مجمع تشخیص مصلحت جلوی این گروگان‌گیری را بگیرد/ غرب گرایان با کلی گویی و هوچی‌گری حق ندارند کشور را وارد یک باتلاق دیگر کنند

این نحوه مواجهه با مسئله، نوعی باج‌خواهی و مسئولیت‌گریزی توامان است که فقط در داستان راهزنان و گروگان‌گیران شنیده‌ایم. مبادلات بانکی را که در اختیار کامل دولت است، گروگان گرفته‌اند و می‌گویند اگر درخواست‌های ما را انجام ندهید، وضعیت مبادلات بانکی بدتر می‌شود، اما اگر درخواست ما را انجام دادید، درباره بهبود یا بدتر نشدن وضعیت مبادلات بانکی هیچ تضمینی نمی‌دهیم!

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، هشت وزیر دولت آقای روحانی به رهبر انقلاب درباره الحاق به کنوانسیون‌های تکلیفی FATF نامه نوشته‌اند.

در همین رابطه سید یاسر جبرائیلی فعال رسانه در صفحه اینستاگرام خود پستی با عنوان " مجمع تشخیص جلوی این گروگان‌گیری و راهزنی را بگیرد" نوشت:

به خاطر داشته باشیم، فردا که خسارات FATF آشکار شد، همین جماعت آن را "تصمیم نظام" خواهند خواند، چنانکه در قصه برجام چنین کردند.

اعضای دولت آقای روحانی نه حاضرند تضمین بدهند که با اجرای FATF مسئله مبادلات بانکی ما حل خواهد شد، و نه حاضرند تضمین بدهند که با اجرای FATF مشکلی برای کشور پیش نخواهد آمد، بلکه صرفا می‌گویند اگر دستورات FATF اجرا نشود، مشکلات بیشتر خواهد شد!

دولت آقای روحانی به جای نامه‌نگاری با رهبر انقلاب، باید درباره فرجام FATF تضمین‌های سلبی و ایجابی لازم را بدهد. تضمین بدهند که اولا هیچ گونه مشکلی از ناحیه این کنوانسیون‌ها برای کشور پیش نخواهد آمد، ثانیا باید دقیقا مشخص کنند کدام مشکل بانکی به چه نحوی حل خواهد شد و فی‌المثل در وضعیت مشخص "الف" در مبادلات، پس از الحاق به CFT و پالرمو چه تغییری ایجاد خواهد شد.

با کلی گویی و هوچی‌گری حق ندارند کشور را وارد یک باتلاق دیگر کنند و بعد از روشن شدن فرجام ماجرا بگویند این وضعیت تصمیم نظام و تقصیر ترامپ بوده است.

مجمع تشخیص مصلحت نظام وظیفه دارد با اخذ تضمین‌های مذکور، در مقابل این گروگان‌گیری بایستد.

همچنین محمد ایمانی تحلیلگر سیاسی و فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود مطلبی با عنوان "یک نامه و یک خط پاسخ و سکوت عمیق امضا کنندگان نامه" را منتشر کرد که در ادامه می‌آید:

نامه ای را که جلوشان گذاشته شده، امضا می کنند؛ با این مضمون: با ملاحظه "مصلحت"، به "مجمع" بفرمایید در بررسی و تصویب دو خواست باقی مانده FATF (الحاق به کنوانسیون پارمو و CFT) تسریع شود.

پاسخ، یک خط سوال ساده است: چه تضمینی هست که تحریم ها را بردارند و دوباره عهدشکنی نکنند؟!

این سوال حکیمانه و مصلحت سنجانه، هیچ پاسخی ندارد. هیچ پاسخی! ... امضا کنندگانِ نامه پخت و پز شده در جایی دیگر، به سکوتی عمیق فرو رفته اند. حرف حساب، جواب ندارد.

اگر از سفارش دهنده اصلی نامه نمی ترسیدند، حتما می گفتند که ما هم با تردید، به وعده دشمنان سابقه دار در خدعه و عهد شکنی می نگریم؛ بلکه مطمئنیم این بار نیز فقط قصد خدعه دارند. اما آنها فقط وظیفه داشته اند پای نامه مهندسی شده در جای دیگر را امضا کنند و نه بیشتر.

مگر وقتی فلان مقام بانکی و اتمی گفتند طرف مقابل دبه می کند و عایدی ما از توافق تقریبا هیچ بوده، توسط همان پخت و پز کننده نامه اخیر مواخذه و توبیخ نشدند؟! آنها باید ماشین امضا باشند و نه بیشتر!

گزارش خطا