط بیشتر و همت بالاتر و ارزش‌گرائی قوی‌تر در صحنه است، این کمک باید مضاعف شود. متقابلاً دولت باید مجلس قانون‌گذاری را راهنمای عمل خود بداند و به قوانین مجلس، یک‌سره پایبند باشد و از آن تخلف نکند. بر سر دوراهی‌های اختلاف نظر، کارشناسانی از دوطرف، گره را بگشایند و راه درست را پیش پای هر دو طرف باز کنند.»
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
ارسال نظرات
ناشناس
۱۵:۳۹ - ۰۴ فروردين ۱۳۹۱
درود بر نويسنده باانصاف اين نوشته.ولايت پذيري را اينگونه متجلي كنيد
پاسخ 
جدیدترین اخبار پربازدید ها
