سرویس فرهنگی پایگاه 598-وحید عزیزی؛ سیام فروردین در حاشیه بازی تراکتورسازی و پیکان، جو ورزشگاه یادگار امام
تبریز متشنج شد؛ طرفداران تیم تراکتورسازی که معتقد بودند داور در جریان
بازی مرتکب خطا شده است با همخوانی فحش ناموسی خطاب به خانواده داور سعی
کردند متانت خانوادگی خود را به نمایش بگذارند. اما ماجرا به همین جا ختم
نشد، تعدادی از تماشاگران با عبور از گیت ورزشگاه به بازیکنانِ حاضر در
زمین حملهور شدند، کسانی هم که نمیتوانستند وارد زمین شوند به خرد کردن
صندلی های ورزشگاه اکتفا کردند.
ششم اردیبهشتماه نیز تماشاگران
بازی سپاهان و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی با یکدیگر درگیر شدند و باری دیگر
بر ادعای بیفرهنگ بودن ملت ایران مهر تایید زدند؛ در حاشیه این بازی
فوتبال حدودا 300 نفر مجروح شدند و یک نفر هم بدلیل مصرف مواد مخدر درگذشت.
سهشنبه
شب هفتهی جاری در لحظات پایانی بازی تیم ذوبآهن اصفهان و الزورا عراق،
بازیکنان دو تیم ایرانی و عراقی با یکدیگر درگیر شدند؛ پس از اینکه بازیکن
ایرانی کفش خود را به سمت تماشاگران عراقی پرتاب کرد، التهاب موجود در
ورزشگاه دوچندان شد؛ در ادامه چند نفر از طرفداران تیم عراقی که از این
اقدام به خشم آمده بودند وارد زمینِ بازی شده و با بازیکنان تیم ذوبآهن
گلاویز شدند.
درگیری بازیکنان و تماشاگران با کمک ماموران حراست
خاتمه یافت و بازی دو تیم با نتیجه مساوی به پایان رسید اما ماجرا به
همینجا ختم نشد؛ یکی از بازیکنان تیم ذوبآهن در اظهاراتی خلافواقع ادعا
کرد که ورزشگاه بینالمللی کربلا را جمهوری اسلامی با پول مردم ایران ساخته
است! و تلویحا چنین وانمود کرد که عراقیها در ورزشگاهی که خودمان
ساختهایم ما را کتک زدهاند! این سخنان در حالی مطرح میشد که ورزشگاه
مذکور با هزینه دولت عراق و توسط یک شرکت ترکیهای ساخته شده است و جمهوری
اسلامی هیچ نقشی در ساخت این ورزشگاه نداشته است.
پس از آن که رشید مظاهری
دروازهبان ذوبآهن این اطلاعات دروغ را در اینستاگرام خود منتشر کرد،
بسیاری از کاربران فضای مجازی، زبان به فحاشی علیه کشورهای همسایه گشودند؛
بگذریم که طی چندسال گذشته زبان فارسی با همه مفاخرش به لجنزاری از
واژههای رکیک و عبارات سخیف تبدیل شده است.
در این بین واکنش
بازیکن عراقیِ تیم پرسپولیس نیز جای تامل داشت؛ بشار رسن یکی از بازیکنان
عراقیتبار تیم پرسپولیس در پی اتفاقات بازی اخیر نوشت: "من دوسال است که
در ایران زندگی میکنم و در این مدت فقط خوبی، محبت و موقعیتهای فراموش
نشدنی را میبینم. حمله به بازیکنان ذوبآهن قابل قبول نیست ولی قبول کنید
که حرکت غیرورزشی بازیکن ذوبآهن سبب شد که این 4 یا 5 نفر تحریک شوند.
هرچند که این چند نفر نه نماینده تیم الزورا و نه نماینده ملت عراق
هستند... من که بازیکن تیم پرسپولیس هستم اگر این حرکت را در تبریز انجام
میدادم و کفشهایم را به سمت تماشاگران محترم تبریزی پرت میکردم چه اتفاقی
میافتاد؟... بخاطر چند نفر نمیشود در مورد یک ملت قضاوت کرد. امیدوارم
که همه چیز را مثبت ببینیم".
چه بپسندیم چه نپسندیم، واقعیتها را
نمیتوانیم انکار کنیم، فوتبالیستهای ایرانی در سالهای گذشته نشان
دادهاند که رفتار و منش اجتماعی مناسبی در برخورد با مسائل ندارند؛ بیان
مطالب احساسی و بیاساس توسط رشید مظاهری فقط یک نمونه کوچک از رفتارهای
ناشایستی است که میتوان شاهد مثال آورد، حاشیهسازی های علی دایی در
باشگاه سایپا برای دریافت پول، شائبه همکاری محسن فروزان با سایتهای
شرطبندی، پرتاپ نارنجک دستی در ورزشگاه، فحاشی دستهجمعی به داوران
فوتبال و .... نشان میدهد که ما ایرانیها در زمینه فوتبال از فرهنگ
شایستهای برخوردار نیستیم. بر همین اساس انتظار میرود وزارت ورزش و
جوانان نسبت به خلاء فرهنگی در جامعه ورزشی ایران دقتنظر بیشتری داشته
باشد.
هفته گذشته عبدالحمید احمدی معاون فرهنگی وزارت ورزش و جوانان
در سخنانی اعلام کرد «طبق توافق صورت گرفته با سازمان صدا و سیما،
صحبتهای نامناسب بازیکنان و مربیان فوتبال پخش نخواهد شد».
احمدی در حالی
از منع صداوسیما در پخش سخنان بازیکنان ابراز مسرّت میکند که یکی از
مقصرین این ناهنجاریها خود اوست؛ عادی شدن رفتارهای غیراخلاقی و رواج
یافتن ناهنجاریهای اجتماعی در بین بازیکنان فوتبال ماحصل کمکاری ها و
اشتباهاتی است که معاونت فرهنگی وزارت ورزش باید در قبال آن پاسخگو باشد.
ممانعت وزارت ورزش از انتشار سخنانِ غیراخلاقی فوتبالیستها در صداوسیما
نه تنها کمکی به حل مشکل نمیکند بلکه باعث ایجاد حاشیهی امن برای آندسته
از افرادیست که التزامی به اخلاق ورزشی ندارند.