جعفریان: شاعری من از یک رو کم‌کنی با روشنفکران شروع شد

فارس، شب گذشته مراسم بررسی کارنامه شعر محمدحسین جعفریان در حوزه هنری با حضور محمدحسین جعفریان، غلام عباس ساعی و بهروز یاسمی برگزار شد.

در این جلسه محمدحسین جعفریان گفت: به نظر من علاج شعر این است که به سینما نزدیک شود و زبانی حرفه‌ای در شعر شبیه آنچه که تدوین در سینما وجود دارد به وجود آید. به این معنا که کسی شعر را بسراید و بعد شاعر دیگری بیاید و قسمت‌هایی از آن را حذف یا جابه‌جا کند. در مجموع نظرم این است که در این روزگار شعر به قصه نزدیک شود و شاعر آنچه که اتفاق می‌افتد را به مخاطب نشان دهد.

وی در ادامه با قرائت شعری با نام برف می‌بارید گفت: این غزل ترجمه سخنی است که گفتم و قصه کوتاهی در آن تعریف می‌شود که مخاطب می‌تواند آن را ببیند.

**شاعران می‌توان فیلم‌سازان برجسته‌ای شوند

این شاعر در پاسخ به سوال مجری برنامه با این مظمون که چگونه مستندسازی و روزنامه‌نگاری که خلق و خوی واقع‌گرا می‌خواهد با شاعری که فرار از واقعیت است جمع می‌شود، گفت: در حوزه کار تصویر و سینما هر وقت شاعری وارد شود قطعا موفق می‌شود چون شعرا آنچه را که در پیرامون‌شان می‌گذرد بهتر می‌بینند و کسی که شاعر است دوربین‌اش تصاویر بهتری را شکار می‌کند.

وی افزود: از سوی دیگر اینکه شعر من با تصویر جمع شده است این است که من از ابتدا علاقه بسیاری به عکاسی داشتم و بعدها آنچه را که در افغانستان می‌دیدم با شعر قابل بیان نبود و من هر چه شعر و کتاب می‌نوشتم نمی‌توانستم نظر مردم را نسبت به احمدشاه مسعود تغییر دهیم و به همین دلیل پشت لنز دوربین رفتم و همانطور هم که اشاره کردم شاعران می‌توان فیلم‌سازان برجسته‌ای شوند.

جعفریان در ادامه جلسه پس از شنیدن سخنان منتقدان حاضر در این جمع گفت: همانطور که منتقدان اشاره کردند شاملو کمتر ولی «فروغ فرخزاد» خیلی روی سلیقه شعر من تاثیرگذار بوده‌اند از سوی دیگر من از شاعران عرب بسیار متاثر بوده‌ام مثلا از «سمیع ‌القاسم» بسیار متاثر بوده و شعرهایش را خیلی دوست دارم.

**ما شاعران انقلاب از شما روشنفکران بهتر می‌سراییم

وی افزود: در مجموع دلیل اینکه من به شعر روی آورده‌ام دیدم که پس از پایان جنگ مجله‌های روشنفکری مثل آدینه جولان بسیاری می‌دادند و در عرصه شعر سپید بچه‌های انقلاب را اصلا به رسمیت نمی‌شناختند. ما چند نفری بودیم که در این حوزه پیش‌قدم شدیم و توانستیم تمام نگاه‌ها را به سمت شاعران انقلاب برگردانیم در مجموع باید بگویم که کار ما از یک رو کم کنی شروع شد که بگوییم ما شاعران انقلاب از شما روشنفکران بهتر می‌سراییم.

جعفریان اظهار داشت: در مجله «بشنو از نی» که از هر دو طیف شاعران شعر منتشر می‌شد دوستان شاعر در هر دو حوزه کلاسیک و نو شعر ارائه کردند که کارهای قابل دفاعی بود و حتی کسانی که اسم‌شان را دگراندیش گذاشته‌اند مجبور به اعتراف به بنیه قوی ما در شعر مدرن شدند.

این شاعر گفت: ما می‌خواستیم به اینجا برسیم که بگوییم آنهایی که کتاب‌های قطور چاپ می‌کنند و مخاطبانشان صرفا کتاب‌های آنان را به دلیل مخالفت با سیاست‌های جمهوری اسلامی می‌خواهند زیاد هول برشان ندارد ما اثبات کردیم که می‌توانیم بهتر از شما روشنفکران مخاطب داشته باشیم و هر کاری که ما در این حوزه انجام دادیم یک پدیده بود. مثلا وقتی من شعر «من چاق نیستم» را سرودم جنجالی به پا شد که شاعر انقلابی می‌تواند امام حسین(ع) را دوست داشته باشد، ترکش در بدنش باشد و شعر مدرن خوب بگوید.

وی افزود: وقتی این اتفاق افتاد من سراغ کارهای دیگر رفتم. از سوی دیگر من متولد سال چینی بز هستم و در طالع من می‌گوید که هنرمندی بی‌ثبات هستم کارهایی در حوزه شعر کردم اما در جهت حفظش برنیامدم وقتی خودمان را ثابت کردیم شعر را گذاشتم و سراغ سینما رفتم که فضای جذاب بیشتری دارد و مخاطبان عام‌تر و بیشتری را گرد خود جمع می‌کند.

**دست انقلاب برای ارائه شاعران تهیدست نیست

محمدحسین جعفریان اظهار داشت: اگر من روند شاعری خود را ادامه می‌دادم الان حداقل می‌توانستم 10 جلد کتاب شعر داشته باشم اما چیزی عوض نمی‌شد حتی وقتی دوستان برای مجموعه تکا بارها به من اسرار کردند که مجموعه اشعارم را منتشر کنم حتی حوصله جمع‌آوری اشعارم را هم نداشتم اما فکر می‌کنم در مجموع در حوزه‌هایی که برای رسیدن به آرمانهایمان در آن تلاش کردیم باعث شد که کمی از شعر غافل شویم و حتی به شعر انقلاب ستم شد اما در مجموع این کارنامه باقی ماند تا ثابت کنیم دست انقلاب برای ارائه شاعران تهیدست نیست.

وی افزود: من می‌خواستم در حوزه جنگ رسالتم را انجام دهم هیچ وقت نشده کاری را برای نشان دادن هنر شاعرانه خودم بیافرینم. حادثه‌ای اتفاق می‌افتاد و من متاثر از آن ناگهان شعر می‌گفتم مثلا در شعر عاشقانه‌های یک کلمن که در فضای پس از انتخابات 88 سرودم شعر بسیار عصبانی بود که در 16 صفحه آن را نوشتم و گمان هم نمی‌کردیم که در آن فضا بشود این شعر را نزد مقام معظم رهبری بخوانم اما آن را خواندم و خیلی ها از شنیدن آن خوشحال شدند.

جعفریان گفت: عمده اشعار من به این دلیل سروده شده‌اند که آنقدر به من آسیب رسیده بود که نه با روزنامه‌نگاری و نه با سینما نمی‌توانستم آن را بیان کنم و به همین دلیل شعر می‌گفتم. امیدوارم در مجموع کارهای ما کارنامه‌ای باشد برای شاعران انقلاب که صفحه‌ای از شعر انقلاب را پر کرده باشیم.