نقدی بر صدا و سیما

غایت رسانه در تمدن غرب تلاش برای توجیه ناکارآمدی های نهاد قدرت،  دیگر جلوه دادن واقعیات و ایجاد انحراف در افکار از جهت اصلی و  سرگرمی برای انسان مدرن است.

از طرفی در نظام معرفتی جمهوری اسلامی با طرز فکری مواجهیم که به رویکرد مادی جهان مدرن، نه می گوید، شعار نه شرقی نه غربی سر می دهد، و خود را ارائه دهنده ی الگوی اصیل فکری برای رسیدن انسان به آن هدف الهی که سعادت است می داند.

با این وجود متاسفانه شواهد در رسانه ملی چیزی جدای از آرمان های بیان شده را نشان می دهد. عرصه رسانه ای جمهوری اسلامی را باید از منظر آرمان خواهی نقد کرد. صدا و سیما عرصه ای ست که نه تنها در آن باید آنچه هدف اصلی رسانه ی جهانی است، نقد و نفی شود، بلکه می بایست ارزش های اسلامی را به  وسیله خود در اذهان بشر نهادینه کند.

رسانه ملی باید بکوشد تا آرمانهای اسلامی آنطور که صحیح است تبیین شود و دغدغه مخاطبش به جای سرگرمی صرف، حول ارزش های انسانی اصیل باشد اما دقیقا رسانه ی امروز ما همان چیز است که در رسانه ی جهانی می بینیم، باهمان تراز ها و همان ارزش ها، با همان نوع نگاه ها و باهمان ارزش گذاری ها، با همان ساختار کلانی که در شعارها بر آن مرگ می گوید، با این تفاوت که مخاطب از گزندِ صحنه های تحریک کننده ی جنسی در امان است و خب احتمالا فکر میکند دیگر همه چیز گل و بلبل است! غافل از اینکه با تولید برنامه های زردی همچون #عصرجدید، #کودکشو، #ستاره_ساز، #دورهمی، #خندوانه و امثال این برنامه ها که تنها نام بردنشان فرصتی مفصل تر می طلبد،  در بستر همان رسانه ای کنشگری می کند که نفی اش میکند.

این قبیل برنامه های صدا و سیما برنامه هایی بدون محتوا، بدون نگاهی صحیح برای اصلاح ساختارها و برنامه هایی صرفا برای تحریک احساسات مخاطب و تبدیل رسانه ی ملی به بنگاه اقتصادی است.

در این بین اما پخش سریال جنجالی #گاندو فرصت خوبی برای تغییر این ریل گذاریِ رسانه ی جمهوری اسلامی است.

اساسا فارغ از ایرادات ساختی-هنری این سریال، محتوای گاندو آن هم فارغ از جذابیتهای امنیتی و مخاطب پسندش، حرف تازه ای را که انتظار می رفت در طول این مدت از رسانه ی ملی پخش شود، بیان کرد.

حرفهایی از جنس اصلاح، عدالت، مبارزه با فساد، مردم گرایی و... که تا به امروز صحبت کردن از آن به مثابه صحبت از یک تابو بود.

این سریال هرچند ناقص و ناشیانه، هرچند بی تدبیر و دیالوگ زده، این تابو  را شکست! و خدا را شکر که شکست.

گاندو تلاش خوبی برای شروع رسانه ی ایده آل جمهوری اسلامی ست که سریال در کنار هیجانهای بصری و داستانی به مخاطب تلنگر بزند، تابوشکنی و آرمان خواهی کند، نوع نگاه هارا به نقد بکشد، و گامی رو به جلو بردارد.