هر دو با یک هدف و کارکرد مشخص: شکستن مقاومت ایران و بازگرداندن ایران به پای میز مذاکراتِ بدونِ نتیجه. به عبارت دقیقتر شینزو آبه و سایرین، یک میانجی نیستند بلکه گزینه جدید فشار بر ایران بهحساب میآیند.
اما نکات گفتنی:
۱. در دور جدید، چرا ژاپن و سپس آلمان و ...؟
الف. نخست وزیر
ژاپن حامل بسته وسوسهکننده اقتصادی است. کشورهایی همانند عمان و... صرفا
حامل پیام هستند و نمیتوانند ترغیب کننده ایران برای ورود به مذاکرات
باشند.
ب. ژاپن و سایر میانجیها همانند آلمان، در مقابل بسته پیشنهادی اقتصادی، انتظار دارند ایران به میز مذاکرات چینش شده توسط آمریکا با موضوع منطقه و موشکی، بازگردد.
۲. در واقع آمریکا در دور جدید فشارها، با ناامیدی از فشار نطامی، یک دوی استقامت علیه ایران را با بهکارگیری ژاپن ، آلمان ، کره جنوبی ، هند و ... آغاز کرده است. این کشورها نیز با پیشنهاد یک بسته اقتصادی، در یک پروسه زمانی، پی در پی ایران را تحت فشار قرار خواهند داد.
۳. (مهم) پیشنهادات، اقتصادی و تاکتیکی است و درخواستها، منطقهای، نظامی و راهبردی؛ از این رو مذاکره در این شرایط آرایش شده، یک وقتکشی طولانیِ بدون نتیجه و نسیه برای ایران و پُرنتیجه و نقد برای ترامپ است. مهم این است که مسئولان ایرانی دچار خطای محاسباتی نشوند و بدانند که ترامپ بیشترین و فوریترین نیاز را به این مذاکرات دارد و نه ایران.
* تبیین